FanFic.nl

Friends, Lovers 'nd some Losers.

#5

De hele weg naar het restaurant was slingerig geweest.
'Wat kan je toch geweldig fietsen' zei ik.
'Weet ik toch'
We stopten voor een klein Italiaans restaurantje.
Een ober keek een beetje raar toen we aan een tafel gingen zitten.
Hij zuchtte en vroeg wat we wilde drinken.
'Gewoon twee spa blauw'
Een klein verontwaardigd 'ugh' geluid en de ober liep weg.
'Wat had die gast nu'?
'Ik denk dat hij het raar vind dat hier eigenlijk twee ja vijftien-jarige hier zitten en heel netjes gewoon een spa blauw bestellen'
Zonder een woord te zeggen zette de ober het neer en gaf ons de kaart.
'Ik ben een echte pizzakenner, dus kom maar op met die pizza'!
Ik schudde mijn hoofd. 'Nooit wat anders geprobeerd dan dat'?
'Oh ja wel. Maar pizza kan je me onder begraven'
'Proberen dan maar'?
Hij dacht even na. 'Nee, lijkt me niet zo'n strak plan' En hij gaf me een knipoog.
En ja ik kwam ook niet verder dan pizza. Niet dat ik niks anders lustte. Maar toch. 'Twee pizza's' zei de ober, bijna sarcastisch. 'Goh wat zijn de kleine dame en heer toch eensgezind'
'Word je soms betaald om zo te zijn'?
'Was het maar waar knul'
En de ober liep weg.
'Hij mag ons niet' siste Craig.
Ik deed alsof ik verrast was.

Na de pizza's bestelden we alleen nog een cappuchino en gingen toen weer naar huis.
'Wacht mijn mobiel gaat'
Ik zag via de nummer herkenning dat het mijn moeder was'
'Je mentor heeft net gebeld. Je bent over. Maar, mijn baan in Nieuw-Zeeland gaat door'
Door de kou die door mijn lichaam trok liet ik bijna het mobieltje vallen.
'Lieverd'?
Maar ik hing op.
Ik moet misschien naar Nieuw-Zeeland.
'Nieuw-Zeeland, daar kom ik vandaan'
'Ga je er nog terug'?
'Als het aan mijn ouders zou liggen, niet nee. Maar mijn broer en zus willen ook terug. Dus misschien wel maar, jij moet verhuizen'
'Ja mijn moeder heeft daar een baan. Ze wilde het nog afzeggen maar, het is niet gelukt'
En de weg naar huis verliep stil.

'Is dit dan echt de laatste keer dat ik je zie'?
'Nee we gaan halverwege de grote vakantie'
Hij leek oprecht teleurgesteld.
En ik kon het niet laten, ik begon te huilen.
In zijn armen voelde ik me gewoon zo fijn en dan te bedenken dat ik die dus niet meer zou zien.
Zo stonden we dan in de deurpost. De buren keken ons gek aan.
Van over zijn schouder zag ik de koplampen van mijn moeders auto.
'Sorry liefje' zei ze toen ze nog maar net een been uit de auto had.
'Duizendmaal sorry, maar ik kan het niet terug draaien. Maar kijk nu. Oh wat zijn jullie lief samen'
'Mí¡m'
'Och ja sorry'
En ze wurmde zich langs ons heen.
'Wat denk je er van lieverd. Ik ga Craig's ouders bellen en misschien wilt hij hier dan wel slapen'
'Oh ik zou dat graag willen'
'Mam mag dat echt'?
'Ja'
Mijn moeder begon het direct te regelen en daarna niet veel later stonden zijn ouders op de stoep met een logeer tas.
'Oké dat is best gíªnant' zei hij.
'Gíªnant? ach joh' Mijn moeder lachte.

Tot minstens elf uur hebben we nog beneden gezeten.
En mijn moeder zei dat we moesten slapen.
'Maar ik wil niet te veel overlast van jullie hebben, ja sorry Craig haar bed is er niet echt op gemaakt'
'Kijk dit is pas gíªnant' siste ik.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.