Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Seventeen Forever. » Deel 4.
Seventeen Forever.
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
7 juni 2009 - 17:02
Aantal woorden:
440
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
278
Deel 4.
-S.Envy.
‘Ze komt weer bij.’ Ik knipper met mijn ogen, wit licht komt me tegemoet. ‘Waar ben ik?’ vraag ik. ‘Je bent bij mij.’ Hoor ik iemand zeggen. Ik knipper wat met mijn ogen zo dat ze gewoon worden aan het licht. Dan zie ik wie dat er naast me zit. ‘Wat doe ik hier.’ Zeg ik in paniek. ‘Je bent gebeten.’ Zegt Edward. ‘Watttt??!’ roep ik. ‘Je bent gebeten door een vampier’ zegt hij. Verbaast kijk ik hem aan. ‘Heel grappig mag ik nu weten wat er gebeurt is?!’ zeg ik. ‘Wacht even.’ Zegt Edward. Ik knik en zet me wat rechter in de zetel terwijl Edward de kamer uit loopt. Hij heeft wel een lekkere kont. Ik schud even mijn hoofd. Waarom denk ik dat vraag ik mezelf af. ‘Ik ben er weer.’ Ik schrik op van uit mijn gedachtes en ik zie Edward raar naar me kijken. ‘Gaat het wel?’vraagt hij. ‘Wat denk jij nu.’ Zeg ik kwaad. Hij gaat naast me zitten en dan pas merk ik de man op die naast hem stond. Ik kijk hem vragend aan. ‘Ik ben Dokter Carlisle Cullen.’ Zegt hij. ‘Ja en?’vraag ik pist. ‘Ik kom je uitleggen wat er met je gebeurt is.’ Zegt hij. ‘Best.’ Zeg ik. ‘Oké dus ik wil dat je luistert en niet praat.’ Zegt hij. Ik knik even. ‘Gisteren hebben wij je gevonden aan het baseballveld een beetje verder op. Je was helemaal uitgeput. We hebben je meegenomen naar hier. Nu je bent gebeten door een vampier. Waarschijnlijk was het James. Maar normaal als je gebeten word door een vampier ga je dood, maar bij jouw was dat dus niet het geval, jij bent een uitverkorenen en je hoort nu bij één van ons. Wij zijn ook allemaal vampieren.’ Zegt hij. Ik kijk hem verbaast aan. ‘Ik ben geen zeven jaar meer oké, mag ik nu naar huis?’vraag ik. ‘Dat gaat niet. Je bent nu een van ons dus je moet hier blijven en trouwens je familie is dood.’ Zegt hij. ‘Nu maken jullie me echt bang. Wat moeten jullie van me!’ roep ik. ‘Nu je een van ons bent moesten we het wel doen, we doen het niet graag maar je hoort nu bij ons.’ Zegt hij. Ik laat me op de grond zaken en voel hoe de eerste tranen over mijn wang lopen. ‘Dat kan niet, nee dit is gewoon een nachtmerrie.’ Zeg ik stil al snikkend. Ik hoor hoe iemand op staat. ‘Kom mee.’ Zegt Edward. ‘Nee ik wil niet.’ Zeg ik kinderachtig. ‘Kom nauw maar, dan ga je alles beter begrijpen.’ Zegt hij. Ik knik ‘oké dan .’ zeg ik zacht.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.