FanFic.nl

Sex and the City in dé chinees

Sex and the City in dé chinees (74)

Bill gaat achter het stuur zitten en ik ernaast. Bill start de auto en rijdt weg. ‘Ze mogen het toch best weten?’ vraagt ik voorzichtig, Bill knikt. ‘Ja, hoor, dat wel, maar niet zo, kom op Sabine, maar nog niemand van het hele team weet het’ zegt hij, ik knik, dat is waar, niemand anders weet het, alleen de gene die bij het etentje waren.
Ik kijk naar Bill. Zijn make-up heeft hij eraf gehaald, hij draagt het steeds minder, hij veranderd ook steeds meer, niet alleen van de buitenkant, maar ook van binnen, het is niet meer de Bill die het was toen ik hem ontmoete, hij is anders geworden, heel anders.
Het waren maar een paar weken, maar in die paar weken is hij veel veranderd, te veel voor een paar weken.
Hij is veel weg geweest, weg met de band, repeteren, ik heb hem amper gezien. Misschien is er iets gebeurd in de tijd dat hij weg was, misschien ook niet.
De rest van de weg terug naar het huis wordt er niks gezegd, zodra we binnen zijn loopt Bill meteen naar zijn eigen kamer, ik zucht en loop naar de keuken waar Olivia bezig is.
Ze glimlacht. ‘Wat is er?’ vraagt ze, ik zucht weer. ‘Het is Bill, hij is ineens zo anders, echt heel anders, en dat zo ineens, hij trekt zich de hele tijd terug, hij praat amper, en ik merk gewoon dat er wat is’ zucht ik, ik laat mij op een stoel vallen en laat mijn hoofd op mijn handen steunen, Olivia komt tegen over mij zitten.
‘Misschien moet je hem er mee confronteren, hem vertellen hoe je je voelt, dat werkt vast wel’ zegt ze, ik glimlach zwakjes. ‘Maar wat denk je dat er is?’ vraagt Olivia terwijl ze weer op staat, ik haal mijn schouders op. ‘Dat is het probleem, ik weet niet wat het is, we zijn nog niet eens, nou ja je weet wel, getrouwd en we hebben nu al problemen’ zeg ik, voor de zoveelste keer zucht ik.
Weer begin ik te typen, maar erg ver kom ik niet. ‘Tja, het is teminste wat’ zeg ik terwijl ik de laptop weer dicht klap.
Ik staar naar buiten, naar de voortuin, een groot grasveld vol donkere bladeren. Ik zucht weer. ‘Wat is er?’ haalt Bill mij uit mijn gedachten. Geschrokken kijk ik om. ‘Niks hoor’ zeg ik, ik kijk hem aan.
‘Ik wil met je praten’ zegt hij, ineens voelt het alsof er een steen op mijn maag ligt, alsof er iets heel ergs gaat komen.
Bill kom naast mij zitten. ‘Waarover?’ vraag ik, ik draai mij helemaal naar hem. ‘Over, nja, het huwelijk’ zegt hij, ik blijf hem aankijken. ‘Ik wil niet wachten’ zegt hij zachtjes. Ik glimlach. ‘Ik ook niet’ zeg ik, ik geef Bill een zoen.
‘Laten we het nu doen’ zegt hij, ik weet niet meer wat ik zeggen moet. Ik wil graag met Bill trouwen, heel graag zelfs, maar nu? Ik dacht dat we het groot gingen doen, met iedereen erbij, ik schud mijn hoofd.
‘Nee, niet nu, ik ehm, ik moet even alles op een rijtje zetten’ zeg ik zacht. ‘Ik wist het’ zegt Bill zacht, ik kijk hem vragend aan.
‘Hou je nog wel van me?’ vraagt hij zachtjes, hij kijkt naar de grond. ‘Natuurlijk wel’ zeg ik, Bill kijkt weer op. ‘Waarom dan niet nu?’ vraagt hij, hij kijkt mij recht aan. ‘Omdat ik even wat dingen op een rijtje moet zetten oke’ zeg ik, Bill knikt langzaam.
Ik sta op en pak mijn schoenen. ‘Mooi zo’ zeg ik terwijl ik mijn jas aan trek. ‘Wat ga je doen?’ vraagt Bill ‘alles op een rijtje zetten, antwoord ik en ik pak mijn sleutels. Ik loop snel naar buiten, naar mijn auto.
Ik ga in de koude auto zitten, het eerste wat ik doe ik de verwarming hoger zetten. Ik start de auto en rij weg, weg, weg naar Tom, om alles op een rijtje te zetten.
De auto is net warm als ik bij Tom aankom, de auto van DeeDee is weg. Ik zet de auto stil en stap uit. Ik doe de auto op slot, ren naar de deur en bel aan.
Tom zelf doet open, een beetje moe kijkt hij me aan. ‘Sliep je?’ vraag ik, hij knikt. ‘Kom maar binnen’ zegt hij moe en hij doet een stap achteruit zodat ik naar binnen kan. Ik glimlach en stap naar binnen.
‘DeeDee is er niet zie ik’ zeg ik en Tom knikt. ‘Ze is een paar dagen naar haar ouders, ze is vandaag weggegaan’ zegt Tom, ik knik en hang mijn jas op.
Tom loopt voor mij uit naar de woonkamer. ‘Hoezo ben je hier?’ vraagt hij, ik kijk een beetje langs hem. ‘Ik wil het met je hebben over twee week geleden’ zeg ik terwijl ik bij Tom op de bank ga zitten. Tom kijkt mij aan, zonder een emotie in zijn gezicht.
‘Wat wil je doen?’ vraagt hij, ik haal mijn schouders op. Ik weet het eigenlijk niet. ‘Weten wat het betekende’ zeg ik, ik kijk een beetje naar de grond. Tom zet zijn vinger onder mijn kin en duwt mijn hoofd een beetje omhoog.
‘Doen alsof er niks was kan ik niet, want er is wel iets gebeurd’ zegt hij, ik knik. ‘Weet ik ook wel…’ zeg ik zachtjes. Tom’s gezicht komt langzaam dichterbij. ‘Dan is het goed’ fluistert hij.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.