FanFic.nl

niet de juiste dood? <-- afgerond

zoeken wie je bent

Kishu:
ik keek Bill verbaasd aan. 'wil je nu zoeken?' vroeg ik en hij knikte. 'we hebben dik een aantal uur niets te doen hoor. dus laten we de tijd een beetje goed benutten.' ik haalde mijn schouders op. 'hoe beginnen we dan?' vroeg ik. 'geen flauw idee.' gaf Bill hierop als antwoord. 'laten we eerst maar eens op internet zoeken naar info over geesten.' hij klikte op het internet icoontje en startte google op. hij tikte een aantal steekwoorden in als geesten, schimmen, spoken etc. en vervolgens kwam er een heel voerzicht met websites voor informatie. we klikte de 1e aan.
' nou dit lijkt verre van.' zei ik nadat ik het doorgelezen had. 'ik ben niet groen en slijmerig en ik wil niet mensen dood hebben.' dus weer door naar de volgende site.

uurtje of 2 verder...

'aarg Bill, dit werk never!' riep ik gefrustreerd na zeker de 200ste site. 'er staat alleen maar nutteloze info over films en boeken. ja en over verderf, dood, missere etc. dat slaat nergens op!'
Bill was gewoon verder aan het zoeken. mij een beetje nergerend. hij mompelde wat en ging vervolgens aan de slag met typen. 'Kish, mischien moet je hier even naar kijken.' zei hij en ik haalde zuchtend mijn gezicht uit het kussen. het was een site met mythes en historische vertellingen. Bill had daar een overzicht gevonden waar ook ergens geesten tussen stond.

geesten: wezens die op aarde verdoemd zijn verder te leven. over het algemeen vrij weinig bekend over.
-mythe overzicht.
-feiten
-getuigen verklaringen

ik klikte maar op feiten.

feiten

geesten of anders gezegd spoken, zijn zielen van mensen die hun leven op aarde nog niet af gemaakt hebben of verkeerd geleefd hebben. deze zijn vaak verdoemd tot eeuwig leven op de aarde.

geesten:
- kunnen door voorwerpen heen vliegen
- hebben vermogen tot bezit nemen van menselijke lichamen
- kunnen zweven
- zijn in principe een soort van dood dus menselijke behoeftes zijn er niet in zoverre
- niet zichtbaar voor de meeste menselijke ogen
- geesten hebben een soort invloed op dieren

dit gaf mij al een beetje bevestiging. de 1e klopte ongeveer. die keer met de lantaarnpaal was ik nog niet vergeten.
ook punt 4 klopte gedeeltelijk. ik hoefde neit te eten of naar het toilet. maar het klopte gewoon niet helemaal. menselijke behoeftes waren toch ook vriendschap, liefde en vrijheid? dat wilde ik maar al te graag!
punt 5 en 6 klopte ook. maar punt 2 en 3 kende ik niet. zweven leek me wel gaaf. maar bezit nemen van andermans lichaam? brrr bij het idee alleen al werd ik bang.
Bill had met me meegelezen en pakte nu een schrift. 'ik ga hierin opschrijven wat we al weten.' zei hij en krabbelde wat neer.

'en dan gaan we nu zoeken naar wie je was, bent of iets als dat.' zei hij. 'je bent als het goed is overleden. weet je ook hoe lang geleden?' ik pijnigde mijn hersens af. maar er kwam geen datum, tijd, laats of iets op. 'nope. ik weet helemaal niets van mijn dood af.' Bill knikte. 'probeer je nog eens te herinneren wat die stem zei in het donker? goed nadenken.'
ik concentreerde me zo goed mogelijk. langzaam leek ik weer op die plek te komen en het gebeuren te herleven. althans. de zinnen die de diepe stem zei.

'erm...je bent nog niet klaar voor de volgende wereld. jouw bestemming is verkeerd gelopen...je gaat terug. je moet je taak volbrengen. en misschien kunnen we je leven herstellen. er zijn genoeg zieners in die wereld...
je tijd is er. een jaar op aarde is vergaan en het is voor jou tijd te gaan. vanzelf zul je het begrijpen maar... faal niet!'

Bill keek me met open mond aan toen ik mijn ogen weer opende. hij had alles opgeschreven in het schrift en zag een beetje bleekjes. 'gaat het Bill?' vroeg ik terwijl ik hem bij zijn schouder pakte. Bill schudde van nee. 'dit was bijna eng! je zei het volgens mij echt letterlijk na niet? maar je stem vervormde zelfs een beetje. ik had het idee dat ik me precies kon inleven. nu snap ik heel goed wat je bedoelde met die stem en de sfeer.' hij rilde even en ik glimlachte ongemakkelijk. om de gedachte ervan af te leiden wees ik op het schrift. 'kunnen we hier verder nog wat mee?' vroeg ik en Bill focusde op het gekrabbel. 'en of we hier wat me kunnen! check dit. als het goed is ben je nu precies 1 jaar en 3 dagen dood.' dat idee deed me griezelen. zelf weten hoe lang je eigenlijk al dood was. iets wat een mens normaal nooit zou weten. 'we kunnen misschien een aanvraag doen. een aanvraag of we een overzicht kunnen krijgen van alle mensen die precies 1 jaar en vandaag 3 dagen geleden zijn overleden.' ik knikte. 'maar waar wil je dat vragen en van welk land? ik bedoel maar. we weten niet eens mijn afkomst. ik spreek ongeveer 5 talen. waarvan 2 vloeiend.' Bill fronstte. 'als je er 2 vloeiend spreekt hebben we daar de meeste kans mee. Duits en Engels toch? dan lijkt Duits mij het meest logische. aangezien de hele wereld wel Engels kan en het een wereld taal is. we moeten dus van Duitsland zo een verslag krijgen. dat is niet moeilijk.' ik haalde mijn neus op. 'dacht je. er gaat heus niet een politie jou een compleet verslag geven. dat zijn ook staatsgeheimen enzo. of zoiets niet? je kan niet zomaar een compleet verslag krijgen!' maar Bill grinnikte alleen maar. 'er bestaat iets als een bibliotheek met oude verslagen. en daarbij kan ik nog iets anders proberen al ben ik bang dat je niet zult hechten op fotopapier.' ik zuchtte. 'als het een manier is ben ik bereid. maar inderdaad. ik denk niet dat mijn pixels blijven zitten op een foto. althans. als ik in de spiegel kijk zie ik mezelf alleen maar kleurloos. dus zul je op een foto weinig zien.' Bill keek me raar aan. 'ik zie jou anders gewoon in kleur.' zei hij en ik keek hem verwonderd aan en werd gelijk hyper en blij. 'toch wel dus! gelukkig! hoe zie ik er dan uit met kleurtjes? wil je het beschrijven alsjeblieft???' ik gaf hem mijn meest schattige puppyblik die ik had en Bill begon te lachen. 'het is al goed hoor. doe rustig.' zei hij en ging in kleermakers zit zitten. 'wel, je hebt een vrij bleke huid. je haar is blond met rode plukjes in veel laagjes. al hangt dat nu meer. en verder heb je zwarte nagellak. je ogen zijn blauw met bruine streepjes en ik denk ook paarse vlekjes al weet ik dat niet zeker.' ik kon hier vrij weinig mee maar toch was het genoeg. 'dankje!' zei ik vrolijk. Bill pakte ergens een etuitje vandaan. 'en nu mag je blijven zitten. ik ga kijken of het lukt.' ik haalde mijn schouders maar op en ging zitten. Bill ging in de weer met een potlood en even later met kleurtjes. na een tijdje had ik a geen geduld meer en begon ik heen en weer te bewegen. 'stil zitten.' zei Bill zonder van het schrift op te kijken. ik maakte wat nukkig geluid en probeerde weer stil te zitten. alleen vlogen mijn ogen overal heen. ik was een beetje aan het neurieën en om me heen aan het kijken. na een tijdje gaf Bill mij het schrift. 'oké ik ben echt geen kunstenaar maar dit is het ongeveer denk ik.' hij had een meisje in het schrift gemaakt. niet echt een mens lijkend figuurtje want het miste duidelijk de echtheid. maar toch begreep ik dat hij mij getekend had.
ik bekeek het figuurtje even goed. het zag er fijntjes uit. met de beschreven kleuren van Bill erbij. ook droeg het figuurtje een soort shirt met veels te lange mouwen. het was een zwart shirtje met een v-halsje waaromheen een kantrandje zat. en verder droeg ik zo te zien een donkerblauwe spijkerbroek met uitlopende pijpen en mijn gympen eronder. het was de kleding die ik ook aan had gehad toen ik wakker werd op straat en die nu verborgen in een van de koffers van Bill zat. 'dus dat ben ik in jouw ogen?' vroeg ik en Bill knikte.
'ik ga kijken of ik hem beter kan maken en dan ga ik ermee naar de politie. misschien herkennen ze je wel want je bent nou niet bepaald een onopmerkelijk figuur eerlijk gezegd...' hij bloosde en beetje toen hij dat zei en ik giechelde. 'lijkt me een goed plan. misschien weten ze daar wel wie ik was of ben. echt heeel veeel dankjewel! zonder jou zat ik nu nog op straat!' ik knuffelde Bill en ging toen weer zitten. 'mag ik wat doen op je laptop?' vroeg ik en Bill knikte terwijl hij verder ging met tekenen. ik ging uit verveling maar spelletjes spelen en wat muziek zoeken. ik was wel benieuwd naar wat er momenteel erg in was qua muziek. het was voornamelijk veel pop. in mijn archiefkast in mijn hoofd kwam een map muziekartiesten tevoorschijn. een paar namen kwamen bekend voor al wist ik echt niet welke muziek ze maakte. dus begon ik alle namen die in me op kwamen maar op te zoeken. een boel vond ik niets. ik was dus niet een meisje met voorkeur voor popmuziek. ik zocht gewoon wat door en ik was duidelijk meer een kind van de rock genre. ook zocht ik Tokio Hotel op uit nieuwsgierigheid en het sprak me op zich wel aan. na een tijdje kwam Tom de slaapvertrekken binnen. 'we zijn er over een klein uurtje.' zei hij en ging bij Bill op het bed zitten. ik schoof opzij zodat hij ook plaats had. het idee dat die jongen door me heen liep,lag,zat, stond me totaal niet aan. voor hem wilde ik niet lucht zijn.

Tom keek over de schouder van Bill heen naar het schrift en griste het uit zijn handen. 'geef terug Tom! dat is van mij!' maar Tom hield het buiten bereik van Bill. 'heb je geheimen broertje? dat is niet lief zeg! oeh. een liefdesbrief ofzo?' Bill werd chagrijnig en gristte naar het schrift. 'hmmm eens kijken. wat is dit Bill.' zei hij terwijl hij het stukje tekst las wat Bill had genoteerd toen ik citeerde wat de diepe stem zei. 'dit is wel hele rare inspiratie voor een song. en al die feiten over geesten snap ik ook niet echt. je gaat toch geen wicka doen ofzo?' Bill haalde weer uit maar Tom was sneller en hield het weer buiten handbereik. als ik kon had ik nu het schrift afgepakt maar dat zou me verraden. en het leek me nu niet het beste om iemand krankzinnig te maken doordat hij een zwevend schrift zag. hoe graag ik ook wilde helpen, ik kon het niet.
'oké Bill, nu wil ik graag weten wat er is. waarom klieder je in godesnaam 3 bladzijdes vol met hetzelfde poppetje?' Bill prevelde wat maar bracht verder niets uit. 'ik moet wel zeggen dat het er lekker uit ziet. alhoewel het erg vlak getekend is. misschien moet je het lijf iets meer vormen. jammer dat het maar een plaatje is. zo'n chick zie je niet vaak.' Tom klapte met het schrift op Bill's hoofd die het snel weer afpakte en zijn knalrode hoofd erachter verborg. ikzelf bloosde ook geloof ik. had hij dat nou net gezegd? oké, hij dacht dat het maar een poppetje was maar evengoed. het lek wel alsof hij het echt over mij had. en dat gaf me een geweldig gevoel.
Tom ging op zijn buik liggen en schoof de laptop iets dichterbij. ook hij ging muziek zoeken. meer rap voornamelijk. hmmm, dat vond ik wel leuk. ik ging naast hem liggen en keek met hem mee. ook al wist hij niet dat ik dat deed.

Reacties: