Hoofdcategorien
Home » Darren Shan » The Vampire and his assistant » Chapter V
The Vampire and his assistant
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
3 aug 2009 - 0:04
Aantal woorden:
467
Aantal reacties:
2
Aantal keer gelezen:
339
Chapter V
Chapter V:
We schrokken van kleine, lelijke, behaarde mensen die in witte kleren rondliepen met enkele bloedvlekken erop. We bleven enkele minuten verstard staan tot mevrouw Larg onze kaartjes vroeg. We gaven alle drie onze kaartjes aan haar af en de kleine mannetjes wezen een plaats aan, waar wij mochten gaan zitten.
We liepen erheen en ontdekten dat wij net de laatste plaatsen hadden van deze grote zaal en nog geen vijf minuten later gingen de spots uit..
De show begon..
Mevrouw Larg, die vijf minuten geleden nog aan de inkom stond, verscheen uit het niets op het podium en kondigde de eerste freak aan: Vesha, de dikste man ter wereld.
Vesha kwam wankelend het podium opgelopen.
Hallo iedereen! Zei hij met een vriendelijke, maar zware stem. Ik ben Vesha Bell en ik ben de dikste, maar snelste man ter wereld.
Dat kan niet! Schreeuwde iemand uit het publiek en Vesha keek hem grijnzend aan.
Kom maar naar hier! Zei hij tegen de man en wees nog twee andere sportieve mannen uit het publiek aan. Toen ze daar met zn vieren stonden zei Vesha dat ze een wedstrijdje hardlopen gingen doen.
We lopen twee keer rond het publiek en degene die na twee ronden terug hier staat is gewonnen. Zei Vesha en de mannen knikten, ze zette zich klaar en Mevrouw Larg die er plots weer bijstond riep: Start!
De mannen liepen voor hun leven terwijl Vesha rustig als eerste zat te lopen met zijn dikke buik die heen en weer schudde. Ãâ°én van de mannen stak Vesha even voorbij, maar Vesha ging iets sneller lopen en was hem al snel kwijt.
Vesha had bijna zijn tweede ronde uitgelopen terwijl de andere mannen nog maar net de eerste ronde uit hadden gelopen.
Vesha liep rustig het podium weer op en iedereen klapte, hij was niet eens buiten adem!
De kleine mannetjes hielpen de drie mannen naar hun plaats terug. De mannen waren helemaal bezweet, hadden een rood gezicht en waren hélemaal buiten adem.
Zo zo, nu hebben jullie gezien dat het wel kan! Zei hij met een knipoog. Ik weeg 654 kilo, wat dus betekend dat ik de zwaarste man van de wereld ben.
Hoe weten we dat U geen opblaasbaar pak draag? Vroeg iemand uit het publiek.
Je ziet toch duidelijk dat dit echt is? Zei hij geïrriteerd, maar hij zei met een zucht dat we allemaal mochten komen voelen aan zijn vet. Nuxta stond met de rest van het publiek op en liep naar het podium, maar ik en Dorien bleven zitten.
Ik heb geen zin om die man zijn vet aan te raken, hoor. Zei ik met een vies gezicht.
Ik ook niet! Antwoordde Dorien die ook vies keek naar Nuxta die het vet van hem aanraakte en gilde: Het is echt!
En na een kwartier ging iedereen weer zitten en ging hij met een brede grijns af het podium..
We schrokken van kleine, lelijke, behaarde mensen die in witte kleren rondliepen met enkele bloedvlekken erop. We bleven enkele minuten verstard staan tot mevrouw Larg onze kaartjes vroeg. We gaven alle drie onze kaartjes aan haar af en de kleine mannetjes wezen een plaats aan, waar wij mochten gaan zitten.
We liepen erheen en ontdekten dat wij net de laatste plaatsen hadden van deze grote zaal en nog geen vijf minuten later gingen de spots uit..
De show begon..
Mevrouw Larg, die vijf minuten geleden nog aan de inkom stond, verscheen uit het niets op het podium en kondigde de eerste freak aan: Vesha, de dikste man ter wereld.
Vesha kwam wankelend het podium opgelopen.
Hallo iedereen! Zei hij met een vriendelijke, maar zware stem. Ik ben Vesha Bell en ik ben de dikste, maar snelste man ter wereld.
Dat kan niet! Schreeuwde iemand uit het publiek en Vesha keek hem grijnzend aan.
Kom maar naar hier! Zei hij tegen de man en wees nog twee andere sportieve mannen uit het publiek aan. Toen ze daar met zn vieren stonden zei Vesha dat ze een wedstrijdje hardlopen gingen doen.
We lopen twee keer rond het publiek en degene die na twee ronden terug hier staat is gewonnen. Zei Vesha en de mannen knikten, ze zette zich klaar en Mevrouw Larg die er plots weer bijstond riep: Start!
De mannen liepen voor hun leven terwijl Vesha rustig als eerste zat te lopen met zijn dikke buik die heen en weer schudde. Ãâ°én van de mannen stak Vesha even voorbij, maar Vesha ging iets sneller lopen en was hem al snel kwijt.
Vesha had bijna zijn tweede ronde uitgelopen terwijl de andere mannen nog maar net de eerste ronde uit hadden gelopen.
Vesha liep rustig het podium weer op en iedereen klapte, hij was niet eens buiten adem!
De kleine mannetjes hielpen de drie mannen naar hun plaats terug. De mannen waren helemaal bezweet, hadden een rood gezicht en waren hélemaal buiten adem.
Zo zo, nu hebben jullie gezien dat het wel kan! Zei hij met een knipoog. Ik weeg 654 kilo, wat dus betekend dat ik de zwaarste man van de wereld ben.
Hoe weten we dat U geen opblaasbaar pak draag? Vroeg iemand uit het publiek.
Je ziet toch duidelijk dat dit echt is? Zei hij geïrriteerd, maar hij zei met een zucht dat we allemaal mochten komen voelen aan zijn vet. Nuxta stond met de rest van het publiek op en liep naar het podium, maar ik en Dorien bleven zitten.
Ik heb geen zin om die man zijn vet aan te raken, hoor. Zei ik met een vies gezicht.
Ik ook niet! Antwoordde Dorien die ook vies keek naar Nuxta die het vet van hem aanraakte en gilde: Het is echt!
En na een kwartier ging iedereen weer zitten en ging hij met een brede grijns af het podium..
Reacties:
vet
Grooossse.