Bill pov;
Ik zweef ergens, onder mij zie ik mijzelf liggen, mensen staan om mij heen. Een soort kracht wil mij verder weg trekken, naar een groot licht dat bij de deur hangt, ik wil niet weg! Ik moet hier blijven, ik mag en kan niet weg!
Ik doe mijn best om op de zelfde plek te blijven zweven, ook al doet het pijn.
Ineens is het licht weg. Ik kijk naar de plek waar net het licht nog was.
Sabine komt zacht snikkend in een rolstoel de kamer binnen. Sabine! Ze is oke, ze leeft!
Ik word terug getrokken naar mijn lichaam.
Als snel kijk ik van een andere plek en open ik langzaam mijn ogen, Sabine zit naast mij, zodra ze ziet dat mijn ogen open zijn merk ik dat ze zich ineens heel vrolijk voelt.
Je leeft zegt ze zacht, ik kan niks doen, niks zeggen.
Ze pakt mijn hand en knijpt er zachtjes is. Beloof me dat je bij me blijft zegt ze nog steeds zacht en ze drukt voorzichtig een zoen op mijn wang.
Ze blijft mijn hand vast houden. Ineens denk ik aan Tom, hoe zou het met hem zijn?
Hoe is het met de anderen, met Tom, Georg, Gustav en DeeDee vraagt Sabine alsof ze mijn gedachten kan lezen. Met Tom ongeveer het zelfde als Bill, hij lag over dat meisje heen, hij heeft haar beschremd voor wat er komen zou zegt de verpleegster.
Langzaam komen dingen terug.
- Flash back -
Ik zie Sabine angstig naar mij kijken, ik druk haar en Faye dicht tegen mij aan terwijl het vliegtuig door gaat met schudden. Het komt goed zeg ik. Sabine knikt zacht, maar ze is nog steeds bang, dat is te merken.
De lucht in het vliegtuig verandert, we gaan heel snel naar beneden. Ik blijf Sabine dicht tegen mij aan drukken.
Voorzichtig kijk ik uit het raam, de grond, een heel erg groot grasveld komt dichterbij.
Ik druk Sabine en Faye nog steviger tegen mij aan, langzaam word alles zwart.
Sabine zit naast mij, nog steeds, ze kijkt mij bezorgt aan.
Ineens kan ik wel wat zeggen. Ik hou van je fluister ik, ze kijkt mij geschrokken aan. En ik hou van jou zegt ze zachtjes, ze drukt haar lippen weer op mijn wang. Een warm gevoel gaat door mij