FanFic.nl

Anything You can do I can do better! [Afgewerkt]

Andere wendingen, ook al weet je het niet

Tom had vandaag geen zin in klefferig gedoe, en dat had hij Jilly ook duidelijk gemaakt. Zijn telefoontje was kort gebleven, toen ze wou langskomen had hij haar op haar hart gedrukt dat ze dat niet moest doen, en toen ze vroeg wat er scheelde, zei hij enkel dat hij even alleen wou zijn. Verder had ze niets meer gezegd. Ze had ook op zijn hart gedrukt dat het haar beste dag niet was. Na enkele kusjes door de telefoon om duidelijk te maken dat ze nog steeds van hem hield, hadden ze ingehaakt.
Tom had een taxi genomen richting het café. Deels omdat hij niet in een overbevolkte bus wou rijden, deels omdat hij niet wou rijden, en deels omdat hij veel geld wou betalen vandaag. Hij wist niet waarom hij down was, en was ook niet van plan om dat uit te zoeken. Toen hij aan de bar stond, die voor één keertje helemaal leeg was, bestelde hij een whisky. Niet zijn gewoonte om zoiets sterks te pakken. Hij wist dat hij niet in zijn goede doen was.
'En hoe is het verlopen met dat meisje van vorige keer?' vroeg de barman, waardoor Tom geschrokken opkeek. Hij ademde diep in, en probeerde die woorden in zich te laten doordringen. Hij stak een vinger op. Zijn mond viel open.
'Ik ga er in september mee trouwen,' zei hij uiteindelijk, na lang na te denken. Hij had die ene avond in Parijs Jilly's nummer gekregen, maar geen contact meer met haar gehouden gedurende vijf weken.
Toen hij een avond zijn gsm met een grote schoonmaak verwende, zag hij opeens een nummer staan van een zekere Jilly Matters. Meteen had hij er weer contact mee opgenomen. Eerst enkel met sms. Na zeven weken pas deden ze een grotere stap en maakten ze een afspraak. Dat was hier, in deze bar.
'Trouwen?' vroeg de barman verbaasd terwijl hij nog een glas met bier vulde voor een meisje naast de half-depressieve jongen voor zich. 'Dat is nogal een stap?'
'Tja,' mompelde Tom. Hij keek naar het meisje naast zich. Ze nam net een grote slok van het glas dat ze enkele ogenblikken geleden nog gekregen had. Ze keek haar buurman met dezelfde blik aan; nieuwschierigheid. Maar ze deed niets. Ze haalde haar glas niet van haar mond, en ze stopte niet eens met knipperen - wat andere fans zowieso gedaan zouden hebben.
'Nieuw hier?' vroeg Tom. Het meisje slikte nog een keer een slok van haar bier in, en legde haar lege glas neer op de bar. Snel veegde ze nog even haar mond droog.
'Ja,' zei ze uiteindelijk. Ze klonk buiten adem. Alsof ze net gelopen had. Ze knikte nog even naar de barman voor een nieuw glas.
Toen merkte Tom dat haar "Ja" niet zo Duits klonk als hij had verwacht. Hij haalde diep adem.
'Je bent niet van dit land zo te horen,' zei hij stil, in de hoop haar niet te kwetsen. Hij drukte zijn lippen samen, en wachtte op haar reactie.
'Ik ben van Nederland,' zei ze uiteindelijk. Ze kreeg een glimlach op haar gezicht, waarschijnlijk trots dat haar Duits nog goed uit haar mond gleed. Tom glimlachte ook, en keek even naar de andere kant.
'Ik ben Tom,' zei hij uiteindelijk. Hij stak zijn hand uit. Het meisje greep hem vast, en schudde hem.
'Marit,' zei ze vrolijk.

Jilly wist niet waarom ze per se bij Bill wou zijn. Ze had nood aan iemand die naar haar wou luisteren, en pas toen ze wist dat Tom uit de deur was had ze besloten om eens binnen te wippen. Bill leek verrast. Hij was blij met haar bezoek, maar ze leek even ongelukkig als hij was. Zijn reden: hij was verliefd op haar, en kon het niet. Haar reden: voor hem onbekend, maar grotendeels dacht hij dat het met Amaury te maken had. De tour was drie weken geleden geëindigd, en eindelijk heerste er weer rust en orde in Magdenburg. De buurmensen waren respectvol toen Bill ze op het hart had gedrukt dat hij niet behaldeld wou worden als een superster. Iedereen deed alsof hij nooit op tv was geweest.
Jilly merkte die orde ook op. Toen ze op straat liep, verwachtte dat ze door iedereen aangesproken werd over haar huwelijk met de goed gekende Tom Kaulitz.
Geen woord!
'Ik ben blij dat ik langs mocht komen,' fluisterde Jilly stil tegen Bill. Ze zaten met z'n tweeën in de keuken. De laatste keer dat ze daar samen waren, hadden ze ruzie gemaakt om de koffie en een hongerstaking gehouden. Het leek allemaal nog gisteren. Ze was blij dat haar relatie met de jongen voor haar nu eindelijk verbeterd was.
'Geen probleem,' zei Bill terug. Geen van beiden had veel gezegd sinds ze hier was. Enkel een begroeting en de gewoonlijke "hoe gaat het"-vraag. Jilly had eigenlijk niet zo veel zin om te praten. Ze greep haar haar vast, en begon een lok rond haar vinger te draaien. Bill leek net ietsjes zenuwachtiger. Dan legde hij zijn handen neer op de tafel, daarna krapte hij uit zenuwen even in zijn haar, dan wreef hij even over zijn neus, dan kruiste hij zijn vingers in elkaar.
Jilly had wel door dat er iets scheelde met de jongen voor zich. Hij was nog nooit zo hyperactief bezig geweest. Haar grootste zorg was begonnen toen hij haar vroeg of ze een kop koffie wou.
'Bill, ik drink geen koffie,' mompelde Jilly lachend, maar ook half geërgerd. Bill had beschaamd gelachen en was meteen ineengezakt. In zijn stoel natuurlijk. Meteen daarna ging zijn hand naar zijn haar om nog maar even met zijn haar te spelen. Jilly werd er helemaal zenuwachtig van.
Opeens klopte ze luid met haar hand tegen de tafel. Ze keek Bill met een woedende blik aan.
'Wil je daar nu alsjeblieft mee ophouden, Bill?' vroeg ze geïrriteert. Bill verstrakte door haar opgehaalde stem. Hij kon zich de laatste keer dat ze zo uitvloog niet herinneren.
'Je hebt godverdomme iets te vertellen, vertel het dan voor ik de deur uitloop!'
Haar schouders gingen op en neer. Haar ogen keken vol woede naar de jongen voor zich. Ze hoorde hoe Bill heel stil slikte.
'Weet je zeker dat je het wilt horen?' vroeg Bill. Jilly haar ogen werden groot, en haar vuisten ontspanden zich. Haar ademhaling werd meteen ook wat rustiger. Ze had meteen spijt van haar reactie. Het was zijn schuld niet.
'Vertel het maar, Bill, ik kan het denk ik wel aan,' zei ze stil. Ze legde haar hand op de zijne en streek er even over. Bill haalde diep adem, slikte een hele brok in, en zuchtte dan weer luid.
'Bill?' vroeg Jilly. Bill keek op. Hij balde zijn vuisten.
'Jilly, ik...' Hij stopte abrupt toen de kerklokken acht uur aanduidden. Het leek hem erg te storen. Daarna ging hij terug verder. 'Ben...' Allée, wat je verder kunt noemen natuurlijk.
'Zeg het maar,' zei Jilly geruststellend.
'Ik ben verliefd op je,' zei Bill uiteindelijk.

Reacties: