Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » Emo(tion) » Hoofdstuk 4.

Emo(tion)

7 aug 2016 - 12:15

575

0

229



Hoofdstuk 4.

Het is inmiddels 9 uur s'avonds en Brad is naar het parkje buiten de stad gelopen. Hij is niet van plan naar huis te gaan. Dan maar overnachten in het park.

Brad zit op een bankje in het park. Hij is moe. De woede van daarnet heeft veel energie gekost, en heeft nu plaats gemaakt voor verdriet. Hij is een sukkel, hoe haalt hij het in z'n hoofd om zo tegen haar te schreeuwen? Het is zijn eigen schuld. Als hij niet zo vaak had gedronken en er wat meer voor haar was geweest, was het niet zo ver gelopen. Maar hij moest wel, het was zijn uitweg om om te gaan met zijn problemen. Brad pakt het pakje sigaretten uit zijn zak en steekt er een aan. Hij blaast een wolkje rook de lucht in. Zal hij morgen naar Scarlett gaan? Nee... waarom zou hij? Zij ging toch vreemd? En dan nog Duncan... Brad pakt een steen en gooit hem in het water. Hoe lang zou het al spelen tussen die twee? Hij wil het niet eens weten. Hij gaat liggen en doet zijn ogen dicht. Er loopt een traan over zijn wang, nog 1, nog 1. Wat is hij een mietje, snel veegt hij de tranen weg.

Ondertussen in Lost Highway,
"Mike, Brad is nog steeds niet terug. Moeten we hem niet gaan zoeken?" Zegt Myra ongerust. "Hij komt wel, geloof me. Het is Joey's verjaardag, hij komt wel." Zegt Mike. Maar het stelt Myra niet gerust. De manier waarop hij weg liep was niet goed, wat zou er aan de hand zijn? "Zou er misschien iets met Scarlett gebeurd zijn?" Vraagt Myra. "Luister Mier, Brad komt wel terug oke? hij wil waarscheinlijk gewoon even alleen zijn." Zegt Mike. "Je hebt gelijk, het is Brad, hij komt wel." Zegt Myra.

Maar hij kwam niet. Het werd 10 uur, 11 uur, 12 uur. Nog steeds geen teken van Brad. "Mike, dit voelt niet goed. Hij is normaal nooit zo lang weg, en zeker niet op een party." Zegt Myra bezorgd. "Ik begin me ook zorgen te maken. Laten we hem gaan zoeken." Stelt Mike voor. "Goed idee." Zegt Myra. Ze pakken hun fietsen en rijden richting het centrum van de stad. Maar Brad is nergens te bekennen. "Waar hangt hij uit? Misschien is hij bij zijn vader?" Zegt Myra. "Laten we er heen gaan." Zegt Mike. Even later zijn ze bij het grote huis. Myra belt aan. De deur gaat open. "Ja?" Zegt Brad's vader. "Is Brad hier toevallig?" Vraagt Myra. "Nee, ik heb hem al een dag niet gezien." Zegt Brad's vader, en gooit de deur dicht. "Wauw, wat is hij vriendelijk zeg, arme Brad. Wat een klote vader heeft hij." Zegt Myra. "Ja ik had ook niet echt verwacht dat Brad hier zou zijn, het is al laat Mier, moet jij niet naar huis?" Zegt Mike. "Shit! Das waar ook, hoe laat is het?" "1 uur." Zegt Mike. "Zal ik je thuis brengen?" Vraagt hij. "Nee dankje, ik loop wel." Zegt Myra. "Laat me het weten als je iets van Brad hoort." Zegt ze, en geeft hem een kus op z'n wang. "Doei." Zegt ze. "Doei." Zwaait Mike. Wauw, ze gaf hem een kus! Mike bloost. Zal hij Brad een bericht sturen? Misschien reageert hij wel. Mike pakt zijn mobiel uit zijn zak, en typt een bericht.

Mike: "Brad, waar zit je?? Laat ff iets weten."

Kom op Brad, reageer, reageer alsjeblieft. Mike pakt z'n fiets en fietst naar huis. Waar zou Brad slapen vannacht? Als hij maar veilig is. Brad is tot veel dingen in staat, als hij maar niet de verkeerde dingen gaat doen.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.