Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Anything You can do I can do better! [Afgewerkt] » It keeps getting better!
Anything You can do I can do better! [Afgewerkt]
It keeps getting better!
Dag na dag werd er wel een wedstrijd gedaan. Na de hongerstaking was het voor diegene die het langst een noot kon aanhouden. Natuurlijk hadden Georg en Gustav allebei voor Bill gewed, maar toch had Jilly gewonnen. Jilly had haar grote som terug afgegeven aan de twee wedverslaafden. Toen stond het op drie-één. Diezelfde dag kwam Tom op het idee om de twee iets te laten doen wat ze allebei niet konden: en taart bakken. De twee zwartharigen hadden er hard tegenop gezien, en uiteindelijk was de uitslag drie-twee, toen Bill zijn taart het als enige overleefd had en niet was ontploft in de oven. Het had een tijdje geduurt eer de oven proper was.
De vriedschap tussen de twee leek er niet beter op te worden. Zoals Georg en Gustav gewoon waren geworden, werd er tijdens elke wedstrijd, of elke keer dat ze aan tafel zaten voor een bepaalde redenzoals eten of kaarten, werd er weer ruzie gemaakt. Die avond kwam Simone, de moeder van de tweeling op het idee om het vechtende paar te laten afwassen. Iedereen had even veel van alles, en wie als eerste klaar was, had gewonnen. De uitslag was uiteindelijk vier-twee. Bill leek met de dag chagrijniger te worden. Hij kwam uiteindelijk op het idee om allebei Georg over te tekenen, en Georg mocht beslissen wie won. De uitslag was vier-drie.
Vandaag was er niets voor wedstrijd, een rustdag. Tom en Jilly zaten naast elkaar op Tom zijn bed, het deken over hun heen geslagen. Hij had zijn handen op haar rug gelegd, en wreef er langzaam over. Jilly had haar ogen gesloten. Ze drukte haar lippen op die van Tom, en Tom kuste haar terug. Jilly greep hem bij de schouders, en draaide hem zodanig dat hij op haar neerlag. Tom liet zich gewoon doen. Zonder haar lippen los te laten streek hij over haar armen. Jilly begon te lachen, naar lucht te snakken.
'Je... plet... me...' wist ze er nog uit te krijgen, zodat Tom zich van haar af duwde. Hij leunde nog steeds boven haar: Zijn ellebogen zorgden ervoor dat hij niet gedwongen was om op haar te liggen om haar te kunnen kussen. Zijn dreadlocks vielen in haar nek, en kietelden haar. Jilly begon te lachen toen Tom heel zachtjes kusjes drukte in haar nek. Overal waar zijn lippen tegen drukten kwam er een jeukend gevoel, alsof hij haar muggebeten gaf die niet stopten met jeuken. Jilly duwde hem zachtjes uit haar nek, en keek hem in de ogen aan. Tom had een speelse glimlach opgezet. Zijn ogen verlangden snakkend naar haar. Net toen hij terug zijn lippen op haar buik drukte, begon Jilly tegen te stribbelen.
'Nou, Tom, één keer is toch wel genoeg voor deze namiddag, niet?' vroeg ze. Tom kreunde teleurgesteld.
'Komaan Jill... nog één keertje?' vroeg hij smekend, maar Jilly was niet van plan om zo snel toe te geven. Ze leunde op haar ellebogen om Tom goed te kunnen zien.
'We moeten het niet té veel doen, Tom, anders is er later geen plezier meer aan.' fluisterde ze stil. Tom had zijn hoofd op haar buik gelegd, en keek haar met smekende ogen aan. Jilly wist dat die truc altijd al gewerkt had. Vandaag zou ze zich niet overgeven.
'Eén keertje?' vroeg Tom weer met een piepstemmetje terwijl hij zijn onderste lip liet pruilen. Jilly zuchtte luid, en sloeg haar hoofd naar achteren.
'Vanavond, ok?' Ze wreef aan zijn nek. Haar ogen lieten Tom niet los.
'Nu? Vijf minuutjes maar? Heel snel, gewoon nog één keertje,' bleef Tom volhouden. Weer liet Jilly haar hoofd naar achteren vallen terwijl haar ellebogen wegschoven en ze terug op haar rug lag. Ze keek Tom nog even na, waarna ze kreunde van overgave. Weer had hij haar kunnen overtuigen.
'Eén keertje, niet méér!' zei ze uiteindelijk. Tom glimlachtte, en drukte weer kusjes op haar buik, steeds lager en lager.
Bill deed het niet opzettelijk. Hij liep gewoon voorbij toen hij geluid hoorde uit Tom zijn kamer. Het was niet wat hij verwacht had, ze waren gewoon aan het praten.
'Eén keertje?' hoorde hij Tom vragen. Bill wist al meteen waarover het ging. Hij hoorde Jilly luid zuchten, en wachtte op haar antwoord.
'Vanavond, ok?' antwoordde ze. Nu wist Bill tenminste hoe hij haar nog een keer te pakken kon krijgen!
'Nu? Vijf minuutjes maar? Heel snel, gewoon nog één keertje,' zei Tom weer. Bill moest lachen met zijn piepstem, maar zweeg meteen weer toen hij besefte dat hij te luidruchtig was, en als Tom merkte dat zijn broer meeluisterde, kon hij nog ruzie krijgen met hem.
'Eén keertje, niet méér!' zei Jilly nog een laatste keer, en Bill wist dat dat haar laatste antwoord was. Toen hij smakgeluidjes hoorde, wist hij dat hij niet langer kon blijven achter de deur voor het luide gekreun ging komen. Hij stapte weer verder, ging langs de trap naar beneden, en zag Georg en Gustav beneden in de zetel.
'Wie heeft jullie binnengelaten?' vroeg Bill verbaasd. Georg keek naar Gustav, en Gustav naar Georg. Allebei antwoordden ze op hetzelfde moment dat de deur open was.
'Ik kan jullie hiervoor aanklagen hoor!' zei Bill nep boos, waardoor Georg en Gustav allebei luid begonnen te lachen.
'Zeur niet aan maak eens een koffie voor me!' zei Gustav met een grijns op zijn gezicht. Georg bleef Bill aanstaren, waardoor Bill zich begon af te vragen of hij wel goed bij zijn hoofd was.
'Wat?' vroeg hij geërgerd toen Georg hem nog altijd aanstaarde nadat hij koffie had gemaakt voor zijn vriend. Georg leek te schrikken door zijn felle toon.
'O, niets, ik vroeg me gewoon af hoeveel de stand uiteindelijk was...' mompelde hij terwijl hij Gustavs kopje koffie pakte, en er gulzig een slok van nam. Opeens spuugde hij het uit. 'Is dit pis ofzo?!'
Bill kleurde helemaal rood van woede. Hij balde zijn handen tot vuisten, en ademde diep in en uit. 'Begin jij ook al?' vroeg hij woedend. Georg zijn lachend gezicht was verdwenen, en ook Gustav leek geschrokken te zijn.
'Bill, kalm aan, Georg bedoelde het waarschijnlijk niet eens zo, toch?' vroeg Gustav terwijl hij naar Georg kijk met een smekende blik.
'Man, ik zeg gewoon wat ik vind, toch?' En Georg keek naar Gustav, zodat hij toen pas zijn smekende blik zag, en een bange grimas trok. De beangstigende sfeer werd verbroken toen ze een luide plof hoorden die vanuit Tom zijn kamer kwam, gevolgd door luid gelach van Jilly dat door heel het huis weergalmde. Georg begon Jilly na te doen, en lachte zo luid hij kon om Bill te doen vergeten wat hij had gezegd. Bill trok opeens een bezorgd gezicht, en liep meteen naar de trap. Verbaasd volgden Georg en Gustav hem. Ze renden tot boven, voor de deur van Tom.
'Wat is hier...?' begon Bill toen hij de deur open deed. Hij begon te lachen toen hij Tom in een nogal moeilijke positie nogal naakt op de grond zag liggen, en Jilly met haar deken rond zich geslagen naar Tom zat de lachen. Georg en Gustav drongen naar binnen, en ook zij leken die pose leuk te vinden.
'Niet... grappig...' mompelde Tom kreunend van de pijn. Jilly stond recht zonder het deken van haar af te halen om hem te helpen. Ze was nog steeds aan het lachen. Ze lette niet op de drie jongens die aan de deur stonden, en fluisterde in zijn oor.
'Zullen we stoppen, of maken we het af?' vroeg ze. Georg trok een vies gezicht, en hield het voor gezien. Hij stapte terug naar beneden, en trok tegelijk Bill en Gustav terug mee.
Reacties:
Zullen we stoppen, of maken we het af?
Ik was al een klopgeest, maar serieus, you killed me
Whahhaha x'D
Gé-wél-díg!
Echt serieus, laat ik maar geen stukjes gaan quoten, want dat worden er teveel x'D
En ook fijn dat er opeens weer zoveel deeltjes waren!
whahahahaha dat was echt lol 8D