FanFic.nl

Fight against my own name

4. I'm on my way

Pov. Amber.
Langzaam word ik wakker. Ik knipper slaperig met mijn ogen en schrik mij dan een ongeluk en schiet rechtop in bed. Draco valt bijna op de grond van het lachen. Ik voel boosheid opkomen. Hoe durft hij! Ik wil bijna vreselijke dingen naar hem roepen maar dan besef ik dat het vandaag zover is. Ik ga naar Zweinstein! Ik geef mijn tweelingbroertje een lach en spring met een indianengebrul bovenop hem. We stoeien tot Dobby ons komt halen. We lopen proestend naar beneden. Lucius is al naar zijn werk maar Narcissa staat op ons te wachten. Ik kijk met een verheerlijkte blik naar de tafel die volgeladen is met de heerlijkste dingen. Ik ga zitten en ik val hongerig op het eten aan. Draco doet, zoals verwacht, precies hetzelfde. Na het ontbijt naar binnen te hebben geschrokt rennen we naar boven. De hutkoffers hadden we al eerder gepakt dus we praten nog even over zwadderig. Ik vindt het wel jammer dat ik niet bij Draco op een kamer kan liggen daar. Ik denk dat ik mij wel thuis voel bij zwadderig. Ik heb van Lucius gehoord dat zwadderaars de lievelingetjes zijn van professor sneep en zwadderig bekent staat om sluwheid en geen angst. Ik loop met een blij gevoel naar nox en praat tegen haar." Heey nox. Ga je gezellig mee naar Zweinstein?" De uil houd haar kopje schuin en krast. Ik glimlach en geef haar een koekje. Ik loop naar Draco en fluister in zijn oor:" ik heb er heel veel zin in!" Hij lacht en zegt:" ik ook, zussie!" Ik pak mijn ontzettend zware koffer om hem mee naar beneden te nemen maar dan verschijnt Dobby en hij pakt de hutkoffer van mij over. Ik geef, omdat ik zo'n blije bui ben, een hele lieve glimlach aan Dobby. Dat heeft hij wel verdient als hij mijn hutkoffer draagt. Draco snauwt Dobby altijd af, maar ik doe wel aardig tegen Hem. Als we beneden zijn, pakt Narcissa ons bij de arm en we verschijnselen naar het king's cross station. Als we daar aankomen pakt Dobby karretjes voor Draco en mij. We duwen onze hutkoffers en uilen voort totdat we bij een muur staan. Ik denk dat we hier moeten zijn dus ik zoek naar een bankje. Draco pakt mij bij de hand en ik kijk hem aan en hij zegt:"Amber, we moeten door die muur heen. Een bang gevoel overspoelt mij. "E-erdoorheen?" "Kijk, ik doe het voor" zegt Narcissa. Ze rent op de muur af en *poef*, ze is verdwenen. Ik pak Draco's hand stevig vast en vraag met een trillende stem:" Draco, houd je me vast?" Hij knikt en we rennen op de muur af. Als we bijna de muur raken, knijp ik mijn ogen dicht. Ik denk dat we tegen de muur knallen en bereid me voor op een portie pijn maar inplaats van tegen de muur op te knallen, rennen we er gewoon doorheen. Als ik mijn ogen weer opendoe, zie ik een druk perron met allemaal kinderen en ouders. We geven Narcissa een zoen en we stappen in de trein. We rennen door de gang om een lege coupe te vinden. Als we er een gevonden hebben, heeft Dobby ervoor gezorgd dat onze spullen in de rekken boven ons liggen. Kijk uit het raam en ik zwaai uitbundig naar Narcissa. Ze moet een traantje wegpinken. Ik geef toe dat ik haar ook veel ga missen. Ik heb er ook ontzettend veel zin in, maar ik heb ook een wee gevoel in mijn maag, wat ik niet kan thuisbrengen. Er loopt een jongen met rood haar en sproeten voorbij die heel even in onze coupé kijkt, mij en Draco ziet, en er snel vandoor gaat. Het ziet er zo grappig uit dat ik moet lachen. Draco lacht mee en zegt:" dat is vast een wemel. Zag je zijn kleren?" We lachen en er komen twee best dikke jongens onze coupé binnen. Ze stellen zich voor als korzel en kwast. We gaan gezellig met zijn alle kletsen totdat korzel zegt:" wisten jullie dat Harry potter in deze trein zit?" Draco trekt zijn wenkbrauw op en zegt:" nee." Ik zeg:" ehh, wie is Harry potter?" Korzel en kwast kijken maar mij en zeggen:" dat moet je weten. Zeker als je een Malfidus bent." Ik trek mijn schouders op en mompel:" laat maar." De trein fluit en we kleden ons snel om, want Zweinstein is in zicht.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.