Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Born To Be Wild » Deel 2

Born To Be Wild

5 aug 2009 - 10:46

1516

1

154



Deel 2

Deel 2.1
Kelly POV.
“Welke jurk doe jij aan?”¯ vraag ik dan aan Isabelle. “Die rode”¯ zegt ze dan. Ik knik en ik zie dat ze ergens van afgeleid word. “Hallo”¯ hoor ik dan iemand zeggen. “Hai”¯ groet Isabelle terug. Ik kijk omhoog en kijk in twee felblauwe ogen. Er staat een jongen naast me. Een brutale grijns siert zijn gezicht en zijn zwarte haar dat speels omhoog staat passen perfect bij zijn ogen. Waar komt deze knapperd vandaan? Zeker een nieuwe. “Hallo schoonheid”¯zegt hij grijnzend. “Hey”¯zeg ik met een glimlachje. Ik strijk met mijn handen over het gras heen en kijk hem vragend aan. “Ik vroeg me af of je al een date hebt voor vanavond?”¯ vraagt hij brutaal. Zozo, straight to the point. Ik kijk Isabelle aan terwijl ze grijnst. “Ik heb inderdaad al iemand ja”¯ zeg ik dan. Brad grijnst ook. Ik zie de teleurstelling in de ogen van de jongen. “Maar voor jou schuif ik hem wel aan de kant”¯ zeg ik dan. De jongen krijgt weer een grijns op zijn gezicht. “Ok, nou dan zie ik je wel bij de ingang”¯zegt hij dan. Ik knik. De jongen glimlacht en schenkt me een knipoog. “Nou tot vanavond dan”¯zegt de jongen grijnzend en hij draait zich om. Hij loopt weg en ik laat mij ogen over zijn lichaam glijden. Hmm.. lekker kontje. “Oehlala”¯ hoor ik Isabelle opeens zeggen “Lekkerding hoor”¯. Ik grijns en kijk Brad aan. Hij kijkt me lief aan. “Oah poepie. Niet jaloers worden hoor. Jij komt nog wel”¯ zeg ik en druk een kus op zijn wang. Hij lacht hardop en dan besluiten we om naar binnen te gaan. Brad gaat de jongensvleugel in en Isa en ik de meisjesvleugel. Als we in onze kamer komen spring ik gelijk onder de douche. Het warme water stroomt over mijn lichaam en ik was mezelf. Als ik klaar ben doe ik de douche uit en stap ik eronder uit. Snel droog ik me af en doe ik een schone boxer en BH aan. Dan loop ik zo de badkamer uit en passeer ik Isabelle die er na mij onder gaat. Ik hoor haar zachtjes zingen onder de douche. Wat heb ik dat gemist. Ik haal mijn roomkleurige, lange halterjurk van Vera Wang uit mijn kast en trek die voorzichtig aan. Ik ga voor de spiegel staan en strijk de onderkant even glad. Goedkeurend kijk ik naar mijn uiterlijk. Mijn glanzende zwarte haren hangen 10 cm over mijn schouders heen. Ik ga wat dichter bij de spiegel staan en pak mijn oogpotlood en mascara. Ik maak mijn mascara open en haal het borsteltje tevoorschijn. Die haal ik voorzichtig langs mijn wimpers en mijn wimpers krijgen een veel voller volume. Als ik klaar ben pak ik mijn oogpotlood en maak een dun lijntje om mijn twee bruine ogen heen. Ik knipper met mijn ogen en kijk naar het resultaat. Perfect. Isa komt de badkamer uitgelopen en loopt gelijk door naar haar kledingkast. Ik loop ook naar mijn kast en haal mijn nieuwe witte Dolce&Gabana sandalen met een redelijke hak eruit. Voorzichtig ga ik op mijn bed zitten en doe ze aan. “En hoe zie ik eruit?”¯hoor ik Isa vragen. Ik draai me om en kijk haar aan. Ze ziet er prachtig uit. Ze heeft een bordeauxrode strapless jurk aan die iets over haar knieën heen hangt. Haar bruine haar heeft ze in een lage, losse, wilde maar toch chique knot gedaan. En haar rode ballerina’s maken het helemaal af. “Wauw, als Jason je ziet valt hij spontaan flauw”¯ Isa grinnikt. “Sta eens op”¯ zegt ze tegen mij. Ik ga rechtop staan en strijk mijn jurk glad. “Je ziet er geweldig uit. Heel elegant maar toch heel sexy”¯ zegt Isabelle dan. Haar complimentjes zijn heerlijk om aan te horen. “Dank je wel. Je bent een schat”¯ zeg ik dan. Isabelle glimlacht en pakt haar zwarte tasje van Massimo Dutti. Dan kijk ik op mijn mobiel. Vijf uur alweer. “Het is alweer vijf uur”¯ zeg ik dan. “Jezus, de tijd gaat echt snel”¯ zegt Isabelle dan. Net op dat moment gaat de telefoon. “Ja?”¯ zo neemt Isabelle altijd op. “Hoi pap. Ja, ik ben goed aangekomen”¯ even is ze stil. “Oke”¯ nu is haar blik op mij gericht. “Dank je wel, pap. Je bent een schat. Kusjes aan mama”¯ dan hangt ze op. “Ten eerste krijg je de groetjes van mijn vader en ten tweede hebben we allebei een nieuwe jurk gekregen van Adolfo Dominiguez”¯ zegt ze dan. “Oh gut. Jou ouders zijn echt een wonder”¯ zeg ik dan glimlachend. Mijn eigen ouders hebben al sinds mijn geboorte geen tijd voor me. Ik ben thuis opgegroeid maar ben opgevoed door een kinderjuf. Om de zoveel dagen krijg ik enorm veel geld op mijn rekening gestort omdat mijn ouders steenrijk zijn. Dat is ook het enige geluk die ze mij geven. Sinds ik Isabelle ken zijn haar ouders zo ongeveer mijn peetouders geworden. Ze zijn echt geweldig. “Mijn vader heeft twee zwarte gekocht voor ons. Echt geweldig mooi, noemde hij ze”¯ zegt ze lachend. Ik glimlach en dan word er op de deur geklopt. “Open!”¯ roep ik dan. De deur word geopend en Jason stapt naar binnen. “Schatje!”¯ roept Isabelle dan. Jason glimlacht en ze lopen op elkaar af. Isabelle slaat haar armen om hem heen en hij de zijne om haar middel. “Oh Jezus. Wat heb ik jou gemist”¯ hoor ik haar zachtjes zeggen. “Ik jou ook”¯ fluistert Jason terug. Ze zoenen elkaar even en Isabelle glimlacht als hij haar even top tot teen bekijkt. “Je bent echt beeldschoon”¯ zegt hij dan. Isabelle kijkt hem met een speciale blik in haar ogen aan.

Tom POV.
Ik knoop mijn stropdas om mijn nek en trek hem ietsje aan. Ik vouw de kraag van mijn overhemd over de stropdas heen en kijk naar mezelf in de spiegel. Ook al is het niet mijn wijde outfit dit staat me behoorlijk goed, al zeg ik het zelf. “Tom ben je klaar?”¯vraagt Bill ongeduldig. “Ja, ik kom al”¯ Ik pak mijn jasje van het bed af en loop naar Bill toe. “Okey, we kunnen”¯ Bill grijnst. Ik grijns terug en samen lopen we de deur uit. We lopen door de gang heen en we zien een aantal jongens die zich haastig naar de lift begeven. Ik kijk Bill aan en hij haalt zijn schouders op. We volgen de jongens en we gaan een lift in. Een paar gozers kijken ons een beetje raar aan. En er volgt een ongemakkelijke stilte maar gelukkig komen we snel bij de goede verdieping aan. De jongens gaan snel uit de lift en Bill en ik sjokken erachter aan. “Wat een zenuwpezen zeg”¯mompelt Bill. Ik knik instemmend. We lopen door de grote ontvangsthal en zien dit keer ook wat meiden lopen. Ze lopen langs ons heen en ik bekijk ze even. Oeh niet slecht. We lopen een andere gang in en uiteindelijk komen we bij een grote houten deur. Voor de deur staan drie grote mannen in een net pak. Als Bill en ik erlangs heen willen lopen, worden we tegen gehouden. “Uitnodiging alstublieft?”¯vraagt een van de mannen. Ik schrik. Shit mijn uitnodiging. Ik kijk Bill geschrokken aan. Hij grijnst. “Hier zijn onze uitnodigingen”¯zegt Bill met een triomfantelijke glimlach. De man bekijkt ze kritisch. “Oke, kom maar binnen”¯ We lopen naar binnen en stuiten tegelijk op een mevrouw die een lijst in haar handen heeft. “Naam alstublieft”¯zegt ze. “Bill Kaulitz”¯zegt Bill. De vrouw bladert door haar papieren. “U moet naar tafel 23, er staan cijferbordjes op de tafels”¯zegt ze tegen hem. Daarna richt ze zich op mij. “Naam?”¯ “Tom Kaulitz”¯zeg ik met een grijns. Alweer bladert ze. “Hetzelfde geld voor u, tafel 23”¯ We bedanken de vrouw en lopen de zaal in. De zaal is prachtig versierd met grote kroonluchters en er staan een tiental tafels. Allen netjes bekleed. Bill en ik lopen een rij van tafels af en komen uiteindelijk bij tafel 23. Er zitten al twee meisjes aan tafel. “Goedenavond dames”¯zeggen Bill en ik beleefd in koor. “Ha..hallo”¯zegt het meisje met de merkloze bril. Ze heeft kroezig rood haar, een aantal puistjes en een beetje een mollig gezicht. Ze heeft een tweedelig pak waarvan de onderkant een rok is. Ze is kort gezegd; niet al te aantrekkelijk. Het meisje dat naast haar zit heeft haar donkerblonde haar in een onverzorgde lage paardenstaart zitten. Ze heeft een zwart T-shirt aan waardoor je duidelijk kan zien dat ze geen BH aan heeft. Het was toch een gala etentje? We schuiven aan en het meisje met de bril kijkt me eng aan. “Euhm… is er wat?”¯vraag ik. “N..ne..nee”¯stottert ze. Ze bukt om wat uit haar tasje te pakken en ik zie dat ze haar astma-medicijn pakt. Zo’n pufje. Ik kijk Bill even aan en haal mijn schouders op. Dan zucht ik even en kijk de rest van de zaal rond. Het begint steeds voller te worden, overal zie ik jongens in pakken en meisjes in mooie nette jurken bij een tafel aanschuiven. Ik richt me weer op de tafel en merk op dat er nog vier plaatsen vrij zijn.


Reacties:


Juliette
Juliette zei op 18 sep 2009 - 20:31:
Leuk verhaal<33
Vertel je me 't als je verder bent gegaan?