Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Alice en Jasper » Zoeken
Alice en Jasper
Zoeken
Song: Everybody hurts - R.E.M
Jasper POV
Het was nu al weer meer dan een week geleden sinds ik de laatste keer op jacht geweest was. Ik zou snel weer iemand moeten vermoorden. Ik kromp in elkaar bij de gedachte alleen al. De dagen erna zouden weer een hel worden. Om niet te spreken over het moment zelf, als alle boosheid, verdriet maar vooral angst van mijn volgende onschuldig menselijk slachtoffer mijn emoties zou overnemen. Ik kon dit niet langer meer doen. Ik moest een manier zoeken om dit monster de mond te snoeren. Ik moest het stoppen. Het moest stoppen met telkens de controle over te nemen als ik dorst had. Ik ging zoeken, zoeken naar een oplossing. In welke vorm wist ik niet maar vinden ging ik. Ik liep vastbesloten verder de donkere weg op en besloot de nacht door te brengen in het bos. Uit pure verveling begon ik blaadjes op stokjes te spiesen. Toen ik na enkele minuten doorhad wat ik aan het doen was, was ik woedend. Ik zou me niet moeten bezighouden met deze stommigheden. Ik moest zoeken. Maar zoeken naar iets waarvan je niet weet wat het is, is niet zo simpel. Ik keek omhoog verwachtend dat daar iemand zou staan om mij een antwoord te geven. Niemand. Dat was het, ik had niemand die me kon helpen, missen of van me kon houden. Niemand. Ik was alleen.
Alleen. Alleen. Alleen. Alleen. Alleen. Alleen.
Het woord zinderde na in mijn gedachten.
Alleen. Mijn deprimerende gedachtegang werd verstoord door het zicht van een enorme uitziende waterdruppel die recht op mij afkwam. Ik sprong recht in paniek. Ik werd gek! De druppel spatte uit elkaar op de plaats waar ik juist had gezeten. Om daarna rustig van de boomstam af naar beneden te glijden. Nog voor hij de grond raakte ploften er al zes druppeltjes op de boomstam neer. Het regende.
Alice POV
Binnen een uur ging het restaurantje open. Ik sprong uit de zetel gooide mijn boek in mijn tas en liep naar de badkamer. Ik deed het water lopen van de douche. Een wonder dat ze in zo een klein hotel al een heuse douche hadden. Ik stapte onder de warmwaterstraal en ontspande een beetje. Ik bleef eronder staan tot het warm water op was. Zuchtend stapte ik uit de douche op het eerder vuile matje dat ervoor lag. Ik greep een grote handdoek en wikkelde mijn kleine lijfje erin. Terwijl ik mezelf in mijn jurkje wrong dacht ik aan het visioen dat ik gisterenavond laat had gehad. Jasper en ik stonden in de woonkamer van de Cullens en hij hield mijn hand vast! Het was het eerste visioen waarbij Jasper en ik samen bij de Cullens waren. Bij de vorige waren het alleen zij geweest, geen Jasper of Alice in de buurt. De grootse verrassing was dat hij mijn hand vast hield. Ik wist niet helemaal wat dat betekende, maar het moest positief zijn. Misschien voelde hij ook wel iets voor mij. Dat moest het zijn. Ik was zo blij dat ik naar buiten huppelde, een beetje te snel voor een mens denk ik want de jongeman die gisteren achter de balie stond keek me met grote ogen aan. Ik glimlachte oogverblindend naar hem en hij begon iets te stamelen waar ik me niks van aantrok.
“Hier is de sleutel, nog een fijne dag verder,”ť zei ik en dropte mijn sleutel in het schaaltje. Toen ik buitenkwam voelde ik druppeltje vallen op mijn haar en mijn humeur werd er op slag nog beter van. Het regende nog steeds. Een oude dame met paraplu keek me raar aan. Ze vond het misschien raar dat mensen vrolijk konden zijn als er water uit de lucht viel. Ik was echt vrolijk! In mijn visioen regende het ook en ik had echt een goed gevoel voor vandaag. Ik stapte in mijn klein autootje en duwde ongeduldig het gaspedaal in. Ik parkeerde twee minuten voor de officiële opening van het restaurant mijn auto op de kleine parking aan de overkant van de straat. Ik nam mijn tas en sprong uit mijn auto. Ik stak de straat over en glipte door de deur. De warmte en de geur van bloed kwam mij tegemoet. Ik hoestte, hoewel dat niet nodig was. Ik ging aan het tafeltje zitten waar ik mezelf zag als Jasper door de deur liep. De barvrouw keek me raar aan toen ik de derde dag op rij op dezelfde plaats ging zitten. Ik glimlachte vriendelijk. Ze kwam vragen of ik iets wou en ik bestelde een koffietje. Hoewel ik niet moest drinken bestelde ik toch altijd iets om geen aandacht te vestigen. Ik goot het dan subtiel in de plantenbak die naast mijn tafeltje stond. De plant ging niet lang meer leven als ik hier nog vaak ging langskomen.
Zeven uur drieëntwintig minuten negenenveertig seconden en zestien drankjes later ging de deur voor de achtenzestigste keer open. Ik keek ongeduldig op en zag een jong meisje binnenkomen. Ik zuchtte en verborg mijn gezicht in mijn handen. Waarom zat ik hier nog? Kon ik hem niet beter zoeken? Ik stond recht deed mijn jasje aan en besloot te zoeken. Zoeken naar mijn toekomst, mijn alles.
Reacties:
arme plant... XD
nja, ik reageer hier alvast ,ga nu even verder lezen...
kuzzie