FanFic.nl

Anything You can do I can do better! [Afgewerkt]

Knorrende maag, maar grote glorie

Toen Tom naar Jilly wou gaan, die zich in zijn kamer had opgesloten, wist hij dat hij het anders moest aanpakken dan: 'Trek het je niet aan, meisje, het is Bill maar.'
Nee, het moest groots zijn, iets zodat ze niet zou vergeten dat ze hier is voor Tom, en niet voor een "knoraap" zoals Bill, zoals zij in haar slaap had gezegd. Tom haalde diep adem, streek zijn broek plat (want zonder t-shirt kun je geen t-shirt gladstrijken x/ ) en deed de deur open.
'Een wedstrijd!' riep Jilly nog voor Tom goed zichtbaar was. Hij duwde de deur in een klap helemaal open zodat zijn - intussen rommelige - kamer goed zichtbaar was. Hij had zijn nagels in zijn hoofdhuid gepland en keek met open mond in het rond.
'M-mijn... K-ka-kam...' hij kwam niet verder. In een ruk draaide hij zich naar Jilly, die met een enorme grijns naar haar lief keek. Ze had zich in kleermakerszit gezet op zijn bed, en had haar handen op haar knieën gelegd. Haar schouders waren recht en ze hield haar hoofd omhoog. 'Wat h-heb...' Weer kwam Tom niet verder dan gestotter.
'Ik had inspiratie nodig,' verlkaarde Jilly luchtig. Ze vloog meteen recht, en liep op hem af. Tom had zijn mond nog altijd open. Jilly legde haar wijsvinger onder zijn kin, en klapte zijn mond in één klap dicht. Toen rende ze heen en weer door de kamer.
'Bill en ik gaan van de dag niets eten! Als er één opgeeft, heeft de ander een punt!' lachtte Jilly enthousiast. Tom liet zijn hoofdhuid, die uiteindelijk zwaar was aan het protesteren, los om zijn ogen uit te wrijven.
'Dit is een boze droom,' mompelde hij tegen zichzelf. 'Dit is een hele boze droom waar ik meteen uit ontwaak! Mijn kamer is niet door elkaar gehaald, mijn lief kan het goed vinden met mijn tweelingbroer, en er is géén wedstrijd!'
Toen hij zijn ogen open deed, zat Jilly weer op het bed in kleermakerszit naar hem te kijken. Hij zuchtte toen hij zag dat zijn kleren nog steeds op de grond lagen. Met een mond vol vloekwoorden zakte hij door zijn knieën om de shirt die aan zijn voeten lag op te rapen.
'Luister Jillster, ik weet niet of Bill dat een leuk idee vindt...' wierp hij haar tegen.

'Een geweldig idee!' riep Bill enthousiast. 'Weet je, je verbaasd mij! Ik dacht dat er onder al dat zwart haar geen hersenen zaten!' Jilly wierp hem een boze blik toe. Ze legde haar handen op tafel.
'We gaan hier de rest van de dag zitten. Lezen, film kijken, maakt niet uit. Tom houdt toezicht,' legde Jilly uit. Bill besefte meteen dat dat de spelregels waren. Jilly wist dat ze ging winnen. Tom had al vaker gezegd dat Bill heel veel at. Maar toen wierp Jilly nog even een blik aan haar klein bierbuikje. Ze porde er even in, hij voelde leeg aan.
'Moge de beste winnen,' zei Bill lachend. Hij staarde Jilly pestend aan.
'O, maar dat gaat geen probleem zijn. Ik heb een maag van staal!' wierp Jilly hem geërgerd toe. Tom had zijn handen onder zijn hoofd gelegd. Er ontsnapte een zucht uit zijn mond. Uiteindelijk werd er gebeld. Tom schrok meteen recht. Toen hij zag dat geen van de twee hongerstakers van plan waren om op te staan ging hij maar, terwijl hij binnenmonds vloekte.
'Hé, de Tom!' riep Georg lachend - met Gustav die over zijn schouder meekeek - toen de deur open was en Tom een jongen met lang bruin haar tot aan de schouders zag. Tom was te chagrijnig om te antwoorden. Hij liet de twee jongens binnen en sloeg de deur even hard dicht als hij ze had opengetrokken.
'Amai, amuzante sfeer hier,' klaagde Gustav. Hij trok zijn jas uit, en hing hem aan de kapstok. Daaronder had hij nog een bruine pull aan, die hij besloot aan te houden om rekening te houden met de temperatuur hier binnen. Het was nog redelijk donker, en het gazon was bedekt met sneeuw. De zon verborg zich achter de witte wolken.
Toen Georg en Gustav naar binnen gingen, kregen ze de schrik van hun leven. Aan tafel zaten Bill en een meisje met Toms kleren aan, elkaar moordend aan te kijken.
'Whoo, amiance!' riep Georg geërgerd. Tom begon vals te lachen, en smeet zich terug neer op de keukenstoel. 'Wat gebeurd er hier allemaal?'
'Wedstrijd,' wist Tom er nog uit te krijgen voor hij zijn hoofd tegen de tafel smeet. 'Het langst zonder eten kunnen...'
Georg begon luid te lachen, en Gustav zijn ogen werden groot.
'Jij? Bill? Zonder eten?' vroeg hij bijna beledigend. Bill keek op, en zette een valse glimlach op. Het meisje begon aan Tom zijn schouders te schudden. Meteen vloog Tom weer recht.
'Bill en Jilly,' bij de laatste wees hij nog even naar het zwartharig meisje naast hem, 'kunnen elkaar niet zo echt uitstaan.' Tom kneep even in Jilly haar wang. Georg begon opeens te lachen.
'Het kan nog leuk worden deze week!' Georg ging tussen Bill en Jilly zitten. Hij pakte een pak kaarten tevoorschijn. 'Ik wil jullie aandacht wel even afleiden om de honger te vergeten, hoor!'
Gustav ging er een beetje met ongemak bij zitten. Hij pakte de kaarten aan die hem werden toegesmeten.
'What about poker?' vroeg Georg uiteindelijk.

[vijf uur later]
Jilly had weer eens gewonnen. Ze greep al het geld bijeen dat ze van haar tegenstanders had kunnen vorderen, en wou nog een spel beginnen. Ze begon weer uit te delen, toen Gustav zijn hoofd schudde.
'Ik ben platzak,' mompelde hij. Jilly wierp hem een droevige blik toe, en keek naar de anderen. Ook Tom leek geen zin meer te hebben. Hij duwde zijn stoel naar achteren, en liep naar de kast. Georg zuchtte terwijl hij zijn portefeuille ondersteboven hield. Jilly begreep de link. Ze legde de kaarten neer, en schoof ze allemaal terug naar Georg. Intussen was Tom teruggekomen met drie donuts. Hij gaf er een aan Georg en een aan Gustav. Bill was zijn lippen aan het aflikken, maar deed zijn best om het te weerstaan terwijl de geur in zich in zijn neus dringde. Jilly had meer geluk: Haar eeuwige afkeer aan donuts had eindelijk eens nut. Ze kneep walgend haar neus dicht.
'Zeg me toch niet dat je die chemische producten opeet?' vroeg ze nog voor Tom de met witte glazuur bestrooide donut wou opeten. Hij zuchtte luid.
'Wat noem jij chemische producten?' vroeg hij. Hij keek zijn lief vragen aan. Jilly begon na te denken.
'Nou, die prullen die je dik maken, eet liever een appel ofzo, píºíºr natuur!' Jilly stond recht, pakte een appel uit de kom, pakte de donut uit de handen van Tom en schoof in de plaats daarvan een felgroene appel. Tom keek hem afkeurend aan.
'Maar ik wil nu een dónut!' protesteerde hij, maar Jilly hield de ronde koek in de lucht zodat Tom er niet aankon. Zonder ook op te staan legde ze hem op het aanrecht. Bill zijn maag begon opeens hard te knorren. Hij keek even beschaamd in het rond, en begon te lachen.
'Niet erg, doet hij wel vaker...' probeerde hij zich eruit te halen. Jilly schudde lachend haar hoofd, wetend dat ze dit zou winnen!
'Tom, geloof me, je had geen beter lief kunnen krijgen! Deze is puur fun!' zei Georg terwijl hij nog een hap nam in zijn donut. Jilly trok een vies gezicht, maar werd nog opgevrolijkt door het geluid van een dikke hap in de appel die ze aan Tomo had geschonken. Ze draaide zich naar hem toe, en zag hem met zijn ogen rollen.
'Ik heb gewoon honger,' mompelde hij. Jilly wreef lachend over zijn armen. Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder, en sloot haar ogen. Tom sloeg een arm om haar heen, zodat ze met haar hoofd rustte tegen zijn - nog steeds blote - borst. Ze haalde diep adem.
'Ik hou van je,' mompelde ze. Gustav kon geen lach onderdrukken uit tegen van "dit is puur schattigheid!" Tom begon te lachen. Hij keek iedereen beschaamd aan, en legde zijn hoofd tegen de hare terwij hij een 'Ik ook van jou hoor.'
Toen stond Bill opeens recht. Hij wierp iedereen een blik van overgave toe. Toen stapte hij naar de kast, pakte hij iets dat eetbaar was, desnoods de donut van Tom, en stapte ermee naar boven. Iedereen begon te lachen, en zonder dat Jilly haar ogen opendeed, schreeuwde ze: 'Twee-één voor mij!'

Reacties: