Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Run Away Star » Hoofdstuk 12
Run Away Star
Hoofdstuk 12
“Wakker worden.”¯ Ik knipper maar in de zaal is het nog steeds donker. Ik ga recht zitten. “Hoe eindigde het?”¯ “Typisch. Nou, we gaan.”¯ Ik sta recht en loop achter Bill door het gangpad. Het licht knipt aan en gegil klinkt op. Ik merk dat ik Bills pet nog op heb, en dat hij zijn kap nog af heeft. Snel zet ik de pet op zijn hoofd en trek de kap over zijn hoofd. “Niets te zien. Doorlopen losers.”¯ mopper ik en loods Bill door de menigte. “Moest je weer opvallen?”¯ Bill grijnst. “Sorry. Zullen we iets gaan eten?”¯ Ik knik en trek hem een restaurantje in.
“Voor mij spaghetti. En een cola.”¯ Ik bestel hetzelfde als Bill en kijk dan even rond. “Ik heb een idee voor vanavond. Ken je waarheid en doen?”¯ Bill knikt en krijgt een grijns op zijn gezicht. “Oké, vanavond. Maar morgen ga je naar school.”¯ “Jij ook.”¯ Bill zucht. “Nee.”¯ “Jawel, je gaat mee, of je nu wilt of niet.”¯ De ober brengt ons onze cola en een glas en kijkt me dan even scheef aan. “Kijk je ergens naar?”¯ bits ik, hatend dat ik steeds word aangegaapt. “Ja, ik kijk naar jou.”¯ lacht hij met een ik-kan-zo-in-een-boyband glimlach. “Ken ik jou niet ergens van?”¯ Ik slaag mijn ogen neer en richt me dan tot Bill. “Komt hij ook met zijn openingszin af.”¯ Ik kijk grijnzend de ober aan maar hij lacht nog steeds. “Ben jij niet de vriendin van Joachim?”¯ Ik sta recht. “Wc.”¯ mompel ik naar Bill. Ik richt me even tot de ober. “Ex.”¯ sis ik in zijn gezicht. Met grote passen loop ik naar de wc.
Ik sta voor de spiegel. Al zeker 5 minuten. Ik loop naar de deur en duw hem op een kier. Ik draai mijn hoofd om de deur en kijk of de ober nog bij onze tafel staat. Nee, gelukkig niet meer. Maar hij staat achter de toog te praten en te wijzen. Te praten met JOACHIM. Hij wijst naar Bill en ik zie Joachim woedend naar hem toe stampen. “WAAR IS ZE?”¯ Joachim balt woedend zijn vuist en ik zie Bill terug deinzen. Ik loop naar Joachim. “Ik ben hier.”¯ Joachim kijkt me kwaad aan. “Heb je al een ander?”¯ Ik kijk naar Bill en dan weer naar Joachim. “Nee, dat is mijn neef!”¯ Joachim laat zijn vuist zakken. “Oh.”¯ mompelt hij zacht. Joachim draait zich om en loopt naar de ober. Hij begint er tegen te roepen. “Wel, je spaghetti is er.”¯ lacht Bill. Tranen springen uit mijn ogen. “Ik was zo bang.”¯ mompel ik zacht. Bill staat recht en slaat zijn armen om me heen. “Rustig maar.”¯ zegt hij zacht.
“Je neef hé.”¯ roept Joachim kwaad en duwt Bill opzij. Ik kijk hem met bange ogen aan. Hij ademt haastig in mijn gezicht. “Je hebt gedronken.”¯ roep ik. Mijn hersenen zeggen vluchten maar mijn eer, nee, die houdt me hier. “Ja, wat dan nog? Dat jij nu niet tegen alcohol kan, moet mij er niet van weerhouden.”¯ Bill gaat tussen Joachim en mij in staan. “Aha, je nieuwe vriendje.”¯ En voor ik het weet, slaat Joachim Bill hard in het gezicht. “Hoe kun je dat nou doen?”¯ gil ik en spring op Joachim af, niet wetend wat anders te doen. Hij beland op de grond en ik ga op zijn borstkas zitten. Ik begin te beuken tegen zijn hoofd. “Hoe kun je?”¯ Tranen lopen over mijn wangen. Ik word van Joachim getrokken. Bill, met blauw oog, pakt me stevig in zijn armen vast. Hij gooit een briefje van 50 op tafel en loodst me uit het restaurant.
Ik dop voorzichtig een watje in de ontsmettingsalcohol. “Bill. Hier. Pak een kussen. Dit zal vreselijk pijn doen.”¯ “Oh, dat heb ik niet…”¯ Ik dep het watje op zijn wond. Hij springt bijna 2 meter in de lucht en rent dan naar de zetel om een kussen te pakken. “Klaar?”¯ Bill zucht en knikt. Hij knijpt zijn ogen stijf dicht terwijl ik zijn wond ontsmet. “Je oog begint al aardig blauw te worden.”¯ Ik gooi het watje in de vuilnisbak. “Hoe dom ben je om tussen Joachim en mij te komen staan?”¯ lach ik. Bill kan er niet mee lachen. Ik druk zachte kusjes op zijn wang en op zijn voorhoofd. “Probeer nu niet meer te knipogen met dat oog.”¯ “Ha-Ha.”¯ zegt hij boos en staat recht. “Even badkamer.”¯ Ik knik en ga de ontsmettingsalcohol weg zetten. Ik trek mijn benen op en staar naar de muur. “Man, dat ziet er echt vreselijk uit.”¯ “Ach ja, je moet je andere oog ook blauw schminken.”¯ Bill komt naar me toe en tilt me op. “Duitse egel, laat me los.”¯ gil ik lachend. Bill dumpt me in de zetel. “Aan jou heb ik nu ook niets hé!”¯ moppert Bill. Ik ga recht staan, neem zijn hoofd voorzichtig in mijn handen en druk een wilde zoen op zijn lippen. “Waar was dat voor?”¯ “Er zijn zoveel redens. Je redde me van Joachim. Je hield het al 5 dagen met me uit. Ik zie je graag.”¯ Bills ogen glinsteren en drukt ook een zoen op mijn lippen.
De zoen ontaard in een tongzoen en niet veel later belanden Bill en ik in mijn bed. Al mijn remmingen zijn verdwenen. Met zijn hand gaat hij over mijn buik. “Ben je zeker?”¯ vraagt hij onzeker. Ik knik en trek hem aan zijn T-shirt naar me toe. Ik plant mijn lippen op zijn mond en begin aan zijn broek te prullen. Ook voor Bill zijn de grenzen nu verdwenen. Hij trekt mijn broek in één vloeiende beweging uit, iets wat je niet zou zeggen van zo’n verlegen jongen. “Bill?”¯ Hij kijkt me aan. “Ja?”¯ “Als we…ik bedoel…nou…wat we nu gaan doen. Daarna, is het dan nog steeds hetzelfde tussen ons?”¯ Hij knikt en kust me weer teder. Mijn T-shirt wordt over mijn hoofd getrokken. “Ik zie je al graag, sinds ik je voor het eerst zag.”¯ Ik trek Bills T-shirt uit. “Zwijg en help mee, kloothommel.”¯
Met een goed gevoel onderin mijn maag word ik wakker in de armen van Bill. Ik kus hem zacht op zijn voorhoofd en stap dan uit bed. Met Bills T-shirt aan trappel ik naar beneden. Nog nooit voelde ik me zo goed. “Elle.”¯ Ik hoor de gierende, kinderlijke stem van Kimberly. Ze springt in mijn armen terwijl ik in het rond draai. “Heb je me gemist?”¯ vraagt ze en zet grote ogen op. “Natuurlijk.”¯ Ik zet haar weer op de grond en loop naar de keuken. “Elle.”¯ kirt ze van plezier en loopt naar me toe. een dikke smakkerd op mijn wang. “En wie is die jongen op jou kamer?”¯ gniffelt ze. Ik staar naar de grond. “Hij is hier al geweest.”¯ “Oh. Je bedoelt die vriendelijke jongen. Wat was zijn naam?”¯ “Bill.”¯ Mam knikt en richt zich weer op het koffieapparaat dat niet lijkt te werken. “Moet jij niet naar school.”¯ Ik draai me om. Dat was ik vergeten. Ik loop naar boven, schiet snel kleren aan en trek dan Bill uit bed. “Kom, naar school.”¯ Hij slaakt een vermoeide kreun en schiet dan zijn kleren aan. “Omdat jij het bent, schat.”¯ Ik draai me abrupt om. “Noem me geen schat.”¯ Ik ga op mijn tenen staan en druk een vlinderzacht kusje op zijn wang. Dan trek ik hem mee naar beneden.
Reacties:
Zwijg en help mee, kloothommel *plat*
Whii, je hebt soort van mijn idee erin gebruikt
Me is happy!
Ik ga snel verder lezen
<3
ahaha, verder!
Laat het me weer even weten
Ondanks dat ik niet altijd oplet
“Ik zie je al graag, sinds ik je voor het eerst zag.”¯ Ik trek Bills T-shirt uit. “Zwijg en help mee, kloothommel.”¯
Wa voor'n droog kind is dat wel niet? xO==>Doodgestikt van het lachen...^^
Duitse egel! Hahah! *plat*
Ik ga snel verder lezen
ps dit verhaal is ge-wel-dig!!!!!!!!!!