FanFic.nl

Fire & Ice

hoofdstuk 21

Tijd om rustig na te denken is er niet, want een paar seconden later schiet er alweer een Terug Tornado op Mark af. Maar deze keer weet zijn Hand van God hem gelukkig te stoppen.

De Murdocks gaan weer in de aanval, maar dit keer grijpt onze verdediging in. Het valt me op dat tot nu toe de Murdocks de enige zijn die aan de bal geweest zijn, alsof de rest van het team niet bestaat. Ik weet dat ze een groot ego hebben, maar dit is en blijft Eem teamsport. Voetbal wordt gespeeld met een team van elf spelers, niet met drie grote egoïsten die op wraak uit zijn.

Helaas, ze veroveren de bal weer terug en knallen weer een Terug Tornado naar onze goal. Maar ook dit keer weet Mark hem te stoppen, met zijn Turbo Knokkel. Hij is goed bezig vandaag.

Nu komen opeens de middenvelders van Kirkwood in actie, en ze schieten onze helft op, maar worden ruw onderbroken door de Murdocks, die de bal afpakken en weer richting Mark sprinten. Het duurt niet lang, ze worden tegengehouden door de Muur. Ik kijk op de klok. Nog tien minuten, en dan is de eerste helft voorbij. Zolang Mark zijn doel leeg houdt komt het goed. Ik weet zeker dat Jude bezig is met een plan.

Kirkwood is aan de bal. York passt naar Tyler, maar hij mist en de bal rolt over de achterlijn. Meteen beginnen de Murdocks tegen hem te schreeuwen, en Jude maakt van de situatie gebruik om Mark, Erik, Bobby, Axel en Kevin bij elkaar te roepen. Hij heeft dus een plan. Mooi zo. 

Mark passt naar Bobby, en meteen schieten de Murdocks op hem af. Aan de andere kant van het veld rennen Axel en Kevin naar voren. Doordat de middenvelders en verdedigers van Kirkwood hen proberen te verdedigen, komt het middenveld vrij. Wat een fantastisch plan! Bobby passt tot grote verbazing van heel Kirkwood naar Jude, en die speelt de bal door naar Erik. Mark en Bobby stormen naar voren. Tri-Pegasus vliegt in het net. John Neville is nog altijd een waardeloze keeper. 1-1, goed gedaan jongens! Ik kijk naar Axel, en hij glimlacht. Hij loopt naar Mark en geeft hem een high five.

Vanuit mijn ooghoeken zie ik hoe Malcolm Night, de oude vriend van Erik, Bobby en Silvia, naar de Murdocks loopt. Volgens mij weet hij hoe hij nog een doelpunt kan voorkomen. Logisch eigenlijk, hij heeft meegeholpen hem te bedenken.

Het rustsignaal klinkt. "Hé Blaze!"

Axel en ik kijken allebei op. De Murdocks. Ze hebben het natuurlijk tegen Axel, aangezien ze altijd doen of ik niet besta. Het geeft niet. Ik heb veel liever dat ze me gewoon negeren. Als ze iets tegen me zouden zeggen, zou dat waarschijnlijk niet bepaald aardig zijn.

"Als je denkt dat je gaat winnen ben je gek. We maken jullie in want wij zijn tien keer zo goed als jullie. Na afloop zul je janken als een babymeisje." Wat zijn ze toch weer aardig. En wat hebben ze toch weer een groot ego. Ik hoop dat dat na deze wedstrijd wel anders is. Het is best moeilijk om geen voetbal/ijs op hen af te schieten en ze te vertellen hoe het echt zit. Maar dat doe ik niet. Ik weet niet hoe ze zouden reageren. Voor hetzelfde geld maken ze Julia wel belachelijk, en dan gaan er waarschijnlijk doden vallen, want dan zijn zowel Axel als ik nogal kwaad. Niemand zal ooit iets slechts over Julia zeggen zonder ijs naar zijn kop te krijgen.

Axel draait zich zonder te reageren om en loopt naar de rest van het team. "Kom mee, Sam."

Ik zucht en loop achter hem aan. Het heeft sowieso geen zin om hier te blijven staan. En bovendien moeten we een plan maken voor de tweede helft. We staan nu gelijk, maar ze hebben hun Driehoeks Z nog niet gebruikt, en bovendien kennen ze onze tactiek nu al.

"Het gaat geweldig, jongens! Die drie naar het middenveld lokken os precies hoe het moet! Zo gaan we de wedstrijd winnen!" Roept Silvia enthousiast.

"Het probleem is alleen dat ze in de tweede helft onze tactiek al kennen." Zegt Jude.

"Bovendien... Hebben zij hun schot nog niet gebruikt." Mompelt Axel.

"Wat, de Driehoeks Z bedoel je?" Zegt Erik.

"Die is heel moeilijk om te stoppen." Zeg ik zacht.

"Het komt goed, jongens. Wat voor schot die gasten ook trappen, ik zal hem tegenhouden!" Zegt Mark, optimistisch als altijd.

De tweede helft begint met een aftrap van de Murdocks. Meteen spinten ze naar voren, klaar om hun Driehoeks Z te doen, die de Hand van God verbrijzeld. We staan dus weer achter. En nou maar hopen dat we nog een kans krijgen om dat recht te zetten.

Het gaat er hard aan toe. De Murdocks ballen weer aan, en schieten zonder supertechniek op Mark. Die vangt de bal en roept Erik en Bobby. Tri-Pegasus. Mijnden dwalen af naar Malcolm, die tot nu toe Axel verdedigde, maar nu op de bal af stormt. Ik hou mijn adem in. Als we door de verdediging komen, hebben we praktisch al gescoord. Maar helaas, Ronde Snede gooit Bobby, Mark en Erik omver.

