FanFic.nl

Cousincest [TC]

19: Leven word leuk

De vader van Bill zit serieus tegenover me aan de keukentafel. Bill is kickboxen,een van zijn hobbys. Ik en Bills vader hebben een gesprek gehad over het huisarrest,ik snap hem volledig. Hij was doodongerust en in alle woede heeft hij de jongen verboden nog te komen. Ik heb hem met al mijn overtuigingskracht kunnen wijsmaken dat het een hele drukke boel was,we terugkwamen van een daguitstap en we de tijd uit het oog verloren waren. Daardoor mag Bill dus weer staan en gaan waar hij wil! Wat me toch deugd doet,als ik zijn lachende gezicht kan zien. “Dus we hebben een deal?” Ik heb zijn vader zelfs zo ver in mij doen geloven dat Bill een week in Berlijn mag blijven,godzijdank. “Ja,meneer.” “Zeg toch Gordon.” “Ja,Gordon.” Zeg ik lachend. We schudden de hand. “Aah,met jou kan ik fijne zaken doen. Wil je nog wat te drinken?” Hij staat op om naar de keukenkast te lopen,maar ik bedank hem vriendelijk. “Nee bedankt,ik ga Bill zo afhalen.” “Hij zal niet weglopen hoor,die blijft zo trouw als een hond aan het centrum wachten.” Grapt hij. “nee,echt niet. Ik wil hem graag verassen.” Dan lijkt het alsof zijn vader me een beetje raar aankijkt wanneer ik hem dat vertel,maar hij veegt de verbazing weg met een lach. “Goed zo jongen, komen jullie dan wel nog eerst wat verse kleding halen?” “Natuurlijk. Ik ga hem maar eens halen.” Ik sta op en loop naar de deur. Het trappenhuis lijkt veel te lang,want ik wil zo snel mogelijk naar Bill. Als ik hem zal vertellen dat we een week kunnen doen wat we willen zal hij verheugd zijn! Als ik buiten aan het appartement kom,valt mijn gedacht op de lift. Damn! Ach ja, ik ben er nu toch. Ik stap op Bills fiets en rij naar het centrum.
Tijdens de rit denk ik aan wat we allemaal tijdens de week zouden kunnen doen. Als hij zich verveelt,zal ik me schuldig gaan voelen. Ik wil gewoon bij hem zijn,dus iets wat we samen kunnen doen. Aangezien ik niks kan bedenken laat ik het gewoon over aan Bill. Die is creatief genoeg. Ondertussen kom ik aan bij de sporthal,maar Bill is nog niet buiten. Ik zet de fiets in het fietsenhok en slenter langzaam naar de automatische deuren. De avond valt langzaam,en het koelt een beetje af. Ik besluit aan de inkomhal te wachten. Ik loop voor de automatische deuren die als magie voor me open gaan en loop verder. Binnen is het een stuk warmer. Overal hoor ik schreeuwen van coaches en stampende voeten op versleten parket. In het cafétaria klinkt een rustig muziekje en het geroezemoes van ouders die op hun kinderen wachten. Dan valt het me op dat ik nodig naar de wc moet,dus ik zoek naar de toilettes. Ik kijk naar de borden aan het plafond en zie de 2 bekende stokventjes met een lijntje tussen en een pijltje naar rechts. Ik loop er heen en stap de mannenwc binnen. Ik doe mijn ding,was mijn handen en loop naar buiten. Opeens hoor ik het kloppen van matten aan mijn rechterkant,en kijk die richting uit. Een van de ramen geeft een blik in de zaal daar achter,en ik zie enkele mensen tegen een mat slaan. Ik glimlach en loop naar het raam. Er hangen gordijnen voor het raam,dus ik moet wel 1 oog dichtknijpen voor scherp beeld te krijgen. Ik wandel wat naar rechts om verder in de zaal te kunnen kijken en dan zie ik Bill, die agressief tegen een andere jongen bokst. Hij laat hem niet heel,dat is zeker. Ik sta er van versteld dat zo’n tengere jongen,zo grof kan zijn. De leraar blaast op zijn fluitje dat aan zijn nek is vastgebonden en de groep stopt abrupt met hun activiteit,en lopen naar de kleedkamer. Ik probeer Bill zijn passen nog te volgen,maar waar hij heen loopt is buiten mijn zicht. Ik zucht en probeer de rest van de zaal in mij op te nemen. Het idee alleen dat Bill hier elke week een beetje komt zweten maakt me best wel blij,of opgewonden. En nog iets. Na een tijdje zie ik enkele mensen door de gang lopen,die ik net zag kickboxen. Ik begin me toch zorgen te maken en loop de gang in. Elke deur die open is check ik,maar wanneer ik op een van de deuren ‘KICKBOXCLUB’ zie staan klop ik twee maal zachtjes op de deur. Na een tijdje komt Bill de deur openen,hij staat in een badhandoek en zijn haren zijn net gewassen. “Oh Tom,” Hij kijkt me verbaasd aan. “Kom snel binnen,ik ben alleen.” Ik krijg een prettige kriebel in mijn buik. Mijn lichaam glipt tussen de deur naar binnen en ik duw hem achter me dicht. Bill loopt naar zijn tas en neemt een boxer. “Ik wist niet dat je al hier was.” Ik loop langzaam naar het midden van de kleedkamer. “Ja, ik heb je nog een tijdje zien kickboxen.” Hij word een beetje rood aan zijn wangen. “Oh,echt waar?” Ookal weet hij dat ik daarover niet zou liegen. “Ja,en het was best wel schattig.” Hij maakt pretoogjes. “En? Hoe zit het met mijn huisarrest?” “Ja, wat denk je. Ik heb het gefixed.” Ik glimlach wanneer hij in zijn handen klapt. “Yes!” “En oh ja,” Ik krab even aan mijn oor om het wat spontaan te laten overkomen. “Meneer mag ook een weekje bij deze meneer logeren.” Zijn ogen worden groot en daarna lacht hij breed. “Meen je dat? Oh Tom!” Hij staat op en vliegt me rond de hals,waardoor zijn badhanddoek afvalt en hij dus naakt tegen me aan staat. Het wind me best wel op. Ik sla mijn armen rond hem. “Dankje Tom! Dankje!” Hij laat me los en drukt een kusje op mijn wang. Hij lacht, en daarna kus ik hem op de mond. Het begint best wel onschuldig,maar na een tijdje trekt hij me op de bank zodat ik op hem zit. Terwijl we zoenen laat hij mijn hand naar zijn lul leiden. “Toch niet hier?” Fluister ik geil. “Waarom niet?” “Er zijn nog best veel mensen.” Hij kijkt even sip,maar snap het wel en stopt. Ik ga naast hem zitten en druk nog een paar kussen in zijn nek. “Tom?” Terwijl hij zijn boxer aantrekt. “Ja schat?” “Mag ik je wat vragen?” Hij gaat rechtstaan en trekt zijn jeans omhoog,doet de riem om. “Wat?” “Wil je mij..” Hij stopt even om zijn tshirt over zijn hoofd te trekken. “dit weekend.. ehm,ontmaagden?” een kleine slag in mijn gezicht en een verbazing. Alsof je moeder vertelt dat ze zwanger is. Zoiets. Het is niet iets ergs,maar toch een grote verantwoordelijkheid. “Ehm.. bedoel je.. anaal?” Hij knikt hevig. “Als je dat niet erg vind..” “Nee.helemaal niet.” Hij glimlacht en drukt een kus op mijn kruin. “Dankje.” Hij ritst zijn tas dicht en neemt mijn hand vast,en we lopen naar de uitgang.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.