FanFic.nl

Hell Hol. Ft. Shawn Mendes

Hoofdstuk 1.

'we moeten binnen blijven!' Ik keek op naar Jayden die naar Maya stond te schreeuwen. Maya stond met de hendel van de deur in haar hand. 'Ik moet opzoek naar mijn familie.' Kwam zacht uit haar mond. 'Iedereen zoekt zijn familie. Maar grote kans dat die al dood zijn. Heb je niet gezien wat voor wezens er buiten rond lopen?' Jayden trok haar ruw bij de deur weg. Ik sloeg de boek die op mijn schoot lag dicht en legde het naast me neer waarna ik mijn armen om mijn benen heen sloeg en het gene wat zich voor mij afspeelde bekeek.
'Blijf van me af Jayden!' Maya trok haar arm uit zijn greep. 'oké, ga maar dan.' Hij maakte een hoffelijk gebaar waarbij hij naar de deur wees. 'Ga maar, word maar lopend voedsel voor ze.' Maya leek te schrikken van zijn woorden. 'Jongens, schreeuw vooral nog luider. Dan vinden ze ons zo.' Rick voegde zich bij de twee ruziemakende jongeren.
'Hij begon!' Maya hield haar armen omhoog als een soort van teken van vrede. 'Beide gewoon kappen. We moeten zien dat we hier weg komen. We zijn nu al een week in de school er is geen eten meer over.' 'En hoe zou dat komen denk je?' Jayden liep op Rick af en bleef voor hem staan.
'Iedereen hier is dood. Diegene die veranderd zijn in monsters zijn gedood en diegene die het niet aankonden hebben er een eind aan gemaakt. Wij zijn nog in levende lijve en jij wilt je druk maken over wie de schuld heeft van het eten?' Rick zette een dreigende stap dichter bij. 'Wil jij hier voor eeuwig in de bibliotheek blijven zitten, ga je gang. Ik ga opzoek naar een oplossing voor dit alles. ik wil weer normaal kunnen leven.' Rick zijn stem klonk laag en waarschuwend. 'Ik ga mee, laat Lieneke en Jayden hier maar zitten.' Maya stond dicht bij Rick. Héél dicht bij Rick.
'Waarom moet ik bij weirdo blijven?' Jayden keek boos naar Maya terwijl hij naar mij wees.

Ja, Weirdo. Dat ben ik. Mijn naam is Lieneke, ik ben nu 19 jaar oud. Ik praat niet veel en ben eigenlijk vaak alleen wat ik ook niet erg vind.
Ik was hier op een zaterdag omdat ik goed wou leren voor mijn examens die ik binnenkort zou hebben . Je zult nu wel denken: "NERD!!' Aan de ene kant wel, aan de andere kant niet. Ik deed een zorgopleiding en was bijna klaar. Ik moest nog twee examens doen. praktijk gericht en een eindgesprek. Tijdens mijn opleiding kwam ik met de verkeerde mensen in aanraking en ben toen een 'duister pad' gaan volgen, Wat inhield dat ik een drugsvervoerder/dealer was maar af en toe ook andere dingen moest doen om aan geld te komen. Niet de leukste dingen. Toen ik besefte dat dit niet goed kon aflopen, had ik dat een halt toe geroepen met behulp van Damon, mijn beste vriend. Jake, de bende leider was het daar niet zo mee eens. als straf kon ik vervolgens een week niet lopen door mijn pijnlijke spieren en gebroken botten. Hij verzekerde mij dat dit nog maar het begin was en dat ik een hele grote fout had gemaakt. Maar dat ter zijde, ik was er van los gekomen en ben mij volledig op school gaan richten en de gemiste lesstof doorspitten.
Zo zat ik hier, in de bibliotheek te leren op een zaterdag middag tot er een kerncentrale of iets dergelijks ontplofte waardoor de hele omgeving omgeven was van rook. Blijkbaar werd je gek van de rook. De mensen die buiten waren leken te veranderen in monsters. Ze begonnen elkaar aan te vallen en het meest afschuwelijke van alles; ze eten mensen. Levende, gezonde mensen.

Op school had ik ook niet de beste reputatie. Een meisje dat het 'duistere pad' volgde, niet veel zei en zich niet veel aantrok van alles om haar heen, is natuurlijk het uitstekende voorbeeld van een buitenbeentje of zoals Jayden zei: een weirdo.
Jayden was zoals vele wel kennen uit chickflicks de topsporter van de school en Maya, dat was de hoofdcheerleader. Wat die twee in de bibliotheek doen, was mij ook een vraag.
Rick, kwam net na de explosie hier binnen rennen. Hij heeft al verschillende monsters, gemuteerde of hoe je ze ook maar wilt noemen gezien. Het bleek erg snel te gaan allemaal.
Rick nam na een paar dagen de rol van "leider" op zich en bepaalde wat er moest gebeuren.
Ik hield me afzijdig en liet hun hun ding doen. Als hun blij waren, waarom dan ook niet. Toch?

'Voor we vertrekken moeten we wapens hebben.' Zei Rick terwijl hij Jayden straal recht voorbij liep.'ik bekijk hier de kamers wel.' Maya huppelde weg. 'Ik heb hier een schaar en een nietmachine.' Jayden hield het omhoog waardoor ik in de lach schoot.
'Denk jij dat een schaar en nietmachine de geïnfecteerde tegen houden?' ik drukte mezelf omhoog van de vloer. 'En wat heb jij dan? een papiertje om papiersneeën mee te maken?' Jayden kwam op me af lopen maar werd onderbroken door een vrolijke Maya die met een mes aan kwam lopen. 'Blijkbaar hebben ze hier niet veel wapens, maar dit kwam ik tegen in een laadje van een bureau.' Ze slingerde er gevaarlijk mee heen en weer. Jayden liet zien wat hij te pakken had. ik leunde nonchalant op het randje van de tafel. Rick was nog druk aan het zoeken wat hij kon gebruiken. ik keek in het rond, opzoek naar iets wat als wapen kon dienen. Mijn blik viel op een houten tafel met lange tafelpoten. Rick kwam terug met een honkbal knuppel. 'Hier moeten we het maar mee doen.' Alsof het afgesproken was keek iedereen mij tegelijk aan. ik haalde mijn schouders op, liep naar de houten tafel die ik zonder problemen om gooide en gaf een paar verme trappen tegen de tafelpoot aan waardoor hij afbrak. Ik pakte hem van de grond en keek Maya, Jayden en Rick kalm aan. 'Ik heb ook een wapen.' ik knikte naar Rick en liep vervolgens naar mijn tas waar ik een boek over verzorging van wonden in stopte. Wie weet kon het van pas komen. Ik vulde mijn flesje water en pakte de nog 5 overgebleven energierepen van de grond en stopte ze in mijn tas.
De anderen hadden al geen eten meer. Ik had van tevoren met mezelf afgesproken om zuinig aan de doen. Met één reep kon ik al snel de hele dag mee, soms twee dagen, wat er voor zorgde dat ik maar twee gehad heb deze week. Het overige voedsel niet mee gerekend.
Nadat ik mijn tas op mijn rug had gegooid liep ik naar de deur. 'Wat is het plan?' Ik draaide me om naar Rick. 'Echte wapens halen.' antwoordde ik kort voor ik de deur open trok.
Een helse stank kwam ons tegemoet. Het rook naar een vuilnisbelt gemend met bloed en rottende eieren. Ik sloeg mijn mouw voor mijn mond om ook maar zo weinig mogelijk van de stank binnen te krijgen, wat niet slaagde.
'wat een graflucht!' Jayden kwam naast me staan. Ik keek om me heen. Her en der lagen lichamen van al een paar dagen oud. Vliegen konden hun lol niet op. 'Kom, ik ga voor op.' Rick liep voor ons uit. Ik trok een wenkbrauw op. Ik heb geen idee of hij dezelfde plaats als mij in gedachten had, maar ik liep maar achter het groepje aan met mijn tafelpoot in mijn handen.
We schrokken van alle kleine geluiden. 'JAYDEN KIJK UIT!' Maya schreeuwde zo luid dat we allemaal abrupt stil stonden en naar Jayden keken die met grote ogen langzaam stappen achteruit zette omdat er een geïnfecteerde op hem af kwam lopen. Door het geschreeuw van Maya leken meer geïnfecteerde ons op het spoor te zijn. Thanks a lot Maya....
Jayden begon met het nietapparaat te schieten, wat zoals verwacht geen donder uit maakte. Nadat hij besefte dat de nietjes op waren gooide hij het ding weg en begon met de schaar te prikken. de geïnfecteerde bleef op hem aflopen. alle steken die Jayden deed, hielpen niet.
Rick rende op Jayden af en sloeg de geïnfecteerde in zijn rug waardoor hij door zijn knieën zakte. 'Maya, snij zijn keel!' Schreeuwde Rick. Maya reageerde niet die stond verstijfd op de grond. Ik pakte het mes uit haar hand en wierp hem rechtstreeks in de schedel van de geïnfecteerde die voorover viel en net voor Jayden zijn voeten op de grond belandde.
Ik draaide me om met mijn stok in de aanslag. Er kwamen nog 4 geïnfecteerde aanlopen. ik schudde mijn hoofd en zakte iets door de knieën en begon met mijn stok te draaien en nam het op tegen de vier geïnfecteerde. Rick kwam met zijn rug tegen mij aan staan en haalde ook flink uit naar de monsters.
ik stak mijn stok opzei waardoor ik dwars door het lichaam van een geïnfecteerde stootte en vervolgens duwde ik de punt van mijn tafelpoot, via de kaak omhoog bij een andere geïnfecteerde die levenloos op de grond viel.
Rick had de andere twee uitgeschakeld. Hijgend stonden we rug aan rug om ons heen te kijken.
Jayden stond met open mond naar ons te kijken en Maya was nog steeds niet van haar plaats gekomen. Ik hurkte neer naast een geïnfecteerde. Het huid ontbrak deels van het gezicht, er hing nog een stuk touw om de nek. Deze persoon had voor de tijd er een einde aan willen maken, maar was daar niet in geslaagd.
'Kom, we moeten weg.' Ik voelde de hand van Rick op mijn schouder en stond op.
'We gaan echte wapens halen. Het politie bureau is hier dicht bij.' Ik keek serieus naar Rick die knikte als antwoord. 'Jij gaat voor op, ik achter op. Jut en jul hier, hebben we niet veel aan.' ik knikte en liep voorop terwijl Rick, Jayden en Maya ophaalde.
Na een paar minuten gelopen te hebben kwamen we aan bij een gebouwtje waar ik iedereen in stuurde en ver volgens zelf achter aan liep. 'Hier kunnen we rusten.' Nam Rick mij over. Jayden en Maya vlogen elkaar in de armen en gingen beide op een bank zitten.
Rick nam me apart van de beide.
'We moeten die wapens hebben.' Ik knikte. 'Ik ga wel.' Ik gooide mijn tas op mijn rug. 'Lien, Je weet niet wat er in dat gebouw is. Je kunt niet alleen gaan.' ik haalde mijn schouders op. 'Dat weet ik. Maar die twee-..' ik wees naar Jayden en Maya, '..- kunnen niet alleen blijven. Jij blijft bij ze. Ik red me wel, ik ben zo terug.' Rick schudde zijn hoofd. ik legde mijn hand op zijn schouder. 'Ik kom terug.' Ik toonde een flauwe glimlach en stapte de deur uit. Schuifelend van gebouw naar gebouw, stond ik stil voor mijn ouderlijk huis. Mijn nieuwsgierigheid werd aangewakkerd. ik MOEST kijken of ze oké waren. Ik duwde voorzichtig de deur open en liep naar binnen. Mijn hart begon als een razende te kloppen toen mijn vader al kreunend op me af kwam lopen. Er misten op verschillende plaatsen van zijn lichaam delen huid. Zijn tanden lagen helemaal bloot. Hij was veranderd in één van hem. Met tranen in mijn ogen duwde ik mijn stok door zijn hoofd heen waarna hij meteen in elkaar zakte.
één ding was zeker. Ik was mijn familie kwijt. Ik liep verder het huis in. ik moest mijn moeder, broer en zusje zien.
Het duurde ook niet lang voor ik mijn moeder zag rondlopen. uiteraard als een zombie. De tranen liepen over mijn wangen. met ogen dicht maakte ik ook een eind aan haar leven. ik stapte over mijn moeder heen naar de bank waar mijn zusje altijd zat. Waar ze nu ook zat.
haar ogen knipperden maar haar blik was dof. Ook zij was niet meer te redden. er zaten gaten in haar lichaam en haar benen lagen ergens anders. in ieder geval niet meer aan haar romp.
'Sorry lief zusje.' ik bleef haar aankijken toen ik ook haar leven beëindigde. Met trillende handen liep ik richting het kantoor waar mijn broer altijd te vinden was. ik legde mijn hand op de deurkruk. Bang voor wat ik aan zou treffen.
Ik opende de deur en zag mijn broer op de grond liggen. Hij had touw om zijn nek gewikkeld. Hij was slim. Helaas hielp deze manier van zelfdoding niet tegen verandering.
Hij maakte rare kreungeluiden. Blijkbaar konden zombies niet praten. Ook hem hielp ik.
kut zooi. FACK!!!
Nadat ik een kort moment had van een mentale breakdown liep ik nog een keer langzaam door het huis heen. Ze waren nu alle vier uit hun leiden verlost. Ik heb mijn gezin vermoord.
Ik pakte een fles spiritus uit het aanrechtkastje en gooide dit door het huis heen. Ik pakte het pakje sigaretten van mijn moeder en een aansteker. Ik stak een sigaret aan en gooide hem in het vloeistof waardoor het huis al snel vlam vatte. niemand zou nog aan mijn familie zitten. zeker de monsters niet.
Ik liep het huis uit en vervolgde diep in gedachten mijn weg naar het politiebureau.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.