Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Vampire Knight » I'm In Love...With The Wrong One » Lauryl

I'm In Love...With The Wrong One

4 juli 2009 - 14:34

717

1

315



Lauryl

Het is maandag. Hoera. In school hebben we glazen ramen waardoor je op de gang kan kijken. xD

“Renate! Let nou eens op!”¯ Snel keek ik op. Slaaptekort gehad gisteren. Ik had gisteren opgezocht of er wat stond op internet van Envyns gedrag. Nee natuurlijk. Ging toen pas om half twaalf slapen. En nu… Ja, doodop natuurlijk. Het viel me nu pas op dat Envyn er niet was. Beter. “Renate!”¯ riep onze docent Engels. Meneer Asselaer. Strenge leraar. Praatte altijd Engels. Je moest het wel heel erg ver schoppen dat hij Nederlands ging praten. Zoals nu. “Dat wordt nablijven!”¯ zei hij. Iedereen lachte me uit en de leraar schreef mijn naam op het bord. En toen stond er uit het niets een jongen voor de deur. Hij was volgens mij tussen de 15 en 20 jaar oud. Hij had zwart haar met een pluk die over zijn rechteroog viel. Hij had een lange jas aan en hij had grijze ogen. Duister mensje. Asselaer deed de deur open. De jongen vroeg aan Asselaer: “Ik wil Renate meenemen. Nu.”¯ Asselaer protesteerde. Saaie ouwe @#!$% opa. Zelfs als je doodziek was geworden mocht je de les niet uit. Ze maakten ruzie. En toen… Tot mijn schrik deed de jongen hetzelfde dat Envyn eergisterochtend met mij deed. Mijn hart bonkte in mijn keel. Ik hoorde dat Asselaer “ja”¯ piepte en de man liet los. Asselaer deed een paar stappen naar achteren en ging bang in de bureaustoel zitten. De jongen wenkte naar mij. Langzaam borg ik mijn spullen op en liep naar de man toe. We liepen de klas uit. De leerlingen staarden nog steeds naar me.
Wanneer we buiten waren zei de jongen eindelijk wat. “ Hoi. Ik ben Lauryl. Broer van Envyn.”¯ Envyn broer? Moest ik gaan vragen waarom hij niet op school was? “Hoi… Lauryl.”¯ Zei ik. “Waarom moest je me de klas uit halen?”¯ “Het is dringend. Echt.”¯ We gingen op een bankje zitten, net buiten de school. Lauryl haalde een groot stuk papier uit zijn jaszak. “Dit is er. Lees maar.”¯ Ik keek naar het krantenbericht.

“A. Fay uit ziekenhuis verdwenen.”¯

“Alice is ontsnapt?!”¯ vroeg ik aan Lauryl. Hij gaf geen antwoord, waarschijnlijk moest ik van hem maar verder lezen.

“Donderdag 29 juni 2009
Van onze correspondent:
Alice Fay, vrijdag opgenomen in een ziekenhuis in Den Haag omdat ze was aangevallen door nog een onbekende dader, is uit het ziekenhuis verdwenen. Dat meldde de politie gisteren. Volgens een zuster uit het ziekenhuis gebeurde het volgende:
“Ik wilde Alice het ontbijt geven, maar toen ik haar kamer binnenkwam lagen de dekens overal en ze was er niet. Toen ik wat verder keek, zag ik dat het raam aan diggelen was. Verschrikkelijk. Ik heb meteen de politie gebeld en het doorgegeven aan de anderen in het ziekenhuis.”¯
De politie weet nog niet of het zelfmoord is of ontvoering. Haar kamer was namelijk op de 9de verdieping.”¯


Ik keek Lauryl aan. “Ik weet wat er met haar gebeurd is.”¯ Zei hij. “Iemand heeft haar opnieuw gebeten. Een puurbloed. Ze is een Hunter geworden. En het erge daarvan is dat ze nu een virus aan het verspreiden is…”¯ “Een Hunter? Wat is dat precies?”¯ vroeg ik vol ongeloof. En hoezo een puurbloed? Leefde er ook in het echt vampiers? Ik besloot om dat maar niet te vragen. “Hunters zijn moordmachines. Ze doden iedere naam die bij hen opkomt. En het erge is… De eerste naam ben jij…”¯ Ik slikte. Ik had zaterdag nog met haar gepraat. Ze was toen nog aardig... Nu hing mijn leven van haar af. “Ik wil dat je bij mij intrekt. En dat je niet meer naar school gaat. Rustig maar… bij mij ben je veilig…”¯ zei hij en stond op. “Kom mee.”¯ Ik twijfelde. Was ik echt bij hem veilig? Onrustig stond ik op. Hij drukte me gelijk tegen hem aan en aaide rustig mijn haar. “Je bent echt veilig bij me… Dat zie je nu, toch..?”¯ Aan de ene kant voelde het fijn… Aan de andere kant niet. Wie was deze broer… Hoe wist hij mijn naam? Hoe wist hij dat Alice een Hunter was? Hoe wist hij dat ik het eerste slachtoffer zou zijn? Waarom stelde hij nou voor om bij hem in te trekken? Alle vragen spookte door mijn hoofd heen. Maar ja, ik kon niet anders. En trouwens, waar hij was was Envyn ook. En bij hem voelde ik me écht veilig…


Reacties:


MoLoveAnime
MoLoveAnime zei op 4 juli 2009 - 15:13:
Auwwwwwwwwww!!!!!! Einde is Kawaii!!!~<333 ^-^