Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Run Away Star » Hoofdstuk 21
Run Away Star
Hoofdstuk 21
Fluitend lopen we naar mijn Vespa. “We gaan naar de gast die ook mijn piercing heeft geschoten.”¯ Dat was ik al vergeten, Sanne heeft een navelpiercing. We racen door de stationsstraat terwijl ik mijn en Sanne’s zakken stevig vasthoudt. “Hier, 20 euro. Ik wacht buiten.”¯ Ik geef mijn tassen aan Sanne en wandel binnen. “Aha, nog een Gommers. Je lijkt op je zus Sanne.”¯ Ik kijk hem raar aan. “Ik euhh… ik kom voor een neuspiercing.”¯ Hij wijst me de stoel aan. Ik ga zitten en kijk hem aan. Hij is zelf nog maar een jaar of 26. Hij heeft dik, zwart haar dat schuin voor zijn oog hangt. Zijn blauwe ogen. Hij heeft stoppeltjes die hem best sexy staan. Hij is ook best bruin. Het zou me niet verbazen als hij van Spaanse afkomst was. “Knopje, ringetje,…?”¯ “Ringetje.”¯ zeg ik snel. Hij knikt en kijkt in zijn heuptasje. “Zilver?”¯ Ik knik. “Oké, ogen dicht en houdt de leuning maar vast.”¯ Ik ga in net dezelfde houding als bij de kapper zitten. Tsjak. Mijn neus doet pijn. Ik open mijn ogen weer en zie hem grijnzend voor me staan. “Hij staat je goed. Kijk maar.”¯ Hij houdt een spiegel voor me. Ik bewonder mezelf. Ja, ik vind hem ook mooi bij me staan. Ik geef hem het geld.
“Hoe was het?”¯ “Nou, eng. En pijnlijk. Maar vooral raar. Maar ik ben blij.”¯ Ik spring bij Sanne achterop. “Op naar huis.”¯ zegt ze en duwt op de gas. Het duurt dan ook niet lang voor we thuis zijn. Mam en pap zijn niet thuis. “Wanneer is het concert eigenlijk?”¯ vraagt Sanne terwijl ze puntje 2 van haar lijst doorstreept. Ik bekijk de tickets van boven naar onder. “26 september in Antwerpen.”¯ Sanne springt recht. “Dat is zaterdag.”¯ Ik glimlach. “We hebben alles toch al geregeld.”¯ Sanne schud me door elkaar. “Auw. Mijn schouder.”¯ Ik bijt op mijn onderlip en probeer mijn adem weer te regelen. “Sorry. Maar ik ben nog niet klaar. Wat moet ik tegen Tom zeggen? En wat als hij me niet leuk vindt. En, en, en,…”¯ dramt ze door. Ze wijst met haar vinger in de lucht, begint raar op één been te draaien en beent dan naar de trap. Ik hoor haar heel de tijd ‘kamer’ tegen zichzelf mompelen. Raar.
Die avond is iedereen vol lof over ons haar. Bij Sanne valt het dan wel van ver op, bij mij zie je ook dat het veranderd is. En dan mijn piercing. Pap zegt dat het perfect bij me past, mam vindt het leuk voor me en Kimberly heeft me even raar aangekeken. Maar als ze er niets over zegt, vindt ik het best. Die avond eet ik als een zwijn, veel en zonder manieren. Maar mam is allang blij dat ik eet. Ze zag me zo vermageren. “En hoe gaan jullie naar het concert toe?”¯ vraagt mam en neemt een slok van haar koffie. “We hoopten met de auto.”¯ zegt Sanne lief. Pap geeft snel toe en brengt ons dus zaterdag naar het Sportpaleis. “Bel maar als ik jullie moet komen halen. En neem een tasje met propere kleren mee. Je zweet je te pletter in zo’n zaal, terwijl je 3 uur staat te springen en luid mee zit te brullen. En ik wil geen zweetvlekken op mijn nieuwe, lederen stoelen in mijn nieuwe auto. Ik grinnik. Typisch pap.
De volgende dag ga ik shoppen met Fenna en Milla. Ik neem deze keer wel mijn eigen geld mee en koop nog enkele topjes die ik absoluut geweldig vindt. “Zullen we iets gaan drinken?”¯ vraagt Fenna na 5 uur rondcrossen in Kapellen Centrum. Ik knik en loods hen mee naar het cafeetje waar Levi en ik gezeten hebben. Die ene cocktail smaakte naar meer en ik wed dat Fenna hem ook fantastisch lekker zal vinden. En ja hoor, Levi zit er ook. “Hey.”¯ zeg ik. “Dit zijn mijn beste vriendinnen Milla en Fenna. Vindt je het erg als we even bij je komen zitten?”¯ “Totaal niet. En hoi, ik ben Levi.”¯ Ik ga naast hem zitten en zie Milla smachtend naar hem kijken. Ik knik met mijn hoofd naar beneden en doe een gayhandje onder tafel. Ik zie de teleurstelling in haar ogen maar ze houdt zich sterk. De ober komt. “Doe maar 4 van die alcoholvrije cocktails. Ik betaal.”¯ Uiteindelijk krijgen we Levi ook zover dat hij een rondje betaalt, Milla en Fenna deden dat ook. We zaten zeker een uurtje te kletsen met Levi. “Dames, ik moet jullie nu verlaten. Jammer genoeg. Huil niet, jullie weten me te vinden. Ik ga nu naar de enige vrouw in mijn leven. Mijn mama.”¯ Als we al uit onze slappe lach bui waren geraakt, had Levi ons er weer diep ingeduwd. Maar we lagen al op tafel van het lachen toen hij het zei, dus veel verandering was er niet. We drinken snel ons glas leeg en gaan dan ook naar huis. “Ik zie jullie zaterdag. En pest mevrouw Naasens in mijn plaats.”¯ Dat is nu zo handig. Ik mag mijn linkerarm 3 weken niet gebruiken, dat wil dus zeggen, ook niet schrijven. En ik ben links. Dus mocht ik van mam 3 weken thuis blijven.
Vrijdag is de ergste dag die ik ooit heb meegemaakt. Sanne die moet werken, Milla en Fenna die op school zitten en ik, eenzaam en alleen thuis. Was Bill maar hier. Ik mis hem met de dag erger. Al denk ik constant aan hem en spreek massa’s berichten in op zijn voice-mail. Volgens mij heeft hij niet eens tijd om ze te beluisteren. Dus zeg ik het morgen allemaal maar opnieuw. Ik zet de TV aan en zet tmf op. Er is juist een nummer van Lady Gaga bezig en ik begin er wild op te dansen. Ik voel me echt als herboren. Tegen het einde van het liedje loop ik naar de koelkast. Sanne’s lijst is er met een magneet op bevestigd. Ik streep het puntje van zelfvertrouwen terugwinnen door. Dat heb ik nu in overvloed. Ik loop de woonkamer weer binnen. Laat de verveling maar toeslaan. Ik ben er klaar voor. Ik val in de zetel. Ik prop een kussen onder mijn hoofd en val in slaap. Zoete dromen over Bill. Nee, Bill houdt niet van zoet. Dan maar sexy.
Bill woelt zacht door mijn haar, zoals hij altijd deed. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en begint te zingen. Zijn borstkas gaat regelmatig op en neer, kalmeert me. Mijn ogen beginnen stilletjes aan toe te vallen. “Slaapwel allerliefste.”¯ fluistert Bill in mijn oor. Ik knijp zacht in zijn been. Geen fut meer om mijn hoofd op te tillen.
Ik word wakker. “Wat een droom.”¯ zucht ik. Ik ga recht zitten en kijk om me heen. Er is nog niemand thuis. Ik kan niet lang geslapen hebben. Maar dan hoor ik voetstappen op de trap. Bill loopt door de hal de woonkamer in. Als ik beter kijk, zie ik dat hij enkel een tijgervelletje aan heeft. “Rrrr…”¯ gromt hij en kruipt de bank op. Hij komt op me liggen en begint mijn lippen en nek te beroeren met zijn o zo zachte mond. Een rilling loopt door mijn lichaam heen.
Ik open mijn ogen. Eerst knijp ik in mijn arm. Ja, nu ben ik echt wakker. “