FanFic.nl

Cousincest [TC]

17: Hartracing

Bill bakt er niet veel van. We zijn al bij het 6de spelletje,en ondertussen heb ik al 57 punten. Hij 39. Hij probeert echt,maar inplaats met 1 hand de bal te gooien smijt hij ze met 2. Ik vind t zielig. Met een pruillip keert hij terug naar mij. “Ik kan dit niet.” “Maar,jawel..” “Niet!” Hij zet zich op de stoeltjes. “Ik help je zo wel.” Ik ga naar de bowlingbaan en neem mijn bal,gooi hem en heb een strike. Achter me zit Bill jaloers naar de punten te kijken. Hij kijkt nog al sip. Inplaats van de baan te verlaten,wenk ik Bill. Hij komt met zijn bal van gewicht 7,zowat de lichtste,aangehuppelt. “Wat?” “Ik doe het je voor.” Zeg ik hem stil. “Kom voor me staan.” Hij kijkt me met grote ogen aan en doet wat ik vraag. Ik buig voor Bill over en neem zijn hand vast. Mijn hart gaat heel erg snel,en als ik zijn kont voel porren tegen me gaat er ook wat omhoog. “En dan doe je zo.” Ik trek zijn arm naar achter. “En.. nu laat je hem los.” De bal rolt langzaam over het parcour. Eerst lijkt hij wat naast links te gaan,dan naar rechts.. ondertussen ga ik nog altijd achter Bill,en hij heeft mijn hand goed vast. Als de bal de kegels raakt vallen ze allemaal achter elkaar om. “Whaaa!” Bill klapt blij in zijn handen en springt rond mijn nek. Verbaasd lach ik en leg mijn hand op zijn rug. “Dankje Tomi.” Hij drukt een kus op mijn oor en laat me los.

Na het bowlen komen we lachend buiten. “Dankzij jou kan ik nu bowlen. Dankje.” We staan net bij de bushalte. Het is al avond,de lucht is rood. We kijken elkaar aan en lachen. “Graag gedaan.” Hij blijft me aankijken,en opeens trekt hij me naar zich toe. Ik schrik er van,en denk dat hij me wilt zoenen. Even is hij daar toe in staat,maar hij kan zichzelf te baas en knuffelt me. Hij legt wel zijn hoofd in mijn nek. “Kom,we gaan naar huis.” We laten elkaar abrupt los en kijken hoe de bus arriveert,en stappen in de bus.

Als we thuis zijn zeggen we beide niet veel. Mama is al terug. “Hee Tom en Bill,leuk gehad?” “Ja mevrouw!” Zegt Bill maagdelijk. Hij lacht zijn ogen tot spleetjes. Ik lach enkel. “Oh mooi.” Ze is de groenten aan het sorteren op de tafel. “Wij gaan naar boven.” Zeg ik dan en ik loop de trap op. Uit gewoonte loopt Bill me achterna. Ik doe de deur van mijn kamer open en loop naar mijn bed,en laat me er in vallen. Ik trek me daarna recht en doe mijn schoenen en jas uit,en Bill komt bij me op het bed zitten. Hij doet ook zijn schoenen uit. En bijt op zijn lip. Ik zie dat hij zich gespannen voelt. Zijn vingers binden zich om mijn bedovertrek. En telkens als hij wat wil zeggen,als zijn mond opengaat,sluit hij een paar miliseconden later. Uiteindelijk maakt zijn keel toch geluid. “Tom?” ik haal mijn hoofd op. De spanning is om te snijden. “Ja?” “Ik moet je wat vertellen.. alhoewel,misschien weet je het al .. maar ik.. ik..” Hij laat zijn hoofd in zijn handen vallen. Ik wil mijn handen om hem heenleggen en zeggen dat het oke is,maar ik heb de ballen er niet voor. Als hij zijn hoofd weer omhoog haalt zie ik enkele tranen in zijn ogen schijnen. “Ik.. ik ben homo..” Ik probeer te glimlachen. “Bill,dat wist ik al.. ik bedoel.. het is toch niet erg?” Hij begint nu echt te huilen. Ik kan het niet meer aan,en neem hem in mijn armen. “Nee,huil nu niet alsjeblieft..” “Maar..” Meer krijgt hij er niet uit,en begint weer te huilen. “Ik ben verliefd op je geworden,Tom..Zo smoorverliefd..” Mijn ogen openen zich,ze staren voor zich uit. Terwijl Bill verder huilt in mijn armen, begint mijn hart sneller te slaan. Alsof wereldvrede is uitgebroken,zo blij word ik. Ik kijk hem aan,en zie de angst in zijn ogen. Voor wat ik nu ga zeggen. Hij is bang,dat ik hem zal slaan. Ik lach naar hem en zeg; “Oh Bill toch..” en druk mijn lippen op de zijne. Heel lang,want ik heb het gemist. Ik voel me vrij in mijn hart,en de vlinders lijken wel eitjes gelegd te hebben in enkele seconden,want ze worden maar meer en meer. Ik leg Bill op mijn bed en ga boven hem hangen. Hij lijkt rustig te worden,en sluit zijn ogen. Hij laat zijn handen over mijn rug gaan en kreunt zachtjes. Onze kussen worden innige tongzoenen, en onze handen gaan langs elkaars lichaam. “Oh Tom,ik was zo bang dat..” Ik druk mijn vingers op zijn lippen en sus hem. “Shh, dat is niet gebeurd.” Ik lach. Het voelt zo veel beter,zo veel beter dan met een meisje. Het is perfecter. Ligt het aan Bill of niet,ik wil nooit meer een meisje. Wat zeg ik ? Ik ben er zeker van,ik wil nooit meer een ander. “Dus.. het is aan?” Vraag ik dan zenuwachtig. “Ja,wat denk jij dan gek.” Hij slaat mijn pet voor mijn ogen. “hé,jij.” Ik begin hem te kietelen. “Whaaa,nee stop Tom!” ik stop en zie dat hij pretoogjes heeft. “Veel beter dan die tranen.” Ik veeg de opgedroogde strepen van zijn wangen.

We liggen al uren in elkaars armen te praten. We hebben de zon van rood in zwart zien ondergaan. “Dus,heb je al veel jongens gehad?” “1. Maar daar heb ik enkel mee gezoend. Meer niet.” Zegt hij,terwijl hij grondig mijn dreadlocks bestudeert. “Tom!Tom!” Hoor ik mijn moeder door de gang roepen. “Ja?” “Heb je Bill nog niet naar het station gebracht? Het is verdoerie 8 uur!” Ik trek grote ogen. “Oh Bill,sorry!” hij kijkt me droevig aan. “Maar ik wil niet weg..” Ik bijt op mijn lippen. “Ik ook niet.. kom, neem je tas en doe je schoenen aan. anders mis je je trein.” Bill trekt zich droevig recht en doet wat ik vroeg.

Aan het station is er niemand meer te zien. Bill heeft de tranen in zijn ogen. “Ik wil bij jou blijven.” Zegt hij tegen me. “Ik beloof je dat ik je snel weer zal zien. Oke? Echt waar,dat beloof ik.” Hij knuffelt me. “Ik hou van je,Tom.” Ik kijk naar de lucht en begin te blozen. “Ik ook van jou,Bill.” Hij huilt een beetje,ik hoor zijn gesnif. De trein komt in de verte met zijn grote lichten aanzetten,en Bill neemt me nog een keertje goed vast. “Bye liefje.” Ik leg mijn vingers onder zijn kin en kus hem nog passioneel. Als de trein stopt voor ons,knuffelt hij me nog een keertje stevig en stapt op de trein. Hij haast zich om aan het raam te gaan zitten,en zwaait naar me. hij drukt zijn lippen op het raam,wat heel schattig is. Ik gooi hem een zwaaikusje toe. De trein start langzaam met rijden en hij kijkt met een droevig gezicht hoe ik in de verte verdwijn. Als de trein uit het zicht is, zucht ik een laatste keer en loop naar mijn fiets,richting huis.

Reacties: