Hoofdcategorieën
Home » Overige » OneShot-bundel » Vertrouwen
OneShot-bundel
Vertrouwen
De jongen kon zich niet herinneren wanneer hij voor de laatste keer iemand vertrouwde. Hij had nooit opengestaan voor vriendschappen, dus had hij nooit een vriend gehad die hij vertrouwde. Zijn familie ook niet. Eigenlijk waren zij de redenen voor het aflatende vertrouwen van hem. Dus in wie had hij dan ooit geloofd? Niemand. Het gaf hem merkwaardig genoeg een geruststellend gevoel; hij wilde ook niemand vertrouwen, niemand toelaten in zijn wereld. Zijn wereld was te zwart-wit om iemand toe te laten. In zijn wereld was iedereen namelijk een individu. Iedereen stond er alleen voor op de wereld, en zijn leven was wat hij of zij ervan maakte, afhankelijk van het geluk en de situaties waarin hij verzeild raakte. En hijzelf leefde op ongeluk, wat in zijn ogen dan weer geluk was. Ook al had het hem kapot gemaakt, het hem ook gemaakt. Hem uit het hout gesneden. Alleen daardoor was hij in staat te overleven in deze chaos. Waar ieder ander huilde om iemand die was vermoord of gevangengenomen, voelde hij leegte. Leegte was beter dan pijn, wist hij. Leegte was oké. Het was de leegte die hem staande hield, en bovendien ook sterk. Het was niet dat hij gewetenloos was, het was niet zo dat hij het niet voor een zwakkere zou opnemen. Juist door die leegte en de geleden pijn was het makkelijk dat wel te doen; hij wist niet alleen hoe het was de zwakkere te zijn, hij was ook instaat zich niets aan te trekken van de pijn die hij zou krijgen omdat hij het voor iemand opnam. De lichamelijke pijn veroorzaakt door een zweep. Of de geestelijke pijn van het opgesloten worden. Het maakte hem stomweg niet meer uit. Niet echt. De wereld om hem heen zou dood neer kunnen vallen, zonder dat het hem uit maakte.
De jongen staarde in zijn eigen spiegelbeeld. Was dat zo? Was er voor hem echt geen reden om te leven, om uit de gevangenis te blijven? Diep in zijn hart wist hij dat het antwoord ja was. Hoe graag hij ook wilde dat het niet zo was, er was iemand die hij vertrouwde. Iemand die dan wel niet was toegelaten in zijn wereld, maar zich een weg had gebaand tussen de koude vlaktes. Iemand die in dezelfde wereld leefde als hij. Er was iemand die hem reden gaf te vechten. Er was iemand die hem ontzettend veel pijn kon of die hem tevreden en zelfs gelukkig kon maken. Er was iemand in wie hij sterker geloofde dan in zichzelf of in dat wat zijn verleden hem geleerd had.
Er was iemand voor hem.
Reacties:
Volgens mij heb ik dit ergens eerder geleden :s
instaat moet los van elkaar