FanFic.nl

Pokemon: New Legend

Episode 13: Brenna's nieuwe passie

Het is avond. De dag van het gevecht tussen Andrew en de zusters van de Cerulean Gym. Morgenavond zou de wedstrijd plaatsvinden. Morgen zou Andrew samen met Charmander trainen.
"Als trainer moet je wel weten, wat je in de kuip hebt." had Andrew gezegd. Brenna zat in haar kamertje van het Pokémon Center. Ze zat aan een bureautje en speelde haar kopje. De wedstrijd kon een belangrijke dag voor haar zijn. En misschien ook niet. Ze vroeg zich af wat ze het liefste wou. Bij haar vader werken als beschermen van de Viridian Forest of haar eventuele nieuwe droom volgen als coödinator. De deur vloog open en Andrew kwam binnen.
"Hé Brenna" zei hij. "Het is tijd voor het avondeten."
Brenna mompelde wat en liep Andrew achterna. Hij was meestal degene die zijn droom achterna ging. Wanneer Andrew een badge won genoot zij ook een beetje van het plezier van Andrew en zijn Pokémon, maar ergens was ze een beetje jarloers. Dat wilde zij ook. Soms had ze het gevoel dat zij en Brian achter Andrew aanhobbelden. De twee stapten de trap af. De Pokémon van Andrew en Brian waren allemaal uitgestald. Het was best grappig hoe de Pokémon moesten wennen aan de nieuwe gezicht in hen midden.
"OK, Butterfree en Sandshrew, etenstijd" zei ze tegen Brenna en ze schrok toen ze besefte dat zij nog niet had verteld wat er gaande was. Tenminste niet aan haar Pokémon. Gelukkig werd het meteen onderwerp van gesprek aan tafel.
"Ja" zei Brenna. "Het wordt morgen een grote dag"

* * *

Na het avondeten duurde het niet lang of de Brian en Andrew kregen slaap. Ze besloten dat het een dag was geweest en dat ze naar bed gingen. Brenna volgde gehoorzaam de twee jongens, nadat ze Butterfree en Sandshrew terugtrok in haar Pokéball. In haar kamer plofte ze op haar bed. Ze kon de slaap niet vatten. Ze moest steeds maar denken aan de wedstrijd van morgen. Ze was wel heel erg zenuwachtig voor iemand die niet eens meedeed. Brenna keerde zich op haar rug. De kamer was gevuld met drie stapelbedden. Daarvan waren de helft bezet door trainers. Boven Brenna sliep Andrew en aan de andere kant van de deur lag Brian boven in. Bulbasaur lag onder het bed en die had na het gevecht de slaap flink te pakken. Brenna bleef eindeloos naar de onderkant van het bed boven haar kijken. Zou ze haar vader erg teleurstellen als ze iets anders plande te doen? Eigenlijk was ze alleen meegegaan om ervaring op te doen als trainer. Hoewel ze zich niet echt als een trainer beschouwde, stak ze toch iets op van de gevechten van Andrew. Laatst had Sandshrew een flinke strijd geleverd tegen Gyarados en Butterfree had ook wat laten zien tegen een horde Beedrill. Brenna was nog steeds niet dichtbij dromeland. Ze ging rechtop zitten, waardoor ze haar hoofd tegen het bed boven haar stootte.
"Auw!" zei Brenna en ze pakte haar pantoffels. "Misschien dat ze beneden nog wat rust kan vinden."

* * *

Brenna strompelde naar beneden. Het was vrij leeg beneden. Enkele trainers poetsten hun tanden en anderen stopten hun Pokémon toe in een ruimte waar ze werden verzorgd door Zuster Joy. Brenna ging voor het raam staan. Hoewel Cerulean Gym een vrij drukke stad had, had het uitzicht best zijn charmes. De Pokémon Center lag precies aan de rand van de stad en het raam waar ze door keek was gebouwvrij. Het enige wat ze zag was een meer, een bos en enkele battle velden, die gebruikt werden voor trainingen. Ze wou gaan zitten, maar sprong weer op toen ze iets heel bijzonders zag. Een grote, vurige vogel vloog door de ruimte. De vlammen verhelderden de nacht. Brenna keek rond en wou bijna Andrew vragen om zijn Pokédex, maar die was natuurlijk aan het pitten. De vogel bewoog sierlijk zijn vleugels en stuwde zich zo voort tot voorbij de horizon. Brenna stapte uit en wilde gaan zitten. Maar in plaats van een bank voelde ze een been. Ze schrok zo hard dat ze een korte, maar scherpe kreet sloeg.
"Sssst!!" zei het meisje van wie het been was. Het meisje had blauwgeverfd haar, gevlochten in twee vlechten die over haar schouders bungelden. Ze had een witte bloes aan en een donkerblauw rokje tot aan haar knieën. Ze keek erg vriendelijk. "Er zijn mensen aan het slapen" siste ze, maar ze bleef glimlachen.
"Wie ben jij?" vroeg Brenna.
"Ik ben Sanne" zei het meisje. "Ik ben een coödinator."
"Oh, ik ben Brenna" zei ze en ze was nog steeds zo perplex dat ze vergat Sanne een hand te geven.
"Z-zag jij dat ook?" stotterde Brenna. "Zo'n grote vogel."
"Een grote vogel?" vroeg Sanne. "Hmm... nee niet gezien." ze pakte een Pokédex uit haar rugzak die op de bank lag.
"Hoe zag hij eruit?" vroeg ze.
"Eehhm.. Het was groot en het leek wel of zijn vleugels in brand stonden."
"Dan is het vast een vuur-type Pokémon" zei Sanne en ze drukte op een knopje van haar Pokédex.
"En een vlieg-type" zei Brenna, die een beetje was bijgekomen van de schrik en opnieuw drukte en het apparaatje piepte.
"Aah. Er zijn twee Pokémon met deze combinatie." Sanne drukte op een knopje. "De een is Charizard."
"Nee, het is geen Charizard. Ik zou er een herkennen als ik er eentje zag." zei Brenna.
Sanne drukte op het zelfde knopje als daarnet.
"Dan is het een Moltres." zei Sanne.
"Zou het?" vroeg Brenna.
Moltres, bekend als de legendarische vogel van vuur, elke klap met zijn vleugels geeft een verblindend licht
"Moltres..." zei Brenna zacht.
"Gefeliciteerd!" zei Sanne. "Een Moltres zien, dat zijn er niet veel gegeven." Ze klapte haar Pokédex dicht en liep naar boven.

* * *

Die nacht had Brenna weinig geslapen en ze nam haar tijd. Ze had Andrew en Brian verwittigd dat ze wat later aan het ontbijt kwam en het werd elf uur. Zoals ze wel verwacht had was Andrew druk bezig aan het trainen. Charmander en Pidgeotto waren aan het sparren. Snel schrokte ze het ontbijtje weg en liep naar de videofoons. Vooral beginnende trainers waren gewend om naar huis te bellen elke keer als ze in een nieuwe stad aankwamen. Ze pakte de hoorn en legde die tegen haar oor. Ze toetste een nummer in. Na drie lange pieptonen was er contact gelegd.
"Hallo, met Roland" klonk er aan de andere kant van de lijn.
"Pappa!" riep Brenna harder dan bedoeld, ze keek rond of niemand het zag en was opgelucht toen ze niemand om zag kijken.
"Hallo, Brenna, hoe gaat het lieverd." zei de vader van Brenna.
"Ja goed, denk ik."
"Wat is er?" sprak Brenna's vader.
"Ik krijg misschien een nieuwe eehm... uitdaging." zei Brenna die even niet op het juiste woord kon komen.
"Vertel."
"Wel, ik ga misschien meedoen aan de Pokémon-wedstrijden." zei Brenna.
"Pokémon-wedstrijden." vader krabte over zijn kin, waardoor hij erg wijs leek. "Ik heb er ooit over gehoord. Ze zijn niet zo lang in Kanto. Maar hoe dan ook, ik wens je veel succes." zei hij.
"Maar, hoe gaat het dan met u..." zei Brenna. "en de Viridian Forest."
"Jouw dromen zijn belangrijker dan de mijne." zei haar vader. "Ik vind wel een andere beschermer."
"Bedankt." zei Brenna zacht. Ze legde de hoorn op de haak. Het beeld werd zwart.
Andrew stormde de Center binnen en trok Brenna aan haar arm.
"Hé" riep ze.
"Kom mee, het is de grote dag." zei Andrew. "De wedstrijd begint zo."

* * *

Andrew, Brian, Bulbasaur en vooral Brenna zaten op het puntje van de stoel. De lichten waren aan en bewogen zich over het veld. Hoe zou Sanne het doen en de drie Gym Leaders die zouden vertrekken. Wie gaat er met de prijs van door, en nu we het zelfs vergeten, wat is die prijs?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.