FanFic.nl

Fire & Ice

hoofdstuk 11

En weer trainen. Axel staat weer op zijn benen, maar hij moet wel rustig aan doen. Ikzelf schiet het hele veld over, achter de bal aan. Ik ben vandaag niet echt geconcentreerd. Onze volgende wedstrijd is tegen Royal Academy, en die zijn iets van plan. Ik voel het gewoon.

Die avond eten we bij de noedelzaak. We zijn allemaal (nou ja, behalve Willy, hij heeft weer eens geen klap uitgevoerd.) doodmoe. Axel staart een beetje voor zich uit. Ik laat hem maar. Hij wil weer op volle kracht spelen, maar dat mag hij niet. Hij wil ten slotte niet weer geblesseerd raken, net zoals in de wedstrijd tegen Occult.

Een paar dagen later zijn we weer aan het trainen, als ik opeens de coach langs het veld zie staan. Ik heb hem nog nooit echt gesproken, maar ik heb hem in ieder geval nog nooit bij een van onze trainingen gezien. Nelly loopt naar hem toe en begint tegen hem te praten.

"Moet ik de bus besturen?!" Schreeuwt hij dan opeens. Iedereen kijkt om. "Ik zou je graag willen helpen, dolgraag, maar ik heb helaas geen rijbewijs voor bussen en daarbij..."

Nelly onderbreekt hem. "Oh, daar hoeft u niet over in te zitten. Het schoolterrein is geen openbare weg dus u heeft geen rijbewijs nodig. En bovendien hoeft u de bus maar een paar minuutjes rond te rijden."

"Ik eh... Ik weet het niet hoor." Stottert hij. Ik vertrouw het niet. Volgens mij weet Nelly iets. En ik denk dat we daar zo achter gaan komen.

"Oh, er is toch geen andere reden waarom u dat niet wilt?" Zegt Nelly. Ze speelt het slim.

"Eh... Nee..."

"Meneer Wintersy." Zegt Nelly op dwingende toon.

"Ja, juffrouw!" Zegt de coach. Hij is behoorlijk gestrest.

Even later staan we allemaal bij de spelersbus.

"Gaat u maar wat rondrijden, en maak een paar bochten." Zegt Nelly, met een grote glimlach op haar gezicht.

De coach blijft als verstijfd zitten.

"Waar wacht u nog op, meneer Wintersy?"

"Eh... Nergens op."

"Schiet op dan, en start de motor alstublieft."

"Ja, juffrouw." Hij draait de sleutel half om,  zodat er niets gebeurt. "O nee, dat is raar." Zegt hij. "Misschien is de accu leeg en kan ik niet starten."

"Starten, meneer Wintersy!" Zegt Nelly dreigend.

"Eh, sorry." Hij start de motor.

"Rij de bus nu naar buiten."

Meneer Wintersy doet nog steeds niets.

"Bent u opeens verlamd ofzo?"

"Ik kan het niet!" Schreeuwt hij dan, half huilend.

"En waarom niet?" Nelly klinkt zo echt angstaanjagend.

"Ik kan het gewoon niet!"

Nelly houdt een brief omhoog. "Ik heb deze brief gekregen. Hierin staat geschreven wat voor ongelofelijke misdaad u wilde plegen. Meneer Wintersy... U kunt de bus niet besturen omdat u er iets mee gedaan hebt. U heeft hem onklaar gemaakt, nietwaar? Dat staat in deze brief."

"Is dat echt waar?" Zegt Mark.

"Niet te geloven..." Zegt Steve.

"Wilt u me geen antwoord geven, meneer Wintersy?" Zegt Nelly, nog steeds dreigend.

Dan begint meneer Wintersy te lachen. Hij stapt uit. "Ja dat klopt. Ik heb de remvloeistof afgetapt."

"Waarom heeft u dat gedaan?!" Schreeuwt Mark kwaad.

"Om te voorkomen dat jullie de finale van het voetbal frontier toernooi bereiken, wat dacht je dan?"

"Maar waarom?!" Schreeuwt Mark.

"Omdat jullie verschijning in de finale problematisch zou zijn voor een zeker iemand. Iemand met wie ik een regeling heb getroffen."

"Met het hoofd van Royal Academy, hè!" Zegt Axel. Hij heeft begrepen. Hij is duidelijk ook boos. "En om je aan je zieke afspraak te houden offer jij je eigen studenten op?"

"Oh, je hebt geen idee hoe vreselijk... Angstaanjagend hij is."

"Nee." Gaat Axel verder. "En ik wil het niet weten ook."

"Ik wil niet dat er leraren zoals jij hier werken. Wat dit betreft mag ik namens de voorzitter van het schoolbestuur spreken!" Zegt Nelly.

"Dus je ontslaat me? Mij best, want ik ben deze beschimmelde, stoffige oude school toch al lang zat. Maar weet je, ik zou er als ik jou was maar niet zo zeker van zijn dat ik hier de enige spion van Royal ben, juffrouw. Nee. Wat vind jij, Bobby?"

Ik kijk Axel aan. Dus toch!

"Ik denk dat ik er maar eens vandoor ga." Zegt de coach, en hij loopt weg.

Iedereen begint tegen Bobby te schreeuwen. Ik twijfel. Om een of andere reden heb ik het gevoel dat we hem niet de schuld moeten geven. Maar Axels worden galmen nog steeds na in mijn hoofd: "Vertrouw nooit iemand van Royal Academy. Nooit."

Dan stapt Mark naar voren. "Rustig aan allemaal! Jullie hebben weken lang met die gast samen gespeeld. Hoe kunnen jullie hem zo ineens laten vallen? Ik geloof nog steeds in Bobby. Dus kap daarmee."

Ik ben eruit. Ik sta aan Marks kant. Man, hij is echt goed in speeches geven.

"Nee Mark." Zegt Bobby dan. "Wat meneer Wintersy zei is waar. Het spijt me!" En hij rent weg.

"Maar Bobby...!" Roept Mark nog.

"In deze brief bekent hij. Lees hem maar als je wilt." Zegt Nelly.

"Maar dat is... Bobby's handschrift..." Zegt Mark, nog steeds vol ongeloof.

Silvia en Mark gaan achter Bobby aan, en ik, Nelly en Axel volgen hen richting de rivier.

Ik kijk toe hoe Mark en Bobby met de basisschool kinderen gaan voetballen.

"Jij wisten al vanaf het begin dat hij spioneerde, hè Axel." Zegt Nelly.

"Jazeker, en Sam ook. En Mark wist het ook... Althans, hij zag bij Bobby de enorme passie voor voetbal."

Als ik de volgende dag naar school loop gaat mijn telefoon. Ik neem op. "Met Sam."

"Hey Sam, met Nathan. Luister, jullie moeten snel,hierheen komen. We hebben een groot probleem."

"Wat is er gebeurt dan?" Vraag ik.

"Een team zonder coach wordt gediskwalificeerd. We moeten meteen op zoek naar een nieuwe coach."

"We komen eraan." Ik hang op.

Axel kijkt me aan. "Wat is er?"

"We moeten zo snel mogelijk een coach zien te vinden, anders worden we gediskwalificeerd."

"Ik vrees dat Nelly dat detail over het hoofd heeft gezien."

"Maar wat moest ze dan? Wie weet wat hij allemaal nog meer had kunnen doen! Voor hetzelfde geld waren we straks allemaal dood geweest, Axel."

Hij knikt. "Ja, klopt." Het is even stil. "Kom." Zegt hij dan. "We gaan snel de anderen helpen."

Zo snel mogelijk rennen we naar het clubhuis. De tijd dringt, geen seconde te verliezen...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.