Axel onderschept de bal en stormt naar voren. Hij passt naar Kevin. Draken Tornado vliegt op de goal af, maar John weet de bal te stoppen met zijn Turbo Blok. Hij is dus toch vooruit gegaan. De bal rolt terug naar Axel. Ik glimlach. Vlammen Tornado knalt in het net. Ik wist wel dat hij het er niet bij zou laten zitten. 2-2.

De bal vliegt het hele veld over. Niemand krijgt een kans om te scoren, en de tijd is bijna om. Dan komen de Murdocks aan de bal, en ze vliegen het veld over richting Mark. Driehoeks Z vliegt op hem af. Ik kijk naar hem. Iets in zijn blik zorgt er voor dat ik me geen zorgen maak, ook al ben ik dan de enige. Ik draai me om. "Rustig aan, het komt wel goed." Zeg ik lachend bij het zien van de geschokte gezichten van de managers. Ze lijken niet echt overtuigd. Maar ik krijg gelijk, want Marks Hand van God houdt stand. Nou ja, niet alleen door Mark. Als ik weer kijk zie ik dat Tod en Jack hem te hulp zijn geschoten. Mooi, dan hebben zij dus ook een keer iets nuttigs gedaan.

Mark passt naar Axel, die meteen naar voren schiet. De Murdocks rennen meteen terug om te verdedigen. De sukkels. Hebben ze dan echt niet door dat Axel niet van plan is om zelf te schieten? Ze hebben jaren bij hem in het team gezeten, maar kennen zijn speelstijl nog steeds niet.

Axel passt naar Erik. Even lijken hij, Mark en Bobby te aarzelen, maar dan stormen ze naar voren. Meteen komt Malcolm aanrennen met zijn Ronde Snede, maar deze keer houdt hij het vliegende paard niet tegen. Wacht... Vliegend paard? De blauwe vlammen zijn felrood geworden en het vliegende paard een feniks. De bal knalt in het net. 3-2.

Het eindsignaal klinkt, en langzaam dringt het tot me door dat dit betekend dat we in de finale staan. En nog belangrijker: dat we Kirkwood verslagen hebben.

Ik zie hoe Axel naar de Morducks loopt, en ik ren achter hem aan.

"Je komt ons nu zeker uitlachen, hè." Zegt Tyler. Zoals gewoonlijk wordt ik weer compleet genegeerd.

"Ga je gang." Mompelt Marvin.

Axel glimlacht en probeert hen overeind te helpen, maar Tyler slaat zijn hand weg. Ze staan op.

"We hebben gezworen dat we je zouden verslaan en ooit doen we dat, dat zweer ik. Driehoeks Z is het hardste schot dat ooit bedacht is. Hoe konden jullie die ooit tegenhouden?"

"Jullie hebben dat schiet duizenden keren getraind, dat heb ik zelf gezien" Ik draai me om, en achter me staat coach Nichols. "Maar jullie hebben met z'n drieën geprobeerd ze te verslaan, en niet met het hele team samen. Jullie zouden beter moeten weten, Raimon jr. vocht als een team. Zo'n wedstrijd als deze win je niet in je eentje. Zelfs niet met drie talenten die op eigen houtje spelen. Dat lukt niet."

"Het was een eer om tegen u te spelen, coach." Zegt Axel opeens.

"Dank je wel, Axel. Je bent in een jaar tijd echt heel erg vooruit gegaan, weet je dat? Gefeliciteerd met je succes."

"Over vorig jaar... Ik heb er heel veel spijt van. Ik heb me toen heel slecht gedragen."

"Ik heb gehoord over het ongeluk van je zus. Ik vind het vreselijk."

Axels ogen worden groot. Ik pak zijn hand.

"Maar omdat je dat niet als excuus wilde gebruiken voor je gedrag, verdween je zonder iets te zeggen. Dat had je niet moeten doen. Maar aan je enorme inzet vandaag zie ik dat je niet langer wegloopt van problemen. Je bent gegroeid. Ik ben trots op je."

"Dank u wel, coach."

De coach legt zijn handen op Axels schouder, en duwt daarbij mij opzij. "Alles is vergeven, jongen. Laten we het ook vergeten."

"Goed."

Ik ben er helemaal klaar mee genegeerd te worden. Ik pak een bal en knal mijn Golven Tornado richting mijn broer. Die knalt de bal terug. Ik land weer op mijn voeten en loop weer terug naar de coach, Axel en de Murdocks. Ze hebben me nu in ieder geval opgemerkt. Maar ze zeggen nog steeds niets.

"Kom Axel, we gaan naar Julia." Zeg ik. Ik wil weglopen, als opeens Tyler weer begint te praten.

"Hé luister, Axel... We willen je onze excuses aanbieden. Het kwam niet door jouw dat we vorig jaar verloren. Nee, dat was eigenlijk onze schuld. We waren volledig van jou afhankelijk, en dat was fout." Hij en Axel schudden elkaar de hand.

Axel draait zich om, en we lopen richting de rest van het team. "Hé Sam." Zegt hij opeens.

"Wat?"

"Dat was een mooi schot."

Ik glimlach. "Bedankt. Zullen we dan nu alles aan Julia gaan vertellen?"

Hij knikt. We moeten haar zo snel mogelijk alles over deze wedstrijd vertellen. Ik denk dat deze wedstrijd voor mij en Axel belangrijker is dan de finale. Deze wedstrijd is alles wat er vorig jaar gebeurd is rechtgezet. Nu kunnen we door. Alles komt goed.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.