FanFic.nl

Anything You can do I can do better! [Afgewerkt]

Woede-uitbarsting

'Geloof me, een hippie moet niet proberen me de les te lezen!' riep Bill woedend achter zich. Jilly zat aan tafel samen met Tom haar ring te bewonderen. Het was geen speciale ring. Er zat een kleine blauwe diamant aan. Hij blonk in het licht.
Buiten was het donker geworden. Bill zat door het raam te staren, op zijn voeten getrapt omdat dat wicht weer eens beter wist dat het diamant was in haar ring, en niet zo'n speelgoedsteen zoals in die draaiautomaten bij het zwembad. Hij kende Tom wel, en die was niet zo snel van plan om iets duurs te kopen voor een verloving. Bill kon het niet geloven.
Zijn broer ging trouwen!
Hij was blij voor Tom, hoewel hij vond dat zijn broer beter verdiende, maar hij had eerlijk gezegd nooit gedacht dat uitgerekend Tóm zou trouwen!
Vóór hem nota bene!
Maar dus, hij had weer eens ruzie met Jilly, en hoewel Tom het enorm beu was dat de relatie tussen de twee niet verbeterde, werd het er niet echt beter op toen ze kritiek gaf over het feit dat hij zijn haren minder kapot moest maken met chemische producten. Bill stond meteen recht, en rende op Jilly af.
'Nou moet jij eens goed luisteren, kreng,' begon Bill te dreigen. Hij stak een vinger op - wat hij normaal nóóí­t deed - en keek met moordende ogen naar het zwartharig meisje voor zich. Nog voor hij verder kon praten, was Tom opgestaan, met Jilly daarna die hem nadeed. Hij legde zijn handen op beiden hun borstkassen om ze uit elkaar te kunnen houden. Die twee konden elkaar nog vermoorden.
'Níº ben ik het echt kótsbeu!' riep Tom woedend. Het kon hem niets schelen dat heel de bus hem kon horen, hij wou gewoon zijn hart luchten. 'Jullie kunnen elkaar niet zo goed af, nou en? Bill, leer ermee leven dat ik met haar ga trouwen, of ga de pot op, en Jilly, leer ermee leven dat Bill jouw schoonbroer gaat zijn, of anders is die huwelijk niet zo'n goed idee!'
'Ik laat mijn huwelijk niet mislopen voor zo'n ongedierte zoals...' Ze had haar vinger opgestoken en ermee naar Bill gewezen, maar kon toch haar zin niet afkrijgen.
'Ongedierte?' vroeg Bill furieus. 'Hoor wie het hier zegt! Jij madam puur natuur brol!' Bill wou Tom zijn hand wegduwen, maar Tom legde hem er meteen terug op.
'Gedí¡í¡n!' riep hij luid. Intussen waren Georg en Gustav erbij gekomen om te kijken wat er allemaal aan de hand was. 'Geo, Gus, help me even!'
Georg pakte zonder aarzelen Bill bij de schouders, en trok hem naar achteren, ver van Jilly. Maar toen Bill zich los wist te trekken, ging Gustav er ook nog voor staan. Tom draaide zich naar Jilly, in de hoop dat ze Bill niet ging nadoen. Tot zijn verbazing was het meisje verassend stil. Hij keek haar met grote ogen aan.
'Geweld is geen oplossing,' verklaarde ze terwijl ze haar schouders ophaalde. 'Dat zit niet in mijn nature.'
Tom draaide zich naar Bill toen hij zeker wist dat Jilly niet op hem ging vliegen. Bill zat al tegen de muur gedrukt door Gustav. Georg had hem nog altijd bij de armen vast. Bill probeerde zich los te trekken, maar geen van beiden lieten hem los.
'Bill, je stelt me teleur,' mompelde Tom. Bill zijn ogen werden groot, en leken vuur te spuwen.
'Kijk dan maar eerst naar dat wichtje van je voor je mij gaat bekritiseren!' riep hij boos. Tom ook leek opeens aan de boze kant te komen.
'Met dat wichtje van me moet ik tenminste niet bang zijn dat ze mijn tweelingbroer in elkaar gaat slaan!' riep hij zo luid hij kon. Bill bevroor, stopte met tegenstribbelen. Hij besefte dat zijn broer een punt had, dat hij te ver was gegaan deze keer. Hij liet zijn armen zakken en wachtte tot de twee jongens hem loslieten. Hij keek naar de grond, en zag er verslagen uit.
'Het spijt me Tom... Ik weet niet wat er met me aan de hand is...' Bill draaide zich zonder iemand aan te kijken om, en stapte naar enkele zitjes vanvoor. Daar smeet hij zichzelf in. Tom voelde zich opeens verschrikkelijk. Bill had gelijk: Zo was hij nog nooit geweest. Hij keek even naar Jilly met boze ogen.
'Wil je alsjeblieft volgende keer je commentaar voor je eigen houden, ja?' vroeg hij scherp. Jilly leek zijn toon niet op te merken. Ze keek hem aan, en haalde enkel haar schouders op.
'Best...' mompelde ze. Georg zuchtte opgelucht toen hij besefte dat het gedaan was. Hij zwaaide met zijn hand, en floot. Gustav begon te lachen.
'Nou, die hebben hun beste dag gehad,' zei hij stil. Hij keek terug naar Tom, die er half-depressief bijzat. De jongen zat in de zetel, en keek naar de grond.
'Tom?' vroeg Georg. Tom negeerde hem. Hij bewoog niet.
'Ik zal met Bill gaan praten,' zei Gustav na enkele seconden. Pas toen keek Tom op. Hij greep Gustav zijn arm vast, en schudde zijn hoofd.
'Misschien moet ik dat beter doen...' fluisterde hij. Zonder Jilly - die vol woede een boek aan het lezen was - nog een blik te schenken, stapte hij naar voren. Toen hij zijn broer zag, kreeg hij een flauwe glimlach op zijn gezicht.
'Hé, Bill...' zei hij stil. Bill keek op. Hij kon helaas geen glimlach op zijn gezicht toveren. Zijn gezicht zat strak, serieus. Hij was duidelijk teleurgesteld in zichzelf.
'Hé Tom...' mompelde hij.

Sorry, deze is weer wat korter, maar er zit toch ook meer actie in, niet? ^^
Ik moet nu gaan slapen Slaapwel :x

Reacties: