FanFic.nl

Born To Be Wild

Deel 1

Isabelle POV.

De Mercedes Benz stopt met rijden en ik kijk mijn chauffeur aan. “Mevrouw, we zijn er”� zegt hij dan. “Oke”� zeg ik en al snel word de autodeur voor mij geopend. Ik draai me om en mijn zwarte All stars raken de grond. Ik houd mijn sigaret tussen wijs- en middelvinger als ik uitstap. Ik ga recht staan en snuif de heerlijke lucht op. Wat heerlijk om terug te zijn. Sergei komt ook de auto uitgestapt en opent de kofferbak. “Zal ik uw koffers naar binnen brengen, mevrouw?”� vraagt hij dan. “Ja, alsjeblieft”� zeg ik dan. Ik neem een hijs van mijn sigaret en kijk dan in de weerspiegeling van de auto naar mezelf. Ik draag een normale skinny jeans met een wit hemdje van Escada. Mijn lange bruine haren hangen stijl langs mijn gezicht en ik heb een grote, zwarte zonnebril van Dior op. Het rode handtasje van Prada past perfect bij mijn outfit. En het zilveren ringetje in mijn neus blinkt in de zon. Sergei komt aangelopen met een karretje waar mijn zes koffers zich op bevinden. “Zullen we naar binnen gaan, mevrouw?”� vraagt hij dan beleefd. Ik knik en begin met lopen. Hij loopt drie meter achter mij met mijn koffers. Terwijl ik langs een groepje meiden -die op het gras zitten- loop voel ik ze naar me kijken. Ik kijk terug en blaas mijn rook naar hun richting. Dan schenk ik ze geen aandacht meer en loop ik naar binnen. “Mevrouw Paries! Wat fijn om u weer te zien”� hoor ik Thea zeggen als ik voor de balie sta. Ik lach en knik. “Ik ben blij dat ik hier weer terug ben”� zeg ik dan lachend. Ik druk mijn sigaret uit op het asbakje dat op de balie staat. “Is Kelly er al?”� vraag ik dan. “Ja, mevrouw Soumelle is twee uur geleden aangekomen”� zegt Thea dan. “Oke, ik deel toch zeker wel nog mijn kamer met haar”� vraag ik dan en kijk Thea boven mijn zonnebril aan. “Natuurlijk. Zelfs in de zelfde kamer als vorig jaar. Ik heb rekening met jullie twee gehouden”� zegt ze dan en ze knipoogt naar me. “Je bent een schat”� zeg ik dan. Ze glimlacht en wijst naar de lift. “U kunt meteen naar u kamer gaan als u wilt, hier is de sleutel”� zegt ze dan en ik pak hem aan. “Ja dat ga ik ook doen. Even Kelly gedag zeggen”� zeg ik dan. “Oke, ik wens u een prettige dag en veel succes dit jaar, mevrouw Paries”� zegt Thea dan. “Bedankt”� zeg ik dan en loop samen met Sergei de lift in. “Welke verdieping me vrouw?”� vraagt hij dan. “Sergei! Dat weet toch wel”� zeg ik lachend. Hij denkt even na en kijkt me dan vragend aan. “Vijf?”� vraagt hij dan. Ik knik en hij drukt op nummertje vijf. Na een paar seconden maakt de lift een ‘pling’ geluidje. We stappen de lift uit en ik zie mijn kamer al. Ik loop er naar toe en steek de sleutel in het sleutelgat. Ik draai hem om en duw de deur naar binnen. Ik stap naar binnen en zie Kelly op bed liggen. “Heey!”� roept ze terwijl ze opstaat. “Hey lekkerding!”� zeg ik en ik knuffel haar “Fijn om je weer te zien”�. “Ja, jou ook”� zegt ze en ze kijkt naar Sergei die de kamer ingelopen komt. Ik draai me om en kijk naar hem. “Leg mijn kleren maar in de kast”� zeg ik dan. Sergei knikt en loopt mijn inloopkast in.


Hubertus instant message box.
------------------------------------
KimAssens: Ik heb Isabelle net zien aankomen.
PetraZeistra: Echt waar? En? Hoe zag ze eruit?
KimAssens: Ge-wel-dig.
PetraZeistra: Wat had ze aan?
KimAssens: Donkere spijkerbroek, wit hemdje, All stars.
PetraZeistra: Mooi.
KimAssens: Ze rookt nog steeds.
PetraZeistra: Ik dacht dat ze wilde stoppen?
KimAssens: Ja, poging mislukt dus 
PetraZeistra: Oh oke. Ik ga weer, later!
KimAssens: Ajuus!

Na een tijdje, als ik al mijn kleren en spulletjes in de kamer heb verdeeld kijk ik Kelly aan. “Ik ga even rondkijken, ga je mee?”� vraagt Kelly dan. “Nee, ik ga even kijken of Jason er al is”� zeg ik dan. “Oke, dan ga ik wel alleen”� zegt ze glimlachend. Ik glimlach terug en pak mijn handtasje van mijn bed. “Tot zo”� zeg ik als ik de deur uit loop. “Doeg”� hoor ik haar nog zeggen. Ik pak mijn pakje Marlboro uit mijn tas en haal er een sigaret uit. Dan stop ik hem weer in mijn tas en zoek ik naar een aansteker. Waar heb ik die toch gelaten? Ik zucht en leg de sigaret tussen mijn lippen. Dan ga ik mijn broekzakken na maar die zijn ook leeg. Ik ga met de lift naar beneden en werk mijn haar even bij in de grote spiegels aan de wand. Dan pak ik de sigaret weer en houd ik hem in mijn hand als ik naar de balie loop. “Is Jason er al?”� vraag ik dan. “Nee, sorry”� zegt Thea dan. Ik zeg niks en loop de deur uit. De zon schijnt heerlijk en er zitten verspreid wat groepjes op het groene gras. “Hey lekker stuk!”� hoor ik opeens. Ik kijk opzij en zie Daniël op me aflopen. Ik glimlach als ik hem zie. “Hoi schat”� zeg ik en sla even kort mijn armen om hem heen. Als ik hem los laat glimlacht hij. “Fijn om je weer te zien”� zegt hij dan. “Van het zelfde. Wat zie je er goed uit!”� zeg ik dan terwijl ik hem van top tot teen bekijk. Zijn donkerblonde haar zit geweldig en hij heeft intens blauwe ogen. Hij draagt een afgedragen blauw T-shirt met een wit hoefijzer erop met daaronder een donkerblauwe jeans. “Dank je wel”� zegt hij glimlachend “jij ook. Maar dat heb je altijd gedaan”�. Ik lach. “Weet jij hoe laat Jason aan komt?”� vraag ik dan. “Ja hij zou vanavond pas komen”� zegt hij dan. “Hij is er toch wel voor het feest? Ik kan moeilijk alleen gaan”� zeg ik dan. “Vast wel. Hij laat je niet stikken”� zegt hij dan lachend. Ik grijns. Dan voel ik opeens weer die sigaret in mijn hand. “Oh, heb je vuur?”� vraag ik dan. Daniël knikt en graait in zijn broekzakken. Ik leg de sigaret opnieuw tussen mijn lippen en Daniël steekt hem aan. “Dank je”� zeg ik dan “Ik ga weer verder, ja?”�. Daniël knikt en ik draai me om. Ik neem een hijs van mijn sigaret en houd hem dan weer tussen mijn vingers. Ik blaas de rook uit en dan loop ik een stukje verder.

Tom POV.
De glimmende zwarte Hummer van mijn broer en mij, rijd door de poorten van het Sint Hubertus College. Het Sint Hubertus College een school 50 kilometer verwijderd van Het Constantijn Lyceum, onze oude school. Mijn broer en ik zijn van de school afgetrapt net een week voor de zomervakantie. Niet dat het onterecht was. Toen Bill en ik in de gaten kregen dat alle leraren een avondje met z’n allen uit eten gingen en er dus bijna niemand op school was om de leerlingen in de gaten te houden. Kwamen we op het geweldige idee om met de hele jongens- en meisjesvleugel van de bovenbouw een mega feest te organiseren. En zo gezegd zo gedaan. Ik heb nog nooit zo’n geweldig eindfeest gehad. Het feest werd gegeven op het dak van de school en gedeeltelijk in de jongensvleugel. We hebben de hele avond doorgefeest totdat de leraren onverwachts weer op school kwamen. Het hele feest werd stopgezet en iedereen werd naar zijn of haar kamer gestuurd. De volgende morgen had iedereen een kater en toen zagen we pas wat we hadden aangericht. Het was een grote puinzooi. Bill en ik werden gelijk op het matje geroepen, eerst kregen we een preek van hier tot Tokio en toen kregen we de bons. We werden eraf getrapt. Gelukkig was het die week erna zomervakantie en hebben we daar volop van kunnen genieten. Maar dat duurde niet lang. Omdat we beide nog leerplichtige zijn,hebben onze ouders ons naar het Sint Hubertus College gestuurd. De school waar onze succesvolle moeder ook op heeft gezeten, misschien komt dat ooit wel een keer van pas. Ik kijk vanuit onze geblindeerde ramen naar buiten. De zon schijnt fel op de grasvelden waar verschillende sporten kunnen worden beoefend. We rijden door en komen uiteindelijk bij een heel groot uitgestrekt gebouw aan. De auto stopt en onze chauffeur stapt uit. Bill en ik wachten en dan maakt de chauffeur onze deur open. We stappen omstebeurt uit en we blijven voor de auto staan. Ik klop mijn donkere oversizede spijkerbroek een beetje af en zet mijn pet even recht. “Welkom op het Sint Hubertus College”�hoor ik een opgewekte stem zeggen. Ik kijk voor me uit en zie een vrouw op leeftijd ons glimlachend aankijken. Bill en ik glimlachen terug. “Jullie zijn vast Tom en Bill Kaulitz? Laat ik me even voorstellen, ik ben mevrouw Paskaar.”� zegt ze en heft haar hand. Ik zucht en pak haar hand aan. “Aangenaam”�zeg ik beleefd. Ook Bill geeft ze een hand. “Mijne heren, waar kunnen uw koffers heen?”�hoor ik Steef de chauffeur vragen. Ik kijk mevrouw Paskaar met opgetrokken wenkbrauwen aan. “Als u mij allen kunt volgen? Binnen zal ik de sleutels geven en dan kunt u even uw kamer bewonderen”� zegt mevrouw Paskaar. Ze draait zich om en loopt over het stenen pad het grote zes verdiepingen hoge gebouw in. Ik kijk Steef aan en wenk dat hij ons moet volgen. Bill en ik lopen zij aan zij hetzelfde pad op als mevrouw Paskaar. We lopen langs het grasveld waar een aantal leerlingen ons zit aan te staren. Ik besteed geen aandacht aan hun en loop het gebouw binnen. We komen in een grote ontvangsthal aan en mevrouw Paskaar staat al achter de balie. Bill en ik lopen erna toe en we blijven ervoor staan. “Heren ik zal even een korte uitleg geven. Jullie delen met zijn tweeën een kamer in de jongensvleugel waar onze jongens zitten van 17-20 jaar. Elk van jullie heeft een apart rooster dit komt omdat jullie beide voor andere vakken hebben gekozen. Er wordt elke morgenmiddag en avond met alle leerlingen gegeten. Doordeweeks mogen jullie niet van het schoolterrein af, tenzij het voor een speciale gelegenheid of iets dergelijks is. Dan moeten jullie hier een brief halen, maar dit kan alleen als wij toestemming van uw ouders hebben gekregen. In het weekend is het vrij om het schoolterrein te verlaten en kunt u dus bijvoorbeeld naar uw ouders gaan”� verteld mevrouw Paskaar. Bill en ik knikken. “Heeft u verder nog vragen?”� Ik kijk Bill even aan. “Er is niet iets wat nu meteen in me op komt”�zeg ik. “Mooi, hier zijn uw sleutels. U heeft kamer 203”� zegt ze en overhandigt Bill de sleutels. “Als u de borden volgt komt u vanzelf bij uw kamer”� zegt ze en wijst naar een aantal borden. “Heel erg bedankt mevrouw, tot ziens”�zegt Bill beleefd en we draaien ons beide tegelijk om. Steef staat al bij de borden en wacht op ons. “Mijne heren ik weet de weg”�zegt hij. “Ok Steef, breng ons er maar heen”�zeg ik. En Steef loopt voor mij en Bill de gangen door. “Grote school zeg”�zegt Bill tegen mij terwijl hij met de sleutel speelt. “Ja inderdaad, dat maakt het alleen maar leuker”�zeg ik tegen hem en grijns. Dezelfde grijns speelt ook bij Bill op en samen lopen we door de grote gangen heen van onze nieuwe school.

Reacties: