Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » my future » hoofdstuk 2.

my future

19 juni 2009 - 10:19

416

0

235



hoofdstuk 2.

Mijn moeder, voor mij de vrouw die mijn hele leven voor mij had gezorgd lag daar op de grond.
Ik begon te gillen en rende naar haar lichaam toe.
Ik voelde of ze leefde, ze was dood.
Er stroomde bloem uit haar hoofd op de plaats waar ze was geschoten.
Ik heb net een mobieltje gehad en hij komt dus nu goed van pas.
Ik bel de politie en een ambulance.
Ze zijn snel maar te laat
De politie zegt dat de mensen ook al haar sierraden hebben meegenomen.
ik heb er nog dacht ik
ik ren naar mijn bed en pak het kistje dat ik onder mijn bed heb staan.
Ik had gisteren 2 ringen gepakt van Clair ik weet dat ze het niet wil hebben maar ik kon er niet van af blijven nu komt het van pas.
Ik doe de ringen aan mijn vingers en loop terug.
Die avond ben ik alleen.
Mijn vriendinnen zijn niet gekomen omdat ze niet tegen bloed kunnen en andere dingen te doen hebben.
Eerlijk gezegd heb ik ze ook niet gebeld ik heb geen behoeftes aan ze.
Ze zijn heel aardig ik zeg niet van niet.
Maar toch op dit moment wil ik ze liever niet om me heen hebben.
Ik voel me alleen heel rustig en toch eenzaam.
Het is nu een paar dagen geleden dat Clair is overleden.
De begrafenis is vandaag en ik heb besloten om heel rustig te blijven.
Ik heb een stuk tekst gemaakt die ik wil vertellen in de kerk.
Ik heb ook al de familie en de vrienden van Clair en van mij uitgenodigd.
Natuurlijk kan ik mijn familie niet uitnodigen omdat ik die geen heb maar toch.
Ik doe mijn zwarte kleren aan.
Zwart is droevig en zo voel ik me nu mijn moeder is vermoord en niemand kom ze tegen houden.
Die middag ik de kerk is er een groot gevoel van verdriet, veel mensen zijn gekomen en veel mensen huilen.
Dan is het mijn beurt.
Ik loop huilend naar voren en begin mijn verhaal te vertellen.
Het is tijd dat iedereen weet dat dit voor mij een moeder was maar eigenlijk niet mijn biologische moeder was.
Veel mensen denken die meid die heeft het zwaar en dat is ook zo.
Het was mijn moeder mijn steun en toeverlaat.
Maar ze was meer dan dat.
Veel mensen vragen zich af hoe een vrouw zwanger kan worden zonder man.
En dan gaat ook niet.
Ik heb jullie allemaal iets te vertellen mijn moeder wou dit niet vertellen omdat ze het niet nodig vond.
Ik vind het wel nodig en vind dat jullie het recht hebben het te weten.
Clair Quente was niet mijn biologische moeder.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.