Hoofdcategorieλn
Home » Hoe overleef ik... » Problemen » Problemen
Problemen
Problemen
Het potje basketballen is voor voorbij. Heleen gaat op de bank zitten, wachten totdat ze weer aan de beurt is. Zoals gewoonlijk zit ze weer alleen. Roy staat op en loopt , al met zijn gemene grijns, in de richting van Heleen. Die grijns... die voorspelt onheil. Hij gaat vlak voor haar staan en bijft haar stil aankijken. Ze wilt niet terug kijken maar ze moet wel. Daar wacht hij op, anders gaat hij niet weg. Langzaam tilt ze haar hoofd op. Dr ogen volgen hem van zijn tenen tot zijn ogen. ,,Goed gedaan dik varkentje van ons. Jij weet met je supervette gewicht wel iemand om te leggen he? er komt geen woord terug. Tranen schieten langzaam bij Heleen in de ogen. Zo langzaam, dat nog niemand ze ziet.
,, Ey slettebak, krijg ik nog een reactie? Ze knijpt een keer goed haar ogen dicht en roggelt met haar keel. Er komt echt geen woord uit zonder in huilen uit te barsten. Ze knikt. Zijn blik ziet er nog niet helemaal tevreden uit.. Maar toch vertrekt hij weer. Anette is nog aan het basketballen. Heleen moet wachten op de bank totdat het potje basketbal voorbij is. Daar zit ze dan. Helemaal alleen op de bank. Haar ellebogen steunen op haar knieen en haar hoofd steunt weer op haar handen. Tranen rollen over haar wangen. Iedere keer als iemand in de buurt komt kijkt ze snel omlaag en doet alsof er iets ligt. Andere zie je ook even om kijken alsof er echt iets zal liggen.
Dit herhaalt zich net zolang totdat Mariska voorbij loopt. In eerste instantie deed ze hetzelfde als alle andere, maar ze zag toch de traan van Heleen op de grond vallen. Ze gaat naast haar zitten en vraagt wat er is. Heleen weet niet of ze moet antwoorden. ,,Mariska... kan ik die ertrouwen? Denkt ze. ,, Ik heb nog nooit met haar gepraat. Ze kijkt Mariskas bezorgde ogen aan en besluit toch wat los te laten. ,,Ik weet hoe hij kan zijn maar dit is toch mijn gevoelige punt. Mariska kijkt haar aan alsof ze niet weet wat ze moet zeggen. Wat het geval ook is. Heleen begint zelf voor Mariska te praten. ,, Ik neem het je niet kwalijk hoor dat je niks weet te zeggen... Ik zal zelf ook niets weten Antwoordt ze lachend. Mariska glimlacht. De twee praten nog verder, over wie ze leuk vinden en wie absoluut niet. ,,En wie vind jij dan absoluut niet leuk? vraagt Mariska. ,,Nou... ,,Zeg maar. Ik vertel het echt niet door hoor! onderbreekt Mariska haar. ,,Nou.., ik mag Roy absoluut niet. Hij is zo arrogant, eigenwijs, gemeen, grof gebekt, het is een misbaksel! als ik een wens mocht doen dan was het wel dat Roy niet bestond!
,,Heleen... waar heb jij het over? Zegt de meester met een opgeheven stem. Mariska en Heleen draaien zich met volle vaart richting de meester. ,,Ik... ik... Heleen stotterd en weet niet wat ze moet zeggen. ,,Nou! Ik wil dat je je excuses biedt tegenover Roy! Roy staat er binnen een paar seconde naast. ,,Ik hoorde mijn naam... Meester, wat zei Heleen over mij? De meester kijkt naar de angstige blik van Heleen. ,,Dat kan ze je zelf wel vertellen.
Ondertussen staat de hele klas om Heleen heen.Uit wanhoop rent ze de gymzaal uit, rukt haar jas van de kapstok en weet ze niet hoe gauw ze naar huis moet fietsen.
Eenmaal bij haar huis aangekomen doet er niemand open. Logisch ook, er is niemand thuis. Heleen loopt achter het huis naar de schutting, klimt eroverheen, haalt de reserve sleutel onder de mat vandaan en opend de achterdeur. Het is stil in huis. Het enige wat je hoord is de druppende kraan in de keuken. Gelijk als Heleen binnenkomt brengt het irritatie en draait ze de kraan dicht. Ze trekt haar schoenen uit en legt ze netjes naast de deurmat. Ze loopt verder naar de hal waar ze haar jas aan de kapstok ophangt. Ze ploft in de bank en zet de tv aan. Ze vindt dat er niks leuks op is. ,,Mmm... journaal, reclame, documentaire over de rups. Ze kijkt recht voor zich uit, naar de spiegel, waar ze zichzelf goed bekijkt. Er zit een klein puistje op haar neus en wat sproeten op de wang. Ze pakt wat rouge uit de make-up lade van haar moeder en camoufleerd haar puistje. Net nadat ze klaar is gaat de telefoon. Als ze wilt opnemen ziet ze op het scherm [SCHOOL] staan. Meteen legt ze de telefoon weer neer en ploft ze in de bank. ,,Waarvoor zal ik opnemen? bedenkt ze bij haar eigen. ,,Denk maar niet dat ik terug kom! Roy zal me na school al opwachten en mij een goed pak slaag geven. En het mooie is, niet alleen... maar met de hele klas! Spanning schiet de keel in. ,,En morgen... Ze is stil. Niet alleen zij maar alles: Geen autos in de straat; Geen spelende kinderen op het veld; Niemand in huis behalve haarzelf. In een woord omschreven: DOODSTIL. Nou... misschien wel 2 woorden DOOD-STIL. Ookal moet ik op de spelling letten, ik zal niet weten wat het moet zijn.
Plots gaat weer de telefoon. Heleen schrikt zo erg dat haar haren overeind willen springen. Ze durft eigenlijk niet te kijken.,,Zal het school zijn? Vraagt ze inzichzelf. [privénummer] staat er. Ze raapt alle moed bij elkaar en neemt op. ,,Hallo? Met wie spreek ik? Vraagt ze bang. ,,Uhhm, goedemiddag. U spreekt met Anja Wolters van de woningsichting, spreek ik met mevrouw Verhagen? ,,Nee antwoord Heleen. ,,Die is nog werken. Kan ik iets doorgeven? Even is het stil. Je hoort de vrouw denken. Nee hoor... dat hoeft niet. Ik bel nog een andere keer terug. Heleen is nog niet eens op de helft van het woord Dag en de vrouw hangt op. Vreemd. Je zal verwachten dat er nog een Oke bedankt, dag achter komt maar dat is nu dus zeker niet het geval.
Er zijn al een paar uren verstreken als Heleens moeder thuis komt. Slonserig komt ze binnen. In haar broek zitten meerdere kleerscheuren, een koffievlek en wat spelden. Typisch haar werkbroek.
Ze wilt naar boven toe om zichzelf om te kleden als Heleen haar tegen houd. ,,Er heeft net iemand gebeld. ,,O ja... wie dan? antwoord haar moeder nieuwschrierig. Heleen moet even denken wie ook al weer had gebeld. ,,Uhhm... iets met een A. Mmpf... Het was Anja Wolters van de woningstichting... dacht ik. Het gezicht van Heleens moeder wordt lijkwit. Ze gaat in haar stoel zitten en kijkt alleen maar voor zich uit. Heleen vindt het maar eng hoe haar moeder kijkt. ,,Heleen, ga jij even naar boven toe? Heleen weet dat er iets mis is en luisterd braaf. Als ze naar boven loopt blijft ze halverwege de trap zitten. Ze legt haar handen tussen haar benen en bijft zo stil zitten. ,,Wanneer?... Maar dat haal ik niet! hoort ze haar moeder vaag zeggen. Ze praat tegen iemand, niet in huis maar aan de telefoon. Heleen wilt alles horen. Ze legt haar oor tegen de muur om zo veel mogelijk op te vangen. Het enige wat ze nog hoorde is een Dag die half wordt afgemaakt. Gelijk denkt Heleen aan het telefoongesprek dat ze met die vrouw van de woningstichting had. Eerst dacht ze dat het school was maar nu weet ze zeker wie het is.
Reacties:
leuk man
ik wil verder lezen!
mk