FanFic.nl

Vele gebeurtenissen maar wie ben ik?

Hoofdstuk 7 Verhuizing

Het was ongeveer 4 uur en Laura wilde de deur van het slot doen tot dat ze merkte dat ze de deur al open was. Was ze vergeten de deur op slot te doen? Laura liep verder. “Hallo?”� Vroeg ze zachtjes en sluipt haar eigen huis binnen. “Hai lieverd?”� Hoorde ze. “Pap?”� Vroeg ze en ze liep verder. “Ja en je mams.”� Zei haar vader. “Wat doen jullie thuis ik dacht dat jullie nog daarzo bleven.”� Antwoorden ze twijfelend. “ja.. jaa.. “stamelde haar moeder”�. “Fiona we kunnen ik het beste gewoon met de deur in huis vallen.”� Zei haar vader. “Ja, Peter je hebt gelijk.”� Antwoorden ze. “Wat is er?”� Vroeg Laura paniekerig. “Zeg jij het Peter?”� Vroeg Fiona aan Peter. “Ja dat is goed. Laura, je moeder en ik willen in Frankrijk gaan wonen. We hebben al een heel leuk huis gevonden.”� “WAT!”� Gilde Laura hysterisch “EN IK MOET NU DUS MEE EN IN FRANKRIJK GAAN WONEN!!??”� “Ja lauw”� zei haar vader rustig. “ECHT NIET…, IK GA WEL BIJ MAIKEL WONEN DAN OF BIJ SARAH MAAR MOOI NIET IN FRANKRIJK!!”� Schreeuwde ze en ze liep boos en verdrietig het huis uit. “Laat haar maar Fiona het is een”� hoorde ze haar vader nog zeggen net voordat ze de deur dicht sloeg. En ze pakte haar fiets en begon als een gek naar het strand te fietsen, een plek waar ze na kom denken en waar ze gewoon zichzelf kon zijn. “Kan je niet uit kijken!”� Hoorde ze een automobilist uit zijn raam schreeuwen. Het kan me niet schelen ik ga in Frankrijk wonen zei ze in zichzelf.
Ze was bij het strand en gooide haar fiets neer en rende het strand op. Het was gelukkig wel mooi weer maar er stond wel wat wind. Ze plofte in het zand. Ze belde Sarah op maar ze nam niet op. En ze toetste Maikel’s nummer in. “Hay Schat!”� Hoorde ze. “Hai.”� Zei ze down. “Alles goed?”� Vroeg Maikel bezorgt “ “Eigenlijk niet. Maar Maikel ik wil iets belangrijk zeggen.”� En ze werd eventjes stil. “Ik… ik… ga naar …. Frankrijk verhuizen!”� Zei ze nog steeds down en ze begon te huilen. “Waar zit je?”� Vroeg hij meteen. “Dan kom ik er aan!”� “Strand”� zei Laura en ze hing op. “IK GA GEWOON IN FRANKRIJK WONEN”� Schreeuwde ze en ze begon nog harder te huilen. “Ik wil niet!”� zei ze zachtjes. Het leek wel eeuwen voordat Maikel er aan kwam. “Laura!! Laura!!”� Hoorde ze een stem roepen. ze wist gewoon zeker dat het Maikel was. En reageerde er een beetje op. Maikel kwam snel naar haar aangerent en omhelste haar. Wat ziet ze er uit maar hij zei er niets over hij wist waardoor het kwam. “Maikel”� zei ze zachtjes en er stroomde weer tranen over wangen. “Ik wil niet. Ik niet alles kwijt raken en zeker jou niet nu ik je gevonden heb.”� Maikel hield haar stevig vast. Vast en zeker omdat hij ook bang was om haar kwijt te raken. “Stil maar schat, er is vast en oplossing en we blijven zoeken tot dat we die hebben gevonden.”� Zei hij rustig tegen haar. Het deed Laura goed om dat te horen ze wist dat ze hem niet zo maar kwijt zou raken. Samen bleven ze nog een tijdje zwijgend zitten en samen keken ze naar de zee en de zon die langzaam steeds lager aan de hemel kwam te staan. Het was ondertussen al iets van 9 uur geworden en ze zaten daar nog steeds. “Maikel, ik wil niet naar huis, ik wil hun geluk niet kwetsen maar ..,”� verder kwam Laura niet. “Ze wist niet wat ze wilde maar een ding wist ze wel dat ze niet naar Frankrijk wilde.”� “Ik snap je”� zei hij kortaf “zal ik je ouders eventjes op de hoogte stellen?”� Laura knikte. “Moet je morgen naar school?”� Vroeg hij. Ze schudde haar hoofd. Ze had niet zo heel veel zin om te praten maar ze wist gewoon dat dit genoeg was op een of andere manier. Hij belde haar ouders op en zei dat ze in goede handen was en dat ze weer veilig terug komt. Maikel en Laura liepen naar zijn auto. En deed haar fiets in de auto en reed naar zijn huis. Hij keek onderweg naar haar en zag dat haar blik op oneindig stond. Verder op de route naar huis zeiden ze ook geen woord tegen elkaar. Ze waren bij zijn huis aan gekomen. Laura deed de autodeur open en deed hem weer dicht en liep stilletjes achter Maikel aan naar binnen. Ze plofte op de bank neer en begon zachtjes te snikken. Alleen al bij de gedachte dat ze hier straks niet meer zou zitten. Maikel kwam naast haar zitten en deed een arm over haar heen om haar te troosten. “Maikel?”� vroeg ze zachtjes “Als mijn ouders echt naar Frankrijk gaan mag ik dan bij jou wonen?”� Maikel keek haar aan. “Schat zo ver is het gelukkig nog niet.”� Laura snapte het, maar dacht er net te veel dingen bij, maar ze liet het maar zo. Zo bleven ze nog eventjes en gingen naar bed toe.

“Goedemorgen schat!”� zei Maikel tegen haar. “Haai”� antwoorden. Maikel had zich al omgekleed en ging naar beneden toe. Laura trok haar kleding weer aan een ging naar beneden. Maikel had broodjes klaar gemaakt voor hun. Laura ging weer op de bank zitten en dacht eventjes na waarom zie hier was en hoe ze hier was gekomen. Niet dat ze het erg vond dat niet, maar ze wilde wel graag weten hoe en wat. Ze bedacht zich weer dat ze in Frankrijk ging wonen en daardoor was ze hier terecht gekomen. Alleen al aan de gedachte dat ze in Frankrijk ging wonen begon ze weer zachtjes te huilen. Maikel liep de kamer in hij zag dat ze aan het huilen was. Hij ging naast haar zitten en vroeg wat er was. “O niets, het gaat wel weer.”� Antwoordde ze en zwijgend aten ze hun boterhammen op. Om 1 uur bracht Maikel Laura weer naar huis. Hij ging met haar mee naar binnen waarom wist ze nog niet precies. Laura keek of haar anders er waren en die waren er, ze zei ze gedag en ze ging naar boven toe samen met Maikel. Even later ging Maikel weer naar beneden toe.
“Ik hoorde van Laura dat u naar Frankrijk wilt gaan verhuizen.”� Begon Maikel. “Ja, Maikel dat klopt.”� zei Peter tegen hem die alleen nog beneden zat. “Fijn.”� Zei hij met een waterachtige grijns. “Maikel”� zei Peter “Ik merk dat je het eigenlijk niet zo leuk vind.”� “Ja dat klopt eigen, ik vind het vervelend voor Laura”� “Ja dat kan ik me voorstellen er zijn vast wel oplossingen”� “Dat weet ik zeker en ik hoop dat die snel gevonden is.”� En Maikel liep weer naar boven om Laura gedag te zeggen en ging weg. Zijn doel is een beetje gelukt.

Reacties: