FanFic.nl

Paid To Call You: Gay. [TH]

Paid To Call You: Gay. [TH] 5

Vooraf:
Een grote poster van Samy Delux was erop geplakt met plakband. Zou ik zaterdag naar Tygo gaan? Eigenlijk was ik doodnieuwsgierig wie mijn baas nu was. Ach wat kon het kwaad om zaterdag te gaan?

Storie:

Sara Point Of View.

Zaterdag 19.35
Heel de week was klote. Gezeik van pap, Bill die strenger werd tijdens zangles, ruzie tussen Tom, Gustav, Georg en ik. Kon het nog erger? Ik verwisselde mijn gedachten in tegen vanavond. Wie zou die S.D zijn? Ik keek mezelf keurend in de spiegel aan. Ik had een mini rokje aan volledig in jeans. En een strak groen t-shirt. Ik werkte mijn lipglos nog wat bij en ging tevreden mijn kamer uit. Ik liep de trap af en ging zo naar de woonkamer. Het eerste dat ik zag was Tom Kaulitz, die me maar bleef aanstaren. Even draaide ik met mijn ogen en zocht pap. “Waar is pap?”� Vroeg ik geïrriteerd als ik hem na vijf minuten nog niet vond. “Hij is op werk.”� Beantwoorde Bill mijn vraag. “Maar.. hij had beloofd om me te voeren!”� Bracht ik er geschrokken uit. Het duurde zeker meer dan een kwartier om naar Tygo te rijden. Ik liep terug naar mijn kamer en zocht mijn bijpassende tas die op het bed rustte. Ik tikte paps nummer in en drukte op het groene telefoontje. Ik hoorde hoe de telefoon over ging terwijl ik mezelf alweer naar beneden liet gaan. “Hallo, dit is het antwoord..”� Meteen drukte ik hem weg. Nu had hij blijkbaar weeral geen tijd voor me. Dan maar te voet, of met de fiets. “Neemt hij niet op?”� Vroeg Georg. “Wat gaat jou dat aan?”� Snauwde ik hem toe.

We hadden tenslotte ruzie, dus had ik geen zin om me nu nog poeslief te gaan gedragen tegen hem. Ik belde het nummer van Tygo op en belde hem. “Hallo met Tygo.”� Een glimlach sierde op mijn gelaat. “Hé, met Sara, kun je me ophalen? Pap kan me niet brengen.”� Dat laatste bracht ik er redelijk teleurgesteld uit. Wat had ik nu aan een vader die er nooit voor me is? Rond deze tijd miste ik mam. Maar die had zo’n ego dat ze niet meer aan mij dacht en mij en pap zomaar verliet. “Oké, dan kunnen we gelijk naar de baas gaan.”� “Oké. Tot dan.”� “Doei.”� Hij sloot het gesprek af. Ik dumpte mijn mobiel in mijn handtas en ging in een vrije zetel zitten om wat tv te zien. Na een dik kwartier hoorde ik eindelijk de bel waardoor ik me snel recht veerde. Ik huppelde naar de deur en zag een grijnzende Tygo. “Kom maar even binnen. Eerst mijn jas nemen.”� Zei ik. Hij knikte en liep achter me. Hij zette hem even in de zetel en zijn grijns werd groter als hij Bill ook zag zitten. “Wat grijns je?”� Vroeg die geërgerd als hij het merkte. Ik grinnikte, hij moest eens weten. Al snel had ik mijn jas genomen en liepen we het huis uit.

Reacties: