FanFic.nl

Anubis: De vijf in Araluen

Hoofdstuk 6. Gilan

Anastacia, Pim, Marcel en Raphael stopten meteen met lachen toen ze Sterre zagen staan aan de andere kant van de open plek. Raphael bedacht zich geen moment – de twee jongens hadden Sterre al wel opgemerkt, maar ze hadden haar nog niet te pakken.
“Sterre! Rennen!” Schreeuwde hij zo hard als hij kon. Sterre keek verdrietig in hun richting en keek toen weer naar haar hand. Raphael snapte niet waarom Sterre überhaupt was opgestaan en zich bekend had gemaakt aan Arnaut en Will.
Toen begon de boom, waar Sterre ogenschijnlijk tegenaan had geleund, te bewegen. Het bleek een jongenman van ergens in de dertig te zijn, die haar zo hard naar het midden van de open plek trok dat ze bijna struikelde. Pim merkte dat hij dezelfde camouflagemantel om had als Will.
“Gilan!” Riep Will blij. Het was duidelijk dat hij en de andere man elkaar kenden.
Toen viel Wills blik op Sterre, die zich tevergeefs probeerde los te rukken uit de ijzeren greep van Gilan.
“Was er nog iemand dan?” Vroeg hij tamelijk overbodig. Gilan knikte boos en Will boog zijn hoofd. Hij was veel te overmoedig geweest.
“Ze was trouwens best goed,” zei Gilan met een blik richting Sterre. Will keek hem niet-begrijpend aan.
“Best goed waarin?” Hij had geen idee waar Gilan op doelde. Hij zag dat ook het meisje verbaasd naar Gilan keek.
Gilan haalde zijn schouders op.
“Als je alleen naar haar vaardigheden zou kijken, zou je kunnen zeggen dat ze een leerling-Jager is.” Sterre zag dat Will haar met open mond aan keek, net zoals Arnaut. Gilan had die blik ook opgemerkt en grinnikte. “Dacht je echt dat Jagers alleen maar mannen zijn?”
“Maar er zijn nu toch alleen maar mannelijke Jagers?” zei Will ter verdediging.
Gilan knikte, dat was niet onwaar.
“Dat klopt, maar dat betekent niet dat vrouwen geen Jager kunnen worden. Je moest haar maar eens wat helpen, ik weet zeker dat ze het ver zou schoppen.” Ondertussen liet hij zijn blik door het hele kamp glijden, totdat hij de andere vier gevangenen opmerkte. Hij zag dat ze met ingehouden adem naar hen zaten te kijken en probeerde een grijns te onderdrukken. “Laat hen ook maar vrij.”
“Maar Halt zei dat we ze gevan...” begon Will, maar Gilan snoerde hem met een opgestoken hand de mond.
“Halt heeft het fout deze keer, wat mij betreft. Het is duidelijk dat deze kinderen geen Scoti-spionnen zijn. Die zouden zich heel anders kleden en er bovendien zouden ze niet zou goed Aralueens spreken. Trouwens, ik heb ze net al even afgeluisterd en zelfs buiten gehoorsafstand van jullie spreken ze met geen woord over de Scoti. Wat ik trouwens wel opving, was dat er nog een meisje genaamd Sterre rond moest lopen. Dus ik dacht ik help jullie even.”
Will stond nog met open mond te kijken terwijl Arnaut intussen de boeien van de andere vier Anubisbewoners losmaakte.
“Maar wat doe je hier dan? Moet je de baron van Wetborg niet helpen met het leger enzo?” Gilan schudde zijn hoofd. "Wetborg was als een van de eersten klaar met het mobiliseren en ik ging even op bezoek bij Halt en jou. Toevallig hoorde ik dat blonde meisje daar een paar luide termen – die ik maar even niet zal herhalen – gebruiken en zo stuitte ik op jullie.”
De boeien waren inmiddels los en Raphael, Marcel, Pim en Anastacia wreven over hun pijnlijke handen en enkels. Gilan had inmiddels ook Sterres hand losgelaten. Ze ging snel bij haar huisgenoten staan, daar voelde ze zich veel veiliger. Pim ging naast haar staan en pakte haar hand. Ze keek naar hem op en zag dat hij glimlachte. Hij gaf een zacht kneepje in haar hand, maar dat ene kneepje gaf Sterre een veiliger gevoel dan duizend woorden.
Gilan liep naar het vuur en wenkte Pim, Sterre, Marcel, Anastacia en Raphael om erbij te komen zitten. Pim en Raphael gingen beiden naast Sterre zitten. Marcel en Anastacia gingen naast Raphael zitten. Gilan ging naast Pim zitten en deed net alsof hij de argwanende blikken niet opmerkte.
Om de beurten vertelden ze wat over zichzelf, al hielden de vijf kinderen wel iets achter, merkte Gilan op. Hij keek op en zijn blik kruiste die van Will. Will had het ook door, zag hij in die blik.
“Will! Pak je luit er eens bij en speel eens wat!” Riep hij ineens. Will haalde diep adem om Gilan weer eens uit te leggen dat hij een mandola bespeelde, en geen luit. Maar hij bedacht dat het Gilan om het even zou zijn. Hij had geen verstand van muziek. Luit, mandola, grote trom... Voor Gilan – net als voor Halt – was het allemaal hetzelfde. Hij pakte het instrument uit de koffer en stemde het.
Raphael keek naar het instrument, met een frons op zijn gezicht. “Het is toch een mandola, geen luit?” Vroeg hij. Will knikte. Hij was verbaasd dat de jongen dat had opgemerkt.
“Ja, inderdaad,” viel Marcel hem bij. De Anubisbewoners keken elkaar even aan en rolden met hun ogen. Zij wisten dat Marcel helemaal geen verstand had van muziek. Maar daar begonnen ze toch aan te twijfelen toen ze hem hoorden zeggen: “Een mandola heeft acht snaren, in paren gestemd. Een luit heeft tien snaren.” De Anubisbewoners keken op. Hoe kon Marcel dat nou weten?
Marcel, die de vragende blikken negeerde, stak lachend zijn hand uit naar het nu gestemde instrument. Nu waren Sterre, Raphael, Anastacia en Pim al helemaal verrast. Zij wisten als geen ander dat Marcel nog amper een instrument vastgehouden had. Toch kwamen er zuivere klanken uit het instrument en Marcel begon aan het intro van ‘Use somebody’. Het klonk een beetje vreemd omdat het eigenlijk met een piano gespeeld moest worden en niet met een mandola, maar toch kwamen er mooie klanken uit het instrument. Hij gebaarde lachend naar Anastacia dat zij moest gaan zingen.
Anastacia twijfelde. Ze kon namelijk niet zo goed zingen – daarom liet ze Sterre en Lexie ook voor haar zingen bij de musical. Als ze nu zou zingen, dan zou ze zich zeker verraden. Gilan moedigde haar aan en daarom zette ze toch maar in, het ergste vrezend. Met gesloten ogen begon ze te zingen.

I’ve been roaming around,
Always looking down
At all I see

Painted faces
Fill the places
I can’t reach

You know that I could use
Somebody
You know that I could use
somebody

Sterre luisterde met open mond naar Anastacias gezang. Als Anastacia zo mooi kon zingen, waarom gebruikte ze haar en Lexie dan bij de musical?
Anastacia deed haar ogen open. Zong zij dit? Maar zij kon helemaal niet zingen! Toch kwamen deze mooie klanken uit haar eigen keel. Een beetje aangemoedigd door dit feit zette ze door.

Someone like you
And all you know
And how you speak

Countless lovers
Under cover
Of the street

You know that I could use
somebody
You know that I could use
somebody

De mooie klanken stroomden over de open plek. Iedereen luisterde met open mond naar het gezang. Sterre stond op. Anastacia had lang genoeg alleen gezongen. Nu kwam namelijk het enige stukje uit het lied dat Sterre kende en ze zong nu uit volle borst mee met Anastacia.

Someone like you
Oowooh, oowooh
Someone like you
Oowooh, oowooh

Anastacia keek even opzij naar Sterre en ze glimlachte. Sterre pakte haar hand en samen zongen ze verder.
Off in the night
While you live it up
I’m off to sleep

Waging wars
To shape the poet
And the beat

I hope it’s gonna make
You notice
I hope it’s gonna make
You notice

Someone like me
Oowooh, oowooh
Someone like me
Oowooh, oowooh

Toen het lied was afgelopen, klapten de mensen om het vuur luid. Sterre klapte ook, maar dan voor Anastacia. Die kon echt goed zingen, zijzelf had alleen maar wat meegezongen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.