Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Pregnant of Tom Kaulitz. » Deel 28.
Pregnant of Tom Kaulitz.
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
7 juni 2009 - 17:34
Aantal woorden:
451
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
276
Deel 28.
Pregant, but ain't gonna tell Tom about it.Deel28.
Zenuwachtig tik ik met mijn vingers op de keukentafel. Over exact een minuut zullen ze er zijn. En het ergste is ik ben er nog steeds niet uit. De secondewijzer tikt langzaam verder. Dan hoor ik geschreeuw van boven komen, snel sta ik recht en loop de trap op. Beneden hoor ik de deur open gaan, ‘WE ZIJN ER!’ roept de stem van Bill. Ik loop mijn kamer in en daar zie ik Damian recht staan in zijn bed met zijn armpjes naar mij uitgestrekt. Ik pak hem op en loop dan weer naar beneden. Als ik in de woonkamer aan kom word ik meteen door vier paar ogen aan gekeken, of kijken ze naar mijn zoontje dat sprekend op zijn vader lijkt. ‘Zie hoe schattig!’ roept Bill uitgelaten en stapt naar me toe, hij knuffelt me even en pakt dan Damian van me over. Ik geef de rest een knuffel en als laatste Tom. ‘Fijn dat jullie er weer zijn.’ Zeg ik blij. ‘Ja dat vinden wij ook.’ Zegt Gustav die mijn zoontje over pakt van Bill. ‘Vinden jullie ook niet dat hij veel op Tom lijkt?’ vraagt Georg. Meteen stokt mijn adem, nee ik moet het hem zelf vertellen. ‘Georg, doe even normaal.’ Zegt Tom die naast Gustav in de zetel ga zitten. ‘Nu je het zegt.’ Zegt Gustav twijfelend terwijl hij Tom en Damian naast elkaar zet. ‘Het kan zo je zoon zijn, Tom!’ roept Bill hysterisch uit. Ik begin steeds meer en meer in paniek te geraken, ik ben er nog helemaal niet uit of ik het wel wil zeggen. ‘Winter, gaat het wel, je ziet nogal wit.’ Zegt Bill die naast me staat. ‘Eeeuhm, ja hoor het gaat wel.’ Zeg ik afwezig. Niet wetend wat ik moet dan verlaat ik de kamer, ik loop de tuin in waar de zon volop schijn, ik doe mijn Topje en rok uit ik duik het water in en laat me gedurende een tijd onderwater zitten. Ik voel hoe het water zacht op en neer beweegt en dan hoe iemand me naar boven trekt, hij slaagt me in het gezicht, roept dat ik wakker moet worden. Ik oen mijn ogen en daar zie ik Tom met zijn kleren nog aan voor me in het zwembad, zijn armen om mijn middel. ‘Ik dacht dat je verdronk.’ Zegt Tom stil. Ik zeg niets terug, die mooie bruine ogen houden we gevangen. ‘Jij bent de vader.’ Zeg ik dan, Ik slaag mijn hand voor mijn mond als ik weet wat ik net gedaan heb, Tom laat me los en kijkt me ongeloofwaardig aan. Ik zwem naar de kant en hijs me op. ‘ Sorry.’ Zeg ik hard genoeg zodat Tom het nog zou horen.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.