FanFic.nl

Anything You can do I can do better! [Afgewerkt]

Bill zijn dagboek: Onware feiten

Je zou me niet begrijpen als je dit leest. Ik weet niet waarom ik dit dan ook neerpen. Ze zeggen dat, als je met iets zit, het oplucht om het neer te schrijven. Nou, beter voel ik me er niet door. Ik ben twee maanden teweten gekomen dat Jilly en ik helemaal geen vrienden kunnen zijn. Waarom? Wel... ik heb de moed niet om dat neer te schrijven. Om het definitief met blauwe inkt op papier te zetten. Als mensen dat ooit zouden lezen... Als Tom of Jilly het teweten zouden komen, dan ben ik mooi de klos. Tom zou me niet meer willen aanspreken, en Jilly zou denken dat ik gek geworden ben. Hoewel, ik weet heel veel over haar wat Tom niet weet. Ik heb hem trouwens nog steeds niet gezegd dat het puur natuur meisje van hem, zijn verloofde met andere woorden, haar haar zwart heeft geverfd, omdat ze even blond haar had als haar ex-lief, die onder een truck terecht is gekomen. Dat bracht teveel herinneringen op. Ik denk dat ze sindsdien wel vaker een crush had op gitaristen met lang haar...
Georg wilt me wel helpen met mijn probleem, maar ik denk dat hij niet eens weet wat er met me aan de hand is, en ik heb geen zin om het hem uit te leggen. Ik moet het maar op mijn eigen doen.
Toen we twee weken thuis waren, voelde ik me goed. Jilly was twee weekjes in haar eigen huis, om schoon te maken ofzo, en bracht daarna elke dag een bezoek aan haar moeder. Jilly had dolgelukkig aan de telefoon gezegd dat ze haar geheugen weer terug had, maar dat het slechts tijdelijk was. Ze wou geen tijd verspillen.
Tom en ik hadden het huis voor onzelf, aangezien mam en Gordon een vakantietrip naar Griekenland hadden georganiseerd voor tweeën. Ik heb ze maar de eerste dag dat ik thuiskwam gezien, en dat was wanneer ze op het punt stonden om te vertrekken.
Tom en ik proberen inspiratie op te wekken voor nieuwe liedjes, maar er komt niets uit behalve van die "waarom hou je niet van mij" zever. Tom weet dat dat niet mijn gewoonte is. Die ene avond dat hij me met een glimlach van hier tot in Tokyo ondervroeg op wie ik verliefd was, moest ik zo hard ik kon ontkennen. Liegen tegen mijn broer is klote, maar ik zie niet in wat ik anders had kunnen doen.
Georg zat toen ergens voor een weekje te skiën in Zwitserland. Van hem hadden we niets meer gehoord, maar gelukkig kwam Gustav elke dag langs. Hij hield Tom weg van het ene onderwerp van die verschrikkelijke avond.
Ik noem mijn gevoelens, mijn emoties, onware feiten. Gewoon omdat ik weet dat ze niet echt kunnen zijn. Binnen drie weken ofzo is het voorbij. Ja, waarschijnlijk wel. Ik hoop het, anders ben ik echt wel fucked up als Tom het teweten komt.
Nu vraag je je waarschijnlijk af: "Waar heeft die ouwe Bill het toch over?" Nou, dat kan ik misschien nu niet vertellen, maar op een dag weet je het, hoor. Wees niet bang. Achter elke leugen ligt er een waarheid. Mijn leugen is dat ik niet verliefd ben. De waarheid moet alleen nog tevoorschijn komen. En beter laat dan nooit. Of misschien beter nooit...
Ik herinner me nog toen Jilly nog niet in ons leven was gekomen, toen ze waarschijnlijk nog met Amaury was. Of misschien kende ze hem nog niet eens.
Maar toen hadden de jongens en ik zoveel plezier. We hadden geen "liefjes" of "verloofden", hoewel qua de eerste op Tom na. Hij had er wel vaker een. Hij is nu eenmaal zo'n jongen dat snel verliefd wordt.
Maar we gingen elke dag repeteren met Devilish. Klote-naam, ik weet het, en man, ik doe hier niets anders dan te shitten tegen dit blaadje papier. Waar is mijn woordenschat toch naartoe? Maar dus, Georg had nog kort, gekruld haar. Hij zag er altijd al uit als een bosmongooltje. Niet gemeen bedoeld hoor, dat was gewoon iets tussen ons vieren. Nu hij zijn haren langer heeft, kun je dat natuurlijk niet zeggen dat hij die bijnaam had, hij heeft er nu trouwens zoveel!
Gustav droeg niet elke dag een pet. Hij was de kleinste denk ik. Ik weet het niet meer. Hij nam overal zijn drumstokjes mee, en sloeg op alles waarvan hij dacht dat er klank uit kon komen.
Tom was voorzichtig met zijn gitaar. Hij betekende veel voor hem, ik weet niet meer waarom. Hoe hij aan die gitaar kwam, is voor mij al sinds we die hebben onbekend. Zelf gekocht? Een oud familie erfstuk?
En wat deed ik? Gezellig deuntjes spelen op de piano? Ik voelde me vaker een mislukkeling, gewoon omdat ik geen noten kon lezen, en niets anders kon gebruiken dan mijn stem. Ik was dan wel zanger in hun band, maar om toe te geven, deed ik dat gewoon om mijn vrije tijd op te maken. Nu zing ik voor mijn leven, inderdaad. Ik hou van zingen, ik weet niet wat ik zonder kan. Maar die operatie toen, dat ik tien dagen niet mocht praten, maakte duidelijk dat ik ook iets anders moet kunnen dan zingen. Mocht ik ooit mijn stem kwijtraken, of helemaal hees worden, dan moet ik toch verder kunnen mijn geld verdienen? Ik heb er al vaker over nagedacht om iets met beeldende kunsten te doen, aangezien een instrument leren voor mij al pak te laat is om er later een carrière mee te kunnen maken. En ik geef toe, ik kan best wel tekenen én ik doe het ook wel graag. Het is niet hetzelfde als mijn liefde voor de muziek, maar het kan ermee door, niet?
Soms vraag ik me af of Jilly vindt dat ik kan zingen. Denkt ze niet steeds van: "Aah, daar is die kat weer, snel mijn oren dichthouden"? Nog meer redenen om niet meer te zingen.
Man, nu zit ik mezelf weer druk te maken om Jilly! De waarheid komt sneller boven dan ik had gedacht. Zou ik het dan niet beter gewoon zeggen? Heel klein, heel onduidelijk zodat alleen ik weet wat er staat geschreven?

Ik ben verliefd op Jillianna Felicia Matters, aka Jilly, Toms verloofde...


Voor de mensen die het niet gzien hebben, ik heb Bill zijn bekendmaking in het geel opgeschreven. Heel onduidelijk zoals ik al geschreven heb x)
Reactietje?? ^^

Reacties: