FanFic.nl

You killed your father | John Murphy

005

Het was twee dagen na het afzweven van Alex en John maakte zich zorgen over zijn moeder. Ze had bij terugkomst in hun appartement meteen naar alcohol gegrepen. Ze bleef maar drinken en als John er wat van zei, snauwde ze naar hem. Ze had hem zelfs verbannen zijn kamer uit te komen. John maakte zich zorgen, maar zijn moeder wilde niet luisteren. Het ergste was nog wel dat John het ook erg zwaar had, maar zijn moeder hem geen troost bood.
John niet zich van zijn bed glijden en liep naar zijn deur toe, waarna hij deze open schoof. Hij zag zijn moeder op de bank zitten en omdat ze niet reageerde wist hij dat ze sliep. Hij trok zijn schoenen aan en verliet hun appartement. Zijn gedachten dwaalden tijdens de wandeling naar het verkooppunt af naar de executie van zijn vader. John had het gevoel dat het allemaal kwam omdat hij ziek was geworden. Zijn vader had er nog geweest als hij niet ziek had geworden. Dan had hij nooit die medicijnen gestolen en waren ze nu nog een gelukkig gezin. Zijn moeder zou dan nu niet aan de alcohol hebben gezeten, maar was samen met John naar het verkooppunt gegaan om inkopen te doen. Hij balde zijn vuisten en liep stug door. Het was nu toch al te laat, hij kon niets meer doen.
Toen John bij het verkooppunt aankwam stond er een flinke rij mensen. Hij dacht even na welke dag het was en kwam toen tot de conclusie dat het maandag was. Na het weekend kwam altijd de nieuwe lading van het Hydra-station, wat bestond uit water en van het Fabriek-station, wat uit voedselpakketten bestond, aangevoerd. John wist zichzelf tussen de mensen door te wurmen en stond nu bijna vooraan. Hij hoorde wat bewoners van de Ark mopperen, maar er werd verder geen actie ondernomen. Men wist dat als ze ruzie zouden maken, de verkoop zou stoppen, ze niets meer konden halen en zo hun gezin niet meer van eten en water konden voorzien. De eerstvolgende verkoop zou pas over een week zijn, dus men hielt zich wel aan de regels.
"Murphy, zeg het eens." De verkoper pakte het pasje van hem aan en scande het. Hij gaf het pasje terug aan John.
"Voedselpakketten en water voor twee personen, alsjeblieft." In stilte pakte de man achter het kraampje de bestelling van John en deed het in een zak. John pakte het aan en keek even om zich heen.
"Nog gecondoleerd." Hoorde hij de verkoper zeggen en knikte even naar de man. Hij klemde de zak vast en wurmde zich tussen de mensen door naar buiten. Hier haalde hij even diep adem. Hij wilde niet dat mensen medelijden met hem hadden, hier had hij altijd al een hekel aan gehad. Hij had de behoefte niet om te horen dat mensen het erg voor hem vonden dat zijn vader was afgezweefd. Hij greep de zak nog steviger vast, tot zijn knokkels wit zagen.
Met een boel tegenzin liep John terug naar het appartement waar hij woonde. Hij hoopte dat zijn moeder nog sliep, zodat hij haar niet tot last zou zijn.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.