FanFic.nl

Sex and the City in dé chinees

Sex and the City in dé chinees (10)

Sabine pov:

Door het raam kijk ik hoe Bill tegen Tom praat. Hij is best leuk zo, Bill dan.
Ik schenk snel de rest in en breng het bier naar de tafel. Ze zeggen niks, mooi zo. Ik loop terug en even later staat ook de wijn op tafel.
Ik loop naar een andere tafel, waar nog meer mensen zitten.
‘Goedenavond, kan ik u helpen?’ vraag ik en ik man knikt. Hij vertel wat ze drinken. ‘En wilt u van het buffet eten of van de kaart?’ vraag ik ‘buffet graag’ zegt ze man. Ik knik en loop weer weg om hun drinken in te schenken.
Ik loop weer terug, inmiddels zijn de jongens weer aan het zingen. Ik zet het drinken neer.
‘Dit hoor ik misschien niet te vragen, maar, zou u misschien iets aan die mensen kunnen doen?’ vraagt de man en ik knik. ‘Was ik net van plan’ zeg ik en ik loop naar de tafel van Tokio Hotel.
‘Ik heb gezegd dat als jullie niet rustig kunnen doen dat ik jullie dan voor de fotografen zou gooien, nou ze staan op jullie te wachten’ zeg ik boos en Tom kijkt mij raar aan, alsof hij het niet begrijpt. ‘Moet je er uit dragen of ga je zelf eruit?’ vraag ik nog steeds boos. Nu begrijpen ze het en lopen Tom, Georg en Gustav het restaurant uit.
Ik loop achter ze aan om er voor te zorgen dat ze buiten blijven, straks mogen ze wel weer naar binnen.
‘Ga daar maar zitten, jullie mogen straks weer naar binnen, als jullie rustig kunnen doen’ zeg ik en er word geflitst naar mij. ‘Ja maak maar foto’s’ zeg ik zacht en ik loop naar weer binnen.
Ze blijven rustig op de steen zitten waar ik ze gesplaatst heb.
Bill komt naar mij toe gelopen. ‘Wil jij nou nog meer bier?’ vraag ik, ik ben het een beetje zat.
‘Nee’ is het enige wat Bill zegt. ‘Mooi’ zeg ik en ik begin met het afwassen. ‘Kan ik iets doen?’ vraagt Bill voorzichtig en ik stop met afwassen. Ik heb geen idee wat ik nu terug moet zeggen, in de twee jaar dat ik hier werk heeft nog nooit een klant dat tegen me gezegd.
Natuurlijk zijn er wel honderd dingen die Bill voor me mag doen, maar dat ga ik nu niet zeggen.
‘Ehm nee hoeft niet’ zeg ik en Bill kijkt mij met zijn mooie bruine ogen aan. Ik moet mijn hoofd weg draaien voordat ik er in verdrink. Zijn ogen, ze zijn zo mooi, zo prachtig.
Niemand in het restaurant zegt wat, ik heb geen idee waarom.
Pas nu merk ik hoe stil het hier is. Ik loop naar de radio en zet hem aan.
Zachte piano en gitaar klanken vullen de ruimte.
‘Weet je het zeker?’ vraagt Bill en ik knik.
Ik zet de glazen op een theedoek en loop weer naar buiten.
Wat een wonder ze zitten er nog steeds. ‘Kom maar weer’ zeg ik en Tom springt meteen op. Georg en Gustav volgen hem langzaam.
Als Tom langs mij loopt slaat hij zijn arm om me heen. Eigenlijk zou ik het helemaal geweldig moeten vinden. Z’n bekend iemand die dat doet, maar ik haal meteen zijn arm weer van me af. ‘Ja daag, ik ben aan het werk hoor’ zeg ik.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.