FanFic.nl

Anything You can do I can do better! [Afgewerkt]

Karaoke

Die avond in de bus was niet meer op te beuren. Iedereen had besloten om meteen te gaan slapen, iedereen behalve Bill en Jilly. Nee, ze wouden niet met elkaar praten, ze hadden niet eens door dat ze allebei samen wakker waren. Tom één bank tussen Bill en Jilly in. Hij wou zijn broer niet achterlaten, maar wou ook niet laten zien aan Jilly hoe boos hij in werkelijkheid wel niet was... Tussen de twee was goed voor hem.
Bill probeerde de slaap te vatten, maar die ruzie had hem wakker geschud. Het had hem doen inzien dat het zo niet verder kon.
Hij haatte Jilly, nou en? Hij kon toch proberen vriendelijk tegen haar te doen? Misschien konden ze nog vrienden worden, en heel het huwelijk samen regelen, zoals in die film... hoe heette die ook alweer? Made of honor, met Patrick Dempsey! Alhoewel... op het einde van de film eindigden de twee vrienden verliefd. Dat wou Bill Tom niet aandoen. En trouwens, hij nog onmogelijk verliefd zijn op Jilly. Ze was totaal niets voor hem. Te ruig, te wild...
Bill schrok toen hij een schaduw voorbij zag lopen. de lange haren van Jilly gleden in zijn gezicht toen ze langs hem liep. Ze had het waarschijnlijk zelf niet eens door. Bill moest niezen toen de haren lang zijn neus hadden gegleden. Jilly, die op weg was naar de chauffeur voor een beetje sociale contacten, wist niet eens dat Bill wakker was. Ze draaide zich om, en haar grijze ogen staarden Bill verbaasd aan.
'Sorry,' mompelde ze, en Bill hoorde dat ze het meende. 'Sorry voor daarjuist met...' ze eindigde haar zin niet. Als het niet donker was geweest, had Bill gezien dat ze naar de tafel had gewezen waar ze net ruzie hadden gemaakt.
'Geeft niet...' mompelde Bill. Hij ging rechtzitten, en schoof op naar het raam. Hij had verwacht dat Jilly naast hem ging zitten, maar dat deed ze niet. Ze stond nog steeds in het gangpadje. Bill zuchtte, deed het leeslampje aan, en staarde naar het meisje voor zich. 'Scheelt er iets?'
'Nee, waarom?' vroeg ze. Ze ging neerzitten naast Bill, maar keek hem niet aan. Ze kruisde haar vingers en sloot haar ogen. Bill schudde zijn hoofd.
'Gewoon...' Hij keek weer weg, naar buiten. De auto's raasden voorbij, en het was pikkedonker buiten.
'Ik probeer je alleen maar te helpen,' zei Jilly opeens. Toen Bill zich naar haar omdraaide, zag hij hoe ze hem bezorgd aankeek. 'Die producten zijn echt niet goed voor je haar...'
'En bij jou dan? Maakt haar verven je haar dan ook niet kapot?' Bill was verbaasd toen hij Jilly met een glimlach naar hem zag kijken.
'Blond staat me niet,' fluisterde ze stil. Bill zijn ogen werden groter. Hij wees naar achteren, naar Tom. Maar toen hij wou vragen of hij dat wist, schudde Jilly haar hoofd.
'Tom weet het niet,' zei ze uiteindelijk. Ze haalde de glimlach van haar gezicht. Zenuwachtig begon ze met haar vingers te draaien, waar Bill ook zenuwachtig van werd. Hij keek weer weg.
Weer was het stil. Bill dacht dat Jilly in slaap was gevallen. Hij beeldde zich in hoe de jongens hem vreemd zouden aankijken als ze hen twee naast elkaar vonden. Maar haar wakker maken zou hij ook onbeleefd vinden.
'Wij twee, zijn we geboren om elkaars vijanden te zijn?' vroeg Jilly opeens, waardoor Bill schrok.
'Denk je dat we zijn gemaakt om vrienden te zijn dan?' vroeg Bill stil, haar vraag negerend. Hij keek naar Jilly. Ze leek het moeilijk te hebben op dit moment.
'We kunnen proberen, toch?' Jilly draaide zich naar Bill. Haar gezicht was serieuzer dan ooit. 'En als het niet lukt, kunnen we elkaar weer zoveel afkakken als we willen?'
Bill wist dat daar iets inzat. Hij vond geen reden om het niet te proberen. Hij stak zijn hand naar haar uit.
Afgesproken, "proef"-vriendin,' zei hij lachend. Jilly glimlachte ook, en beantwoordde zijn handdruk. 'Maar we gaan wel verder met de wedstrijd, ok?'
Jilly kon geen scherpe lach onderdrukken, waardoor Tom kreunend wakker werd. Hij had zijn ogen nog niet open, maar dat kon ieder moment nog gebeuren.
'Ik zal hem wel bezig houden, ga jij maar slapen,' fluisterde Jilly zacht. Ze drukte een vriendschappelijke kus op Bills voorhoofd, maar toch voelde Bill zich er heel raar door. Waarschijnlijk omdat hij nog nooit zo gekust was door een meisje dicht bij zijn leeftijd. Bill hoefde zich niet om te draaien om te weten wat er achter zich gebeurde. Hij hoorde Jilly's zachte stem stil fluisteren.
'Hé schatje,' zei ze. Tom kreunde lachend van vermoeidheid, en maakte zo'n geluid dat je deed als je je uitrekte. Bill moest ervan lachen toen het geluid dat hij produceerde leek op het geluid van een luie Scottie.
En toen opeens, miste hij thuis.

Georg had weer zo'n dag met veel ideeën, en inderdaad die had hij vaak. Nog voordat Een van de busbewoners hun ogen hadden opengemaakt, had Georg al een heel karaoke georganiseerd. De computer was aangesloten aan een enorm scherm, en vanuit daar kon hij verschillende liedjes selecteren om te zingen. Hij had er duizenden! De tekst zou verschijnen op het scherm dat de helft van de bus in beslag had genomen.
Bill was als eerste wakker - op Georg na natuurlijk - en had het eerst niet door. Hij was opgestaan, en liep Georg voorbij.
'Mooi scherm,' zei hij geeuwend. Nog voor Georg kon antwoorden had de zanger zich al in het toilet opgesloten. Nog voor hij op de pot ging zitten - en besefe dat hij niet eens naar het toilet moest - drong het tot hem door. Hij deed meteen de deur open, en zag Georg verder sleutelen aan de houder van het scherm. Bill zijn mond viel open. Het was niet groot qua hoogte, het raakte net het dak, maar immens qua breedte!
'Wat. Is. Dat?' vroeg Bill voordat hij zijn mond terug dicht duwde. Georg hield een trotse houding aan.
'Het gaat wel nog zo'n vijf uur duren eer we in Spanje zijn, dus we kunnen wel een beetje muziek maken hier, niet?' vroeg hij lachend. Bill wreef in zijn ogen, en stapte naar achteren. Hoeverder hij weg ging, hoegroter het scherm leek te worden. Het leek Bill helemaal over te nemen, want hij merkte het niet eens toen Jilly hem over-vriendelijk begroette. Zelf de verbaasde kreet van Georg drong niet tot hem door.
Hij kwam terug in de bus door een magere hand dat voor zijn ogen heen en weer zwaaide. Bill draaide zijn hoofd om, en zag Jilly met een enorme glimlach op haar gezicht naar hem kijken.
'Goeiemorgen, kiekenhoofd,' zei ze lachend. Bill begreep het niet meteen. Hij was hun afspraak even vergeten, maar herinnerde het zich weer.
'Goedemorgen, Jilly,' zei hij formeel. Jilly lachtte, en huppelde terug naar Tom. Bill keek naar de weerspiegeling van zichzelf in het raam om te kijken of zijn haar wel goed zat. Die opmerking van kiekenhoofd moest toch een aanwijzing zijn dat zijn haren er verschrikkelijk uitzagen?
'Georg, je bent echt verschrikkelijk,' kreunde Gustav van vermoeidheid toen hij opstond. Bill moest ervan lachen. Georg en Jilly leken de enige te zijn die echt enthousiast waren over dat idee, want het meisje ging meteen alle songtitels af. Ze was zo verdiept in alle titels, dat ze Tom bijna een blauw oog had geslagen toen hij zijn armen zonder waarschuwen rond haar buik had geslagen. Er volgden enkele sorry's, en dat-moet-je-niet-meer-doen's, maar daarna waren ze weer een volledige happy couple.
Opeens voelde Bill een steek van jaloezie. Nog steeds verlangde hij dat een meisje van hem zou houden, zoals Jilly van Tom hield. Hij wou een meisje vast kunnen grijpen zoals Tom Jilly elke dag vasthield.
'Hé, Bill, kom je nog?' vroeg Tom. Hij leek al een hele tijd naar zijn broer te kijken omdat er een bezorgde tint op zijn gezicht zat. Bill keek op, en zag hoe Jilly naast hem hing, met een even bezorgde blik.
'De JONGSTE mag beginnen!' riep Georg toen hij zichzelf in de zetel achter de computer had gesmeten. Iedereen in de bus wist dat Bill dat was. De zanger zuchtte luid, begon te lachen, en greep een microfoon die op de tafel lag.
'Kies maar iets wild,' zei hij lachend. Georg knikte, en drukte op Numb, van Linkin Park. Bill begon meteen.
'I'm tired of beeing what you want me to be...'

Reacties: