FanFic.nl

Kidnapped with the person of my nightmares

deel 8

‘kom niet dichter of ze gaat eraan!’ roept de Grote.
Een koud metaal plaatst zich tegen mijn voorhoofd. Mijn blinddoek word afgetrokken. Na een paar seconden van acclimatisering van mijn ogen aan het donkere licht, niet dat het daarnet niet donker was of zo.. ’T is alleen… oh laat ook maar.
Om me heen zie ik allemaal bezorgde gezichten. Maar niet deze die ik wil zien. Waar zijn mijn ouders? En mijn zusje?
‘ niet doen! Laat ze gaan!’ roept die oude vent met zijn lelijk hoedje op.
‘kom niet dichter!’
‘ei! Stop eens met discussiëren! Vertel me liever eens waar mijn ouders zijn!’ roep ik. Iedereen kijkt me stomverbaasd aan, alsof ik een buitenaars wezen ben. Er is complete stilte. Ik bekijk ieders gezicht aandachtig en zoek een reden waarom niemand een antwoord geeft op mijn, toch wel duidelijke, vraag. Heb ik dat nu net in Chinees gezegd of zo? Ik weet niet, ik versta het echt niet waarom ze niet reageren.
Ahja, het is juist, er zit nog tape op mijn mond. Daarom hebben ze het niet verstaan.
‘anyway,’ verbreekt De Grote de stilte, ‘jullie komen niet dichter! Jullie achtervolgen ons niet of ze gaan eraan!’ en hij sleurt me opnieuw in het busje.
Wow, was dat een zachte landing! Onder me hoor ik een licht gekreun. Voorzichtig kijk ik naar beneden, je weet nooit wat voor monster daar kan liggen.
Het blijkt het ‘Tom monster’ te zijn die mijn val heeft gebroken. Oeps. Ik probeer me te draaien.
‘Lig stil!’ roept De Leider nog met de bibber in zijn stem van dat voorval van daarnet. Ook goed.

Tom pov.:
Holy cow! Is dat miserabel kind op mij geland! Als ze haar probeert te verleggen, roepen ze dat ze stil moet liggen.
Zien jullie dan niet dat ik aan het lijden ben! Al dat gewicht op mijn heilige kont!

De kok pov.:
Dammit! Het is mislukt! Met hun domme fans ook! Altijd miserie met die kinderen! Is het niet omdat je ze met tien bodyguards moet tegenhouden, omdat ze anders een moord zouden plegen van vreugde, dan slaan ze je hele, briljante, geweldige plan in duizend stukjes! Eentje is voldoende om zo’n ravage aan te richten! Als je dan nog eens bedenkt met hoeveel ze wel niet zijn! Samen kunnen ze evenveel schade aanrichten als een atoombom! Of erger! We zouden ze allemaal op een enkele trip naar de maan moeten zenden!
Een hand raakt me tegen m’n rechter kaak en laat een rode, warme vlek achter.
Als reflex van al die jaren rechercheur, neem ik mijn pistool in aanslag.
‘how, De Kok! Rustig! Ik ben het maar, Vletter!’ nog steeds geschrokken stop ik het pistool terug van waar het vandaan kwam.
‘waarvoor was dat nodig?!’ vraag ik lichtjes boos.
‘je antwoordde maar niet, ik dacht al dat je een hartinfarct aan het krijgen was.’
‘ja, ik was aan het dagdromen. Wat is er?’
‘wat doen we nu met die fan?’ vraagt hij en knikt eens naar rechts. Ik volg zijn blik en vestig mijn ogen op een meisje dat dramatisch aan het huilen is.
Djeeses! Als er één iemand is die mag huilen, dan ben ik het wel!
‘ ik heb een idee, er heeft toch nog niemand tegen haar gepraat, hé?’ vraag ik ter controle aan Vletter.
‘nee, niemand.’ Perfect.
‘mensen, mag ik uw aandacht?!’ roep ik over de menigte. ‘ik bedank jullie allemaal voor jullie medewerking aan deze proefarrestatie, die een beetje in het honderd is gelopen. En vooral dank aan de special act van Bill, die het nog echter maakte!’ ik knipoog eens naar een raar aanstarende Bill waarbij ook bij hem een lichtje gaat branden.
Zo, nu gaat die fan nooit kunnen achterhalen dat Bill bij een ontvoering betrokken is.

Reacties: