FanFic.nl

Anything You can do I can do better! [Afgewerkt]

Wrak

Bill wist niet hoe het kwam, maar vandaag hing het hem allemaal de keel uit. Tom met Jilly zien zoenen was al een hele uitdaging om op beide benen te blijven staan, maar als hij steeds tussen die twee moest inzitten omdat "Jij hoort ook bij de familie, Bill... vergeten?"-Jilly dat wou. Nu had hij eindelijk even tijd voor zichzelf. Hij zat in zijn hotelkamer, in de badkamer, en keek in de spiegel. Vanwege slapeloosheid had hij ferme wallen onder zijn ogen gekregen. Hij had voor één dag gewoon geen zin om make-up aan te doen. Het waren toch allemaal chemische producten.
Niet te geloven! Nu sprak hij ook al Jilly-taal!
Bill, Georg en Gustav hadden een kamer voor drie gekregen omdat de twee-twee-eenheid niet meer bestond. Tom wou Jilly, en daarom werd Bill bij Geo en Gus gedumpt. In het begin - toen hij Jilly nog haatte - was hij er dankbaar voor. Gewoon omdat hij dan niet heel de tijd alle goede kwaliteiten over haar moest horen, maar nu was er toch een steek van verlating. Wanneer was de laatse keer dat hij en Tom nog echt iets samen hadden gedaan?
Hij kon er niet meer opkomen, en dat was omdat die laatste keer hij niet eens besefte dat het de laatste keer was. Hij had niet in zijn hoofd gedacht: Oh, dit is de laatste keer, laat me maar goed herinneren wat we doen!
Waarschijnlijk was het gewoon even een potje ballen shotten op het plijntje. Tom in de goal, en Bill aan de bal - Bill wou niet aan de goal omdat die bal een nagel kon breken (en nee, ik ben hem niet uit aan het lachen, ik ga ook nooit in de goal ^^ los ervan dat ik gitaar speel en ook lange nagels nodig heb...) en dan mocht hij weer verdomd lang wachten tot hij was aangegroeid.
Bill keek nog een keer naar zijn nagels. De lak was eraf, en ze waren weer kort. Het gaf hem zo'n naakt gevoel: zonder make-up en nagellak. Hij kon zich niet voorstellen hoe hij zich voelen zou zonder haar. Hij probeerde het zich in te beelden. Denk kaal, denk kaal
Het werkte niet, gelukkig. Bill draaide zich om, en stapte terug naar Georg en Gustav. De twee waren bezig hun bedden al op te maken. Die van Bill was vreemd genoeg al gemaakt.
'Man, je ziet er...' Gustav kon zijn zin niet afwerken. Hij keek met een gepijnigde blik naar Georg, en die snapte het meteen?
'Puur-Natuur!' riep hij opeens. Gustav leek het een goede te vinden.
'Ja, je ziet er puur natuur uit! Heheh,' Hij kreeg een zwakke glimlach op zijn gezicht. Dat lachje was een teken van onzekerheid. Bill trok een grimas. Zijn hoofd begon pijn te doen, en hij voelde zich net een jongen die net gedumpt was door zijn lief waarmee hij ongeveer zo'n vijf jaar relatie mee had gehad. Niet dat hij wist hoe dat voelde.
Waarschijnlijk ging hij dat niet eens één keer voelen in zijn leven, omdat wat hij en Tom hadden gezegd in hun jeugd ook waar was: Ze werden allebei steeds verliefd op hetzelfde meisje. En als die dan een keuze moest maken, was het altijd Tom.
'O, hou u bek gewoon jong,' zei Bill chagrijnig. Georg wierp Gustav een verbaasde blik toe, en Gustav haalde zijn schouders op.
'Als je wilt praten...' begon Gustav zacht.
'Begin er niet over!' hield Bill hem tegen. Hij drukte zijn hoofd tegen het kussen in de hoop de pijn in zijn hoofd te laten verdwijnen. Georg knielde naast hem neer, en bekeek hem goed.
'Bill, zo kan het toch niet verder?' fluisterde hij. Alleen Georg wist het van Jilly, en dí¡t was al te veel. Bill bewoog niet, maar kreunde pijnlijk vanonder zijn kussen. 'Je moet het haar echt vertellen.'
Weer deed Bill niets. Hij begon zachtjes te neuriën vanonder het kussen, en negeerde Georg.
'Bill,' zei Georg geërgerd. Gustav was erbij komen staan. Hij legde een hand op Bill zijn schouder.
'Zeg het, of zit er de rest van je leven mee...' zei Gustav stil, zich er niets van bewust van die kleine eenmans-conversatie tussen Bill en Georg. Bill keek op, met zijn gesloten ogen.
'Wat kan het jou schelen dat deze arme zielepoot hier verliefd is geworden op...' Hij drukte zijn lippen samen toen hij zijn ogen opendeed en zag dat hij tegen Gustav bezig was. Geërgerd duwde hij zijn hoofd terug in het kussen. Gustav keek naar Georg, die hem gebaarde beter even weg te gaan. Gustav haalde zijn schouders op. Hij draaide zich om, en stapte de kamer uit.
'Bill, je moet echt eens opletten op je woede-aanvallen. Straks zeg je dingen waar je nog spijt van kunt krijgen!'
Bill ging rechtzitten. Hij zag Georg op het bed naast de zijne zitten, en keek hem met schuldige blik aan. Wat moest hij als excuus gebruiken. Alles was waar, hij was alle negatieve dingen bij elkaar, nu moest hij alleen nog maar de ene vinden die het beste bij zijn uitvlieging tegen Gustav ging.
'Ik weet het, sorry... Ik ben nogal lichtgeraakt,' fluisterde hij beschaamd.
'Niet zomaar lichtgeraak, Bill, je bent een wrak!' Bill keek op bij die opmerking. Dat woord paste precies bij hem! Hij kreeg een flauwe glimlach op zijn gezicht.
Bill Kaulitz, de Duitse wrak die verliefd is geworden op de verloofde van zijn tweelingbroer. Perfecter kon hij het niet zeggen.
'Goed verwoord,' mompelde hij. Georg vond het niet zo grappig. Hij legde een hand op Bill zijn schouder, en keek hem serieus aan. Bill was bang voor wat zijn vriend hem nu ging zeggen.
'Als je het haar binnen drie dagen nog niet hebt verteld, dan doe ik het hoor,' dreigde hij.

Reacties: