FanFic.nl

Super Lila Galaxy? (VOLTOOID)

19: Super Mario

Op dat moment zien ze in de verte een licht steeds dichterbij komen.

“Ah, daar is hij,” zegt Rosalina opgewekt. “Hij heeft de Power Star snel te pakken deze keer.”

Lila draait zich om en kijkt naar de ster en het rode vlekje dat erachteraan vliegt.

Mario en Luigi. Rood en groen. Echte kerstkleuren. Het is werkelijk kerstmis!
Met een vrolijk gezicht belandt de loodgieter met de rode kleding en het petje waar een M op staat op het observatorium. De Power Star voegt zich bij de energiebron. Mario loopt naar Rosalina en Lila toe.

“Goed gedaan,” zegt Rosalina dankbaar. “Het kometen observatorium wordt krachtiger, en het zal niet lang duren voordat we genoeg energie hebben om de Star Reactor te kunnen bereiken.”

“De Star Reactor?” zegt Mario vragend, en hij krabt op zijn hoofd.

“Correct. Daar bevindt de één na laatste Grand Star zich. En dat weten we dankzij Lila Holmes.”

Lila steekt haar hand op. “Yo.”

Mario glimlacht. “Aangenaam kennis te maken!”

“Insgelijks.”

Rosalina sluit haar ogen. “Mario, ik geloof dat Lila je nog wat te vertellen heeft. Ze beweert de locatie van de volgende Power Star te weten.”

Lila knikt. “Dat klopt. Luister, jouw broeder zit opgesloten in een spookhuis en hij heeft een Power Star gevonden.”

“Luigi?!” roept Mario uit. “Hoe komt hij in een spookhuis?!”

“Dat is een lang verhaal. Zie je, ik zat gevangen op Bowsers schip en het leek hem geestig - letterlijk GEESTig - om mij naar de Ghostly Galaxy te brengen. Eenmaal daar liep ik King Boo en vervolgens Luigi tegen het lijf. Ik wist te ontsnappen, maar jouw broeder zit daar nog steeds vast. En als we niet snel zijn, komt Bowser terug om mij op te halen uit dat spookhuis. Als hij ziet dat ik verdwenen ben..” Lila kijkt even weg. “Ik besef dat ik mijn excuses moet aanbieden. Dankzij mij zit hij daar nu nog.”

“Nee,” zegt Mario. “Dankzij jou weten we waar hij is, en dat is het belangrijkste! Ik zal Luigi en de Power Star redden, en daarna gaan we naar de Star Reactor om Bowser te stoppen. Maak je maar geen zorgen over mijn broer, hij weet wat hij doet. Meestal dan. Rosalina, ik ga meteen! En nogmaals bedankt, Lila!”

Hij rent naar één van de koepels op het observatorium en gaat daar naar binnen.

“Hm, dus vanuit die koepels worden de planeten en sterrenstelsels dus bekeken,” mompelt Lila. “Die kleine huisjes zijn dus eigenlijk de plekken waar geobserveerd wordt.”

“Dat klopt!” zegt de zwarte Luma. “Hoe meer energie we hebben, hoe meer sterrenstelsels we kunnen ontdekken.”

“Interessant,” zegt Lila. “Zeg, hebben jullie ooit planeet aarde gezien vanaf hier?”

“Natuurlijk! We komen eens in de honderd jaar zelfs langs de aarde!”

“Eéns in de.. Honderd jaar?” Lila draait zich om en loopt naar de rand van het observatorium. Ze kan uitkijken over de gehele kosmos.

“Weet je.. Als ik weer thuis ben.. Ga ik deze plek missen. Heh, en wie gaat me geloven als ik ze vertel wat ik heb meegemaakt? Niemand, dat is wie.” Ze zucht. “Vreemd, is het niet? Als ik op het observatorium ben..” Ze stopt met praten. Snel schudt ze haar hoofd. “Ha, ik word sentimenteel! Mijn oom heeft me daarvoor gewaarschuwd. Ik moet mijn hoofd gebruiken. Ik moet uitzoeken waar de laatste Grand Star is.”

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.