Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Jonas Brothers » I think I'm in love with a Jonas Brother! » I think I'm in love with a Jonas Brother! [4]

I think I'm in love with a Jonas Brother!

1 juli 2009 - 15:21

410

0

212



I think I'm in love with a Jonas Brother! [4]

Deel 4

Misschien kun je beter eens gaan kijken hoe ze aan 't repeteren zijn. Veel heb je niet te doen. Als je binnen komt, zijn ze 'Sorry' aan het zingen. Dat is echt jouw favoriete liedje, en de lyrics hebben ook zo'n mooie betekenis [Ja, echt waar! (':]. Alle 4 zwaaien ze eens naar jou. Je zwaait beleefd terug. Straks staat deze concertzaal boemvol!

Je bent van plan om ook zoals een gewone fan er tussen te staan, en zo vroeg mogelijk binnen zijn om op de eerste rij te staan! Zo kun je hen eens lekker verrassen. Je verwacht al om hun verbaasde blik te zien, denk je met een glimlach. Je gaat een beetje bij je broer staan, want die staat daar maar zo zielig te kijken. "Wat zei ma?" begon je. "Nou, die wist het al allemaal! Ze merkte dat we ons verveelden, dus heeft ze het samen afgesproken met Denise [De moeder van Jonas Brothers, snappie? (:]" zegt je broer. Lief van haar, denk je bij jezelf.

Eindelijk, de repetitie is gedaan. Jullie keren terug naar hun lounge in de concertzaal. Je gaat tussen Kevin & Joe zitten [Nee, niet Nick. Jammer, maar helaas! (':]. Ze besluiten om te spelen op de Playstation 3. Jij gaat naar de 'keuken' om een glas cola voor iedereen. Even later komt Kevin je achterna. "Ik zal je wel even helpen met die glazen" zegt hij met een glimlach. Je glimlacht terug. Als je wil doorgaan terug naar de jongens, gaat ie vlak voor je staan en houdt ie je tegen. "Er is iets wat ik je moet vertellen. Zet even die glazen neer, en daarna vertel ik alles". Je doet netjes wat hij je zegt, en gaat zitten op de tafel die daar staat. Je hebt echt geen idee wat hij je wil zeggen, maar je hoopt dat het niet te erg is! "Is het waar dat jij Nick leuk vindt?" vraagt hij je met een serieuze blik. Oh damn... Hoe weet hij dat? Je wangen worden helemaal rood, en je weet niet wat je moet zeggen. Maar uiteindelijk knik je langzaam maar zeker. Hij glimlacht naar je. Je snapt het even niet meer. Wat is daar zo grappig aan? "Wel, ik moest het gewoon even zeker weten. Want als Nick jou wil vragen, wil hij niet afgewezen worden." zegt hij nog altijd met een smile. Hij neemt weer een paar glazen op, en gaat zonder nog wat meer te zeggen terug naar de gamende boys.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.