FanFic.nl

You killed your father | John Murphy

006

Toen John de volgende morgen zijn kamer uit wilde komen, ging zijn moeder helemaal tekeer. Ze had geroepen dat ze hem niet meer wilde zien en dat hij van haar part kon wegrotten in zijn kamer.
John zat op zijn bed en staarde naar de muur. Dat zijn moeder zo deed was de schuld van de Kanselier en de bewakers die zijn vader hadden gearresteerd. Hij kneep in de dekens die onder hem op het bed lagen. Hij voelde zich boos. Die verdomde bewakers waren degene die zijn vader hadden gearresteerd. De verdomde Kanselier heeft zijn vader laten afzweven. Zijn moeder was door hen aan het drinken geslagen en leek niets meer om hem te geven. Het was drie dagen geleden en ze leek zijn vader te zijn vergeten. Was het de alcohol?
John liet zichzelf van zijn bed glijden en opende zijn kast, waar hij een potlood en een schriftje uit haalde. Hij scheurde er een bladzijde uit en legde het op zijn bureau neer, waarna hij er voor ging zitten. Hij maakte een kleine plattegrond van de route die zijn vader had gelopen toen hij de medicijnen voor hem probeerde te stelen. Op de route lag maar een bewakingspost en hier kon zijn vader niet omheen zijn gegaan. John wist vrijwel zeker dat het de bewakers van deze post waren die zijn vader hadden gearresteerd. Hij keek op naar zijn deur en kon hem vanaf zijn bureau een stukje openen. Zijn moeder was door de ruimte aan het lopen. Ze wankelde vreselijk op haar benen en John schrok even toen ze over haar eigen voeten struikelde en met een klap op de grond viel. Hij stond op van zijn stoel en snelde naar zijn moeder toe.
"Mam, gaat het?" vroeg hij en wilde haar overeind helpen, maar ze duwde hem weg. John viel achterover en krabbelde overeind.
"Ga terug naar je kamer!" schreeuwde zijn moeder met een schorre stem en ze wist zichzelf overeind te zetten. John beet op zijn lip en snelde naar zijn kamer toe, waarna hij de deur achter zich sloot. Hij liet zich tegen de duur omlaag glijden tot hij op de grond zat en legde zijn gezicht in zijn handen. Zijn moeder dronk zich nog de dood in als ze zo door zou gaan.
Het was net tien uur geweest en de avondklok was in gegaan. John hoorde de slaapkamerdeur van zijn moeder dichtslaan en keek op, waarna hij opstond en het papier met de route, samen met het potlood, van zijn bureau pakte. Hij stopte het in zijn zak en opende zijn deur. Hij keek even in het rond om er zeker van te zijn dat zijn moeder hier niet was en liep toen op zijn tenen naar de voordeur. Hij opende de deur voorzichtig en deed hem niet verder dan 40 centimeter open. Als de deur verder geopend zou worden zou deze kraken. John wist zeker dat zijn moeder binnen een mum van tijd voor zijn neus zou staan, als ze niet eerst tien keer over haar eigen voeten struikelde. Snel glipte hij de deur door naar buiten en keek om zich heen. De nachtlampen gaven net genoeg licht om het einde van de gang te zien. John liep zo stil mogelijk naar de hoek en keek er omheen. Er was niemand te zien. Hij pakte het briefje en de potlood uit zijn zak en schreef de tijd die hij via zijn horloge aflas er op. Hij zorgde er voor dat hij de tijd op de plek schreef waar hij stond, zodat hij precies wist hoe laat hij ergens langs kon komen.
Na een wandeling die uiteindelijk een half uur heeft geduurd, kwam John aan bij de bewakingspost waar zijn vader waarschijnlijk werd ontdekt. Hij schreef de tijd er op en begon toen de weg op dezelfde manier terug te lopen. Nu hij wist waar en wanneer bewaking stond kon hij zijn plan zonder moeite uitvoeren wanneer hij er klaar voor was.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.