FanFic.nl

Fake love

Five

Ik kijk hem raar aan en begrijp niet waar hij het over heeft. Hij staat op en loopt richting een deur. Een deur waarvan ik niet weet wat daarbinnen is en wat daarbinnen dalijk gaat gebeuren met mij. Opeens draait Manou zich om en wenkt mij. Met trillende benen loop ik zijn kant op. Als ik door de deur kijk zie ik een dood normale slaapkamer. Opeens word het pikdonker en word de deur met een harde klap dicht geslagen. Ik gil als er opeens twee armen rond mijn middel word geslagen. Dan verdwijnen die armen weer en springt het licht aan. Geschrokken draai ik me om en schrik nog erger als ik zie hoe Manou daar iets verder op staat. Hij is NAAKT en grijnst breed. Snel wend ik me hoofd af om dat allemaal niet aan te hoeven zien. Ik kan mezelf wel voor me kop slaan dat ik mee ben gegaan met hem. Bibi had nog zo gelijk. Snel zoek ik met mijn ogen naar een uitgang , maar die is nergens te vinden , alleen de deur. In mijn gedachten tel ik af en bij drie begin ik na de deur te rennen. Ik wil de deur open trekken , maar ik merk dat die op slot zit. `Kut en nu.' denk ik. `Daar heb ik echt wel aangedacht.' hoor ik Manou achter me zeggen. Ookal zie ik zijn gezicht niet , ik weet gewoon dat hij nu breed aan het grijnzen is. Er gaan zoveel dingen door me heen ; angst , verdriet , bang en weet ik het. Langzaam draai ik me om , maar hef me hoofd niet op. Ik staar na me voeten in het zonlicht dat naar binnen valt. Het zonlicht verdwijnt langzaam als Manou voor me komt staan. Met bange ogen kijk ik hem aan. Hij gaat toch niet doen wat ik denk dat hij gaat doen. Opeens grijpt hij me arm vast en sleept me na het bed waar hij me hardhandig opduwt. `Dit hoort erbij meid , je eerste keer moet komen voordat je verder gaat.' en hij streelt met zijn hand langs me wang. `Echt?' en ik kijk hem met bange ogen aan. Hij knikt en begint aan de knoop van me broek te prutsen. Opeens gaat hij van me af en loopt de kamer uit. Even later komt hij weer terug met een joint. `Hier rook die maar op.' en hij duwt hem in mijn hand. Ik rook hem op en voel hoe heel mijn gedachtens verdwijnen. Mijn verstand lijkt op nul te staan en het lijkt net of ik niet meer in mijn eigen lichaam zit. Manou komt weer op me liggen en begint me uit te kleden. Geen kracht in me lichaam , geen spier die er aan denkt om terug te vechten. Ik sluit me ogen en hoop maar dat het allemaal zo snel mogelijk is afgelopen. Ik slaak een harde gil als hij in me komt en begint te stoten. Tranen schieten uit me ogen over me wangen , maar mijn verstrand brengt zichzelf weer op nul. Ik laat alles maar gebeuren en geef geen kik terug. Als hij uit me gaat open ik nog steeds niet me ogen. `Dat was het , was dat nou zo erg?' Ik schud snel me hoofd , bang dat hij het nog een keer gaat doen. Ik hoor hoe er kleren van de grond worden geraapt en hoe er voetstappen verdwijnen. Daarna hoor ik de slaapkamerdeur met een klap dicht vallen. Precies op dat moment open ik me ogen en kijk walgelijk na me eigen lichaam. Naakt op een bed waar ik nog nooit ben geweest. Snel begin ik me aan te kleden en loop de slaapkamer uit. Hopelijk daar nooit meer te hoeven zijn. Ik wil na de deur lopen als ik word tegen gehouden. `Hoelaat ben je morgen uit?' vraagt Manou en glimlacht lief. `Half 3.' `Ik kom je ophalen om 3 uur.' Ik knik en geef hem snel een kus op zijn mond en wrijf even door zijn haren. Hij glimlacht en geeft me een kus terug. Op het ene moment , zoals nu , doet hij heel lief tegen mij en kan ik hem niet weerstaan. En op het andere moment , zoals toenstraks , doet hij onaardig tegen me en kan ik hem wel schieten. `Ohjaa , morgen stel ik je voor aan een paar vrienden van mij.' Ik knik en open snel de voordeur. Ik kijk nog even 1 keer glimlachend om na Manou en begin dan zijn huis uit te rennen. Als ik buiten kom denk ik er opeens aan dat ik helemaal geen fiets bij heb en ik weet ook niet de weg na huis. Mijn fiets staat nog op school. Er is dus maar 1 oplossing. Terug gaan na Manou en vragen of hij mij na het schoolplein kan brengen. Alsof hij mij gedachtens kan lezen komt hij na buiten en loopt met zijn autosleutels langs mij richting zijn auto.

Ik lig op me bed en staar na het plafond met mijn gedachtens bij Manou. Ik kan hem maar niet vergeten. Ik denk heel de tijd aan hem. Zuchtend draai ik me op mijn buik en staar nu na de muur waar een fotolijstje aanhangt met een foto van mij en Bibi toen we 9 waren. Ik glimlach en denk terug aan die tijd.

Het is 4 juli 2005 , ik ben jarig. Ik geef een kinderfeestje en we gaan bowlen met zijn alle. Natuurlijk is Bibi blijven slapen , dat doen we elk jaar als ik of zij jarig is. Zenuwachtig zitten we al in de bowlingzaal te wachten op de rest. 1 voor 1 arriveert iedereen en krijg ik felicitaties van mijn vriendinnen , vrienden en hun ouders. Ik blijf glimlachen en kijk na alle cadeautjes die iedereen heeft mee gebracht. De cadeautjes stapellen zich op , op de tafel. Als alle ouders weg zijn begin ik mijn cadeautjes uit te pakken. Als ik dat heb gedaan bedank ik iedereen nog een keer en kijk even langs mijn cadeautjes. Daarna rennen we met zijn alle na onze gereserveerde bowling baan en beginnen aan het eerste potje bowlen. De eerste win ik en de 2de wint Bibi. Daarna is onze resevering afgelopen en gaan we eten. Als ook dat achter de rug is vertrekt iedereen na huis na een gezellig dagje bowlen.

Ik kom weer terug bij de werkelijke wereld en voor dat ik het weet dommel ik langzaam aan in slaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.