FanFic.nl

Cousincest [TC]

20:Jij,sprookjesfiguur.

Ik vervloek mezelf een duizend keer dat ik niet met de beentjes hier heen ben gekomen. Omdat Bill met zijn scooter naar hier kwam,is hij dus een pak sneller en fiets ik al het zweet uit mijn lichaam. “Bi..Bill!” Ik steek mijn hand vermoeid vooruit en zie hoe hij lachend achter zich kijkt. “Waar is die grote stoere man nu,hé?” Op dat moment drukt hij nog eens extra hard het gaspedaal in. “Bill,ik ken de weg hier niet!” Gebruik ik als excuus,maar mijn orientatie gevoel laat me nooit in de steek. “Quatsch.” Hij verdwijnt achter een hoek van de straat en zijn motor hoor ik in de verte van de vallende avond. De mensen op de straat,die gezellig met de familie aan de barbecue staan, kijken verbaasd op als ik langs hun huis passeer. Dit is onbegonnen werk. Als ik de straat in sla waar Bill langs ging,staat hij aan het einde bij een ondergrondse tunnel te wachten. Ik glimlach en gooi mijn laatste energie in een sprintje. Als ik bij hem aankom,zie ik dat hij langzaam weer op zijn scooter stapt en door de tunnel sjeezed. Dit kan hij niet menen! Maar in de tunnel stopt hij weer. Vermoeid stap ik naast hem van de fiets af en laat hem klingelend op het beton vallen. Ik loop naar de muur en laat me zakken op de grond. Bill begint hard te lachen. “Wat?” Puf ik. “In die goot plassen alle mannen die..” Meteen sta ik recht en begin driftig mijn broek af te vegen. “Sukkel! Had dat gezegd!Heb ik een natte plek?” Ik wijs mijn kont naar zijn richting en hij kijkt geconcentreerd,ik voel een pets op mijn kont en hij lacht. “Nee,je hebt geluk.” “Phiew.” Ik besluit mezelf dus maar neer te planten in het midden van de tunnel. Bill gaat op zijn scooter zitten. Als hij wat wilt zeggen,sluit hij zijn mond weer en kijkt me geinig aan. De stenen onder mijn kont die als kleine naalden voelen in mijn kont doen er geen goed aan. “Kijk niet zo zuur,lieverd.” Grijnst hij. “Ja wat..” Met enige lol draai ik me om. “Weet je,Bill,” Ik lach in mezelf. “Daarnet deed je me denken aan dat roze draakje,je weet wel,van dat spel op Southpark.” Als ik zijn gezicht aankijk zie ik dat hij zijn wenkbrauw optrekt en zijn mond open laat vallen. “Je word er niet mooier op.” Zeg ik als ik naar zijn gezicht wijs. “Welke fucking draak?” Aha,ik heb zijn aandacht. Om van de tijd gebruik te maken sta ik galant op en veeg de stekende stenen van mijn achterste,loop naar de fiets en til hem op. “Gewoon,die met die injectienaald. En telkens als je drugs spoot, liep hij een stuk verder. hij wachtte altijd op je,en hij had een irritant stemmetje.” Bij die laatste zin werp ik een oog op hem. “Ik .. ooh!” Hij wilt me een stoot op mijn elleboog geven maar ik begin te fietsen. Hij springt op zijn scooter en vliegt me achterna, maar net dan ga ik sneller fietsen. Als we weer op de baan zijn, komt hij naast me rijden. “Ik heb geen irritant stemmetje.” “Nee,das waar.” Glimlach ik,en ik hou zijn hand vast. “Je hebt de stem van een engel.”

Bij zijn appartement aangekomen, pakt Bill zijn kleding in. Hij heeft zijn vader belooft dat hij om de 2 dagen zou bellen,en over alles zou vertellen. Als we vertrekken,knipoogt hij naar mij. Even lijkt het best wel eng,maar later heb ik door dat het enkel vriendschappelijk is.

In de trein lopen ik en Bill helemaal achteraan. De wagon is haast leeg,buiten een oude vent die de krant ligt te lezen. Hij kan ons niet zien, dus ik en Bill kunnen doen wat we willen. De rest van de rit ligt hij tegen me aan en slaapt,waardoor hij zachte snurkgeluidjes maakt. En af en toe,zoekt zijn hand naar de mijne..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.