FanFic.nl

Fake love

Fore

* paar weken later *

De lessen zijn al vol op begonnen en mijn leven word als maar saaier. Zuchtend laat ik me tas op de grond ploffen en ga naast Bibi aan een tafeltje zitten. We praten even over van alles en nog wat. Over wat we in het weekend hebben gedaan en weet ik het. Als de les begint dwalen mijn gedachtens af naar het gesprek van vanmiddag. Die ene jongen op het schoolplein. Hij stond tegen de deur van zijn dure auto aangeleund waar kei harde muziek uit kwam. Toen hij mij in het visier kreeg kom hij op me afgestapt. De laatste tijd maakte ik elke dag een praatje met hem , maar het gesprek van vanmiddag maakt me toch wel blij. Hij had gevraagd of ik vanmiddag een rondje mee ging rijden in zijn auto. Natuurlijk had ik ja gezegt , maar Bibi vond dat ik het niet moest doen. Ze vertrouwde heel die jongen niet. Ohja hij heet Manou. Waarom ze hem niet vertrouwt snap ik niet. Hij is echt aardig en grappig. Ik kan goed met hem opschieten , ookal ken ik hem nog niet echt zo lang. Op een of andere manier voel ik me zo veilig bij hem. Beetje bij beetje komt de normale wereld weer voor me ogen en zak ik weg uit me gedachtens. Ik pak snel me boeken uit me tas en sla ze open op een willekeurige bladzijde. Het gaat over het oog ofzo. Biologie is gewoon saai. Weer zak ik weg in mijn gedachtens , die belande bij Manou.

De bel rinkelt. Dat betekent dat de les afgelopen is. En hoe snel ik ook kan stop ik me boeken in me tas en sprint de klas uit richting me kluisje. Daar pak ik even snel de goede boeken en me jas uit en sprint dan na buiten. Manou staat al met een dikke vette grijns op zijn gezichten te wachten op het schoolplein. Als hij mij ziet aankomen steekt hij 2 vingers in de lucht. [ Peace dus , voor de mensen die het niet snappen] Ik steekt snel 2 vinger terug in de lucht en ren na hem toe. `Ik dacht dat de lessen nooit zouden stoppen.' En zuchtend laat ik me tas los. Hij grijnst en trekt de portier van zijn auto open. `Stap in mooie dame.' zegt hij charmant en hij houd de deur voor me open. Ik stap langs hem heen zo de auto in. Hij laat de deur met een klap dicht vallen en stapt aan de andere kant van de auto in. Hij drukt de radio aan en kei harde muziek knalt door de boxen. Even schrik ik , maar daarna herstel ik me weer meteen en glimlach breed. `Waar gaan we eigenlijk heen?' Manou kijkt me aan en begint te grijnzen. `Gewoon beetje rond rijden , misschien kunnen we nog naar mij huis , als je dat teminste goed vind.' Zie je , ik snap niet waarom Bibi zo wantrouwend over hem denkt. Als hij zo fout was had hij me echt wel gedwongen om mee na zijn huis te gaan. `Is goed , lijkt me gezellig.' en tegelijkertijd knik ik. Langzaam begint de auto te rijden en voor dat ik het weet speurt de auto weg. Mijn haren vliegen in de wind , door het dak dat open staat. Ik voel me net als een vogel , die zijn vleugels uit slaat midden in de wind. Ik voel me helemaal vrij en het lijkt net of de problemen op de wereld opeens verdwijnen. Even zak ik weg in me gedachten , maar daar schrik ik weer uit als de auto tot stilstand komt. We staan voor een klein , maar wel knus huisje. Het ruikt er vies , maar waar het precies na ruikt weet ik niet. We stappen uit de auto en gaan het huis binnen. `Dit is dus mijn huis.' zegt Manou terwijl hij mij het huis laat doorkijken. Het stinkt er naar wiet of wat het ook is. Ik weet het niet precies , maar het ruikt iniedergeval niet lekker. Het veilige gevoel bij Manou verdwijnt een beetje door dit huis. Maar als ik er aan denk dat dit maar een huis is komt het veilige gevoel weer helemaal terug. Samen met Manou ga ik op de bank zitten en we kletsen wat. Opeens steekt hij een joint op. Ik schrik even en wend me ogen af. `Ook een hijsje?' Ik schud me hoofd. Dat vieze geval hoef ik allemaal niet. Opeens word mijn hoofd ruw omgedraaid en Manou kijkt me met een dodelijke blik aan. `Dit hoort in je leven meid , dus neem een hijsje.' Ik kijk hem bang aan. Van hem kijk in na de joint en weer na hem. `De eerste keer moet maar geweest zijn.' denk ik. Snel pak ik de joint uit zijn hand en neem een hijsje. Verbaasd merk ik op dat ik helemaal niet begin te hoesten. Net alsof ik het al jaren doe. Eigenlijk is het best wel lekker. Snel neem ik nog een hijsje en nog een. Dan geef ik de joint terug aan een grijzende Manou die me verlekkerd aan kijkt. `En nu ga ik je iets anders leren , wat ook in het leven hoord en wat je vaker moet gaan doen.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.