Hoofdcategorieën
Home » Robert Pattinson » Normal is too Ordinary. » Proloog.
Normal is too Ordinary.
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
19 juni 2009 - 19:05
Aantal woorden:
622
Aantal reacties:
4
Aantal keer gelezen:
484
Proloog.
Laat een reactie =D
Zenuwachtig sta ik in de coulissen. De zwarte deuren versperren mijn weg naar het gigantische podium. Het gigantische podium waar ik binnen een minuut zal opstaan. Duizenden mensen zullen me aan kijken. Gewone mensen maar ook beroemde mensen. Binnen vier minuten zal heel de wereld mijn naam kennen. Binnen vier minuten zal mijn dood normale leven worden vervangen door een hectisch leven van een beroemde popster. Hier vanavond in Los Angeles, California zal ik ontdekt worden. Ik, Jessica VanCouver, een doodnormaal meisje uit London, Engeland zal vandaag aan de wereld bloot gelegd worden. Vandaag komen zij te weten, dat ik de winnaar ben van The New Moon Songwriter Contest. Ik, Jessica VanCouver, een negentien jaar oud meisje uit London zal binnen vijf seconden de verrassingsact zijn van de MTV Movie Awards 2009.
Plots krijg ik een microfoon in mijn hand geduwd. Plots begin ik enorm hard te zweten. Wetend dat ik het nu zal moeten doen. De zachte muziek komt mijn gehoor binnen. De loodzware zwarte deuren gaan stil open en ergens ver weg zie ik alles waar ik bang voor was. Een publiek, een oneindig publiek. Plots verloopt alles snel. Ik zing de eerste zinnen van mijn zelfgeschreven liedje. Ik hoor niets meer buiten de muziek en mijn stem. Ik voel mezelf open bloeien. Dit is waar ik al die jaren op gewacht heb. Het liedje komt op zijn einde. De muziek dooft en het word vervangen door handgeklap. Veel handgeklap. Nu heb ik nog maar één ding te doen. Ik draai me om en stap weer richting de coulissen daar waar ik vier minuten geleden uitverschenen ben. Ik draai me om naar het publiek dat nog steeds klapt. “Btw. The name is Jessica VanCouver.”ť Zeg ik sensueel. Ik verzet mijn weg verder naar de coulissen. Daar word ik meteen opgevangen door de man die vanaf vandaag mijn manager is. Mick zo heet hij. Ik krijg een handdoek en flesje water in mijn handen gedrukt. Tevreden loop ik naar mijn kleedkamer die ik deze middag toegewezen kreeg. “Kleed je om en ik zie je binnen tien minuten weer achter de coulissen.”ť Zegt Mick, mijn manager. Ik doe de deur dicht en begin me uit te kleden. Ik doe mijn vertrouwde jeansbroek en topje uit en trek mezelf de goudbruine jurk aan die Mick voor me heeft laten maken. Ik denk dat dit het eerste is waarmee ik moet leren omgaan, er goed voor komen. Ik leg mijn donkerbruine lokken nog eens goed en werk mijn make-up nog wat bij. Ik trek de hakken aan die ik net zoals mijn jurk van Mick gekregen heb. Ik sluit de deur van de kleedkamer en probeer dan weer mijn weg te vinden naar de coulissen. Na tien minuten zie ik eindelijk Mick staan. Hij komt op me afgestapt. “Prachtig.”ť Zegt hij. Ik lach eens naar hem en laat me door hem begeleiden naar de zaal. Daar wacht een leeg zitje op me. Hij opent een zwarte deur waar opstaat rijen A tot en met F. Hij duwt me in de rug, hij kijkt naar een leeg stoeltje op de derde rij helemaal vooraan aan de rij. Ik probeer onopvallend naar het plaatsje te gaan, wat blijkbaar niet lukt want velen blikken van de rijen E tot en met J zijn op mij gericht. Ik ben opgelucht als ik eindelijk rij D heb bereikt. Ik zet me neer in het lege zitje en probeer de show te volgen. “Je bent geweldig.”ť Hoor ik plots. Ik draai me naar rechts. “Dank je wel.”ť Zeg ik beleefd tegen de onbekende persoon. Ik lach eens naar hem en richt mijn aandacht dan weer op het podium. Daar waar ik net nog opstond, daar waar heel mijn leven is veranderd.
Reacties:
CHARISSA KAN HELE GOEDE TITELS BEDENKEN.