Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » flashback » 2

flashback

18 juli 2009 - 19:09

752

0

285



2

nieuw deeltje. Reacties =D

1jaar later

Het is precies 1 jaar geleden dat hij mij hier achter liet, op deze plek. Al een jaar geleden…de tijd is zo rap gegaan. Het lijkt wel alsof ik een jaar lang op deze bank ben blijven zitten, alsof ik nooit ben weggegaan, alsof hij nog maar net weg gestapt is. Maar mijn spiegelbeeld spreekt me tegen. 1 jaar geleden had ik lange bruine gouden krullen die zo mooi glansde, chocolade bruine ogen die altijd schitterde en een mooi lichaam. Nu is mijn haar tot op mijn schouders en heeft het zijn glans verloren, mijn bruine ogen staan dof en mijn lichaam is zo uitgemergeld als het maar kan. Maar wat wil je als je de liefde van je leven verliest. Ik mis hem, ik hou nog steeds van hem. Ik heb het laatste jaar zoveel Tokio hotel concerten bijgewoond, dat ik geen cent meer over heb, maar ik moest hem zien…en ik weet dat hij mij zag. Elke keer opnieuw ziet hij me en dan geeft hij me een trieste glimlach, en die lach geeft me de moed om door te gaan. Hij heeft niemand meer gehad na mij, daar ben ik zeker van. Anders zou het al lang uitgelekt zijn. Ik weet hoe het gaat, je kan het niet verbergen. [Flasback] ‘Biiiiiiiiill!’ooh neen, hier kwam de David attack. De deur van de kamer vloog open en David kwam binnen gestormd met een krant in zijn handen.’Wie heeft jou de toestemming gegeven om in de kranten te gaan uitstrooien dat jij niet meer singel bent? Heb je er al eens bij nagedacht hoe de fans dit gaan opnemen?’ De gefrustreerde manager gooide da krant naar bill zen hoofd die het onhandig opving. We bekeken de voorpagina van de krant waar er een interview van bill instond over dat hij eindelijk de ware had gevonden, met daarnaast een foto van Bill en ik te samen in mijn achter tuin. What the hell? Wat ik in mijn tuin die is compleet privé! Niemand anders heeft daar iets te zoeken. Bill las het artikel vluchtig door. ‘Maar, ik heb helemaal nooit een interview gedaan met een krant. Komaan zo een dingen zou ik toch nooit doen zonder overleggen. Dit artikel is gewoon uitgevonden door de krant zelf!’ Oooh neen paniekaanval, paniekaanval! Nu ging David ontploffen, hij zou zeggen dat we voorzichtiger hadden moeten zijn, of dat hij onze relatie nooit had mogen goedkeuren. Of dat we het gewoon zelf hadden moeten zeggen. Maar er gebeurde niets. ‘Njah dan is het zo he, niets aan te doen. Ik zal de komende week een paar interviews regelen, hopelijk kunnen jullie dit nog goed praten, want het artikel in deze krant is niet echt bepaald een positief bericht naar de fans toe.’ ‘oke, mij goed.’ Zei Bill. David vertrok uit de kamer met zijn gsm al weer aan zijn oren geplakt. Bill stond recht en ging naar de keuken, ik volgde hem. Hij ging naar de koelkast en deed hem open. Ik ging achter hem staan en slaagde mijn armen rond zijn nek.’Dat heeft lang geduurd .’ zei ik en ging eens met mijn hand door zijn warrige zwarte haar. ‘Inderdaad, 3 maand en de paparazzi is er al achter gekomen.’ Ik gaf hem een kus in zen nek en liet hem dan los. Ik ving het flesje cola die hij mij toegooide behendig op en nam er een slok van. Bill kwam naar me toe en nam me stevig vast en zuchtte diep. ‘Het komt wel goed.’ Probeerde ik hem gerust te stellen. ‘Ik weet het.’ zei hij en gaf een kus op men voorhoofd. Ik wist dat hij zich zorgen maakte. Hij maakte zich zorgen over hoe de fans nu gaan reageren. Zeker nu Tokio hotel als maar bekender begint te worden buiten Duitsland. ‘Ik moet gaan repeteren, kom je luisteren?’ ‘Ja, ik kom onmiddellijk, eerst nog even wat anders doen.’ zei ik. ‘Oké, dan zie ik je zo wel.’ Hij gaf me nog een kus op men mond en ging dan weg
Een week later wist heel Duitsland en sommige daarbuiten dat ik de vriendin van de zanger van Tokio hotel was.


Ik droogde de tranen van mijn gezicht, en stond recht. Het is een jaar geleden dat hij mij hier achter liet en nu ging ik Bill voor de laatste keer zien. Dat had ik mezelf voorgenomen. Nog 1 keer en dan is het gedaan met hem achterna te reizen en mezelf te kwellen. Nu was het tijd om hem te laten gaan.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.