FanFic.nl

Anything You can do I can do better! [Afgewerkt]

Het aanzoek

Jilly bekeek zichzelf eens in de spiegel. Twee weken geleden was het in de tijdschriften bekend gemaakt dat Tom en zij een relatie hadden. Vrouwelijke fans waren daar totaal niet tevreden mee, ze vervloekten haar op fanpages, sommigen hadden zelf gezegd dat ze zelfmoord gingen plegen als Tom niet meteen een einde maakte aan de relatie. Jilly voelde zich er ook schuldig over, maar Tom had gezegd dat die meiden het nooit meenden.
Tom had Jilly gisteren een lang rood kleed gegeven, in de hoop dat ze het vandaag ging aandoen. Het was Valentijnsdag vandaag, en dat wou Tom vieren met een diner in een chique restaurant in Brussel, aangezien ze in België hun optreden hadden gehad, en de volgende dag gingen vertrekken naar Nederland.
Jilly had nog geen kennis gemaakt met de Belgische paparazi, maar genoot van het land. Ze had in de tijd dat Tokio Hotel optrad wandelingen kunnen maken in een mooi bos dicht bij Leuven, en samen met Tom was ze al naar Bobbejaanland gegaan, en Walibi had ze ook al bezocht. In die tijd waren ze nog niet herkend geweest, en daar was ze echt wel blij mee. In Walibi zag Jilly heel veel jongens met blonde dreadlocks rondlopen die op het eerste gezicht wel Tom Kaulitz hadden kunnen zijn, dus naar jongens met blonde dreadlocks werd er al niet meer opgekeken.
'Moeten we echt Valentijn vieren met een diner?' vroeg Jilly onzeker terwijl ze haar jurk nog eens platstreek. Haar rug was open, wat haar nog onzekerder maakte, maar Tom had gekozen dus deed ze het aan.
'Ik vind echt dat we dit moeten doen, Jilly,' mompelde Tom. Vanuit de spiegel zag Jilly hoe Tom iets probeerde in zijn zak te steken, maar het er niet in paste. Ze draaide zich om naar haar lief.
'En waarom zo formeel dan?' vroeg ze er nog eens bij. Tom keek een beetje op zijn tenen getrapt op. Zijn ogen keken haar geërgerd aan.
'Verpest het nou niet, alsjeblieft,' mompelde hij.
Gisteren hadden Bill en Jilly nog een wedstrijd gehouden: het meest in de Cobra in Walibi te gaan zonder misselijk te worden. Jilly had deze keer gewonnen, en intussen was de uitslag 12-11 voor Jilly.
Jilly stopte haar tabak in haar tas, in de hoop dat ze nog een sigaretje kon roken voor Tom haar meesleurde naar het restaurant.
'En wil je nu bitte niet over die stomme wedstrijd van jou en Bill beginnen?' Jilly zuchtte luid.
'Ik zal er niet over beginnen,' mompelde ze terwijl ze het strikje van Tom zijn smoking goed zette. Voor ze met haar zak en al door het hoteldeurtje verdween drukte ze nog een kus op Tom zijn lippen.

Het restaurant was klein maar gezellig. Tom had violisten ingehuurd, maar die waren nog altijd niet langs hun tafel gekomen. Jilly begon zich al af te vragen hoelang het nog ging duren voor de klank van de strijkstok op de snaren in haar oren ging klinken. Tom leek niet zo op zijn gemak als Jilly had gedacht. Zijn handen bibberden hard, dat het leek alsof hij wist dat ze binnen vijf seconden gingen doodgeschoten worden. In de verte werd er gegild door een meisje dat uit eten was met haar ouders. Tom zwaaide even, schonk haar een handtekening, en werd beloofd dat hij niet meer lastiggevallen werd.
'Dus, bevalt het je hier een beetje?' vroeg Tom na een tijdje. Jilly keek op van haar steak dat enkele minuten geleden voor haar neus was geschoven.
'Hmmm,' zei ze met mond vol. ' Wewwië iw walig.'
Tom staarde haar met een raar gezicht aan, en wachtte af tot Jilly haar mond leeg had. 'Zeg dat nog eens?'
Jilly slikte door. 'België is zalig,' herhaalde ze. Tom lachtte flauw.
'Zalig genoeg hier te willen wonen?' vroeg Tom onzeker. Jilly begon te lachen.
'Neenee, mijn leven is in Duitsland, bij jou,' zei ze stil terwijl ze nog een stuk nam van haar steak. 'Niets is zaliger dan bij jou zijn,' voegde ze er nog aan toe.
'Happy Valentinesday,' mompelde Tom stil. Jilly keek op, slikte door, en legde haar hand op de zijne.
'Wat scheelt er toch Tom?' vroeg ze bang. Tom was niet somber voor niets, misschien ging hij het wel uitmaken! Dat zou ze niet kunnen overleven. Ze wreef zachtjes op zijn vingers. Eén voor één ging ze ze af. Tom reageerde niet.
'Ik ben een beetje zenuwachtig,' mompelde hij. Jilly haar ogen werden groot.
'Je hebt geen reden om bang te zijn schat,' probeerde Jilly. Tom schudde zijn hoofd lachend.
'Jilly, ik moet je iets vragen, en ik zal je antwoord respecteren...' mompelde Tom stil. Jilly haar hart begon snel te slaan. Voor één keer was ze bang voor de woorden van Tom, wat nog nooit eerder is haar leven gebeurd was. Opeens herinnerde ze zich het doosje dat ze Tom in zijn jaszak had zien steken. Het was zo klein geweest, dat het makkelijk eender wat kon zijn. Maar nu besefte Jilly waarom hij zo zenuwachtig was. Wat hem zo bang maakte. Hij was bang voor haar antwoord. Hij was bang dat Jilly hem hierna niet meer zou moeten.
Hij zou haar ten huwelijk vragen...
En zij zou ja zeggen.
Tom haalde het beruchte doosje er uiteindelijk uit. Zijn vingers trilden nog steeds, en Jilly was te veek in shock om te doen alsof ze verbaasd was. Haar mond was opengevallen.
'O, Tom,' mompelde ze. Ze sloeg haar handen op haar mond. Tom legde een vinger tegen zijn lippen om duidelijk te maken dat ze moest zwijgen. Daarna stond hij recht. Jilly voelde zich rood kleuren toen de violisten langzaam naar hun toeliepen. Nog voor ze het wist was Tom voor haar neergeknield. Hij hield haar rechterhand vast. Haar linker had ze op haar hart gedrukt.
'Jillianna Felicia Matters,' begon hij. Jilly haalde diep adem. 'Wil je met me trouwen?'

Reacties: