Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Cinema Bizarre » Im the sister of Rom3o, and Yu is my... what the hell is he from me? » 23

Im the sister of Rom3o, and Yu is my... what the hell is he from me?

4 aug 2009 - 15:30

419

0

189



23

...

I'm here, by your side, when you need me, when your heart is crying it out...


<Yu POV>
Ik loop naar beneden en zie daar een briefje op tafel liggen, ik vouw het open…
Hey,

Ik weet niet wie dit briefje als eerste vind en leest. Maar ik ben even weg en heb wat tijd voor mezelf nodig… Ik ben even wandelen om over mezelf na te denken, de mensen om mij heen waarvan ik hou en die ik waardeer. Ik moet veel dingen voor mijzelf op een rijtje zetten…

-X- Maaike
Rom3o is al vroeg weg, en ik ben de enigste die wakker is… Ik loop even naar de chauffeur toe omdat ik zie dat we voor ons huis staan.
‘Half2 vannacht, maar ik heb jullie gewoon laten slapen…’zegt de chauffeur.
Ik kijk naar buiten en zie Avril door de woonkamer lopen met Strify achter der aan en ze komen naar buiten… Avril ziet mij en kijkt mij bang aan…
Avril: Waar is Maaike?:o “Hier, lees het briefje maar…”¯ Avril leest het en zegt dan dat we haar toch moeten gaan zoeken, omdat Rom3o zich anders zorgen gaat maken als hij terugkomt…
“Je hebt gelijk, lopen jullie mee naar haar huis?”¯
Ze knikken allebei dan pak ik onze jassen en we gaan. We lopen en ondertussen zegt niemand wat, en dat maakt me nerveus. Na een half uurtje zijn we er en ik zie dat de achterdeur open staat. Ik ren via de tuinpoort, de tuin binnen en naar het huis toe. Ik trek een sprintje naar binnen en ik zoek overal, maar dan hoor ik boven gestommel. Ik loop langzaam naar boven, en Avril & Strify lopen achter mij. We zien Maaike in een deurpost huilend in elkaar gezakt zitten…
Strify en ik pakken der op en we drukken ons stevig tegen Maaike aan, en ik wrijf rustig over haar rug… Ik knik even naar Strify die Avril meeneemt.
Strify: We maakte ons ongerust, maar wij moeten terug om de rest wakker te maken. Tot later.
Niet veel later zit Maaike huilend tegen mij aan op de bank. Ik staar voor me uit, niet wetend wat te zeggen in deze stilte.
Maaike: Waren jullie echt ongerust, om mij?
“We houden van je, wij zijn een grote familie, en jij bent het jongste zusje waar iedereen op past… Dus ja, we houden van je, en zelfs ik zou je voor geen goud ter wereld willen ruilen!”¯
Maaike: Meen je dat?
“Ja dat meen ik, uit de grond van mijn hart…”¯ en om mijn woorden kracht bij te zetten druk ik een kusje op het voorhoofd van Maaike.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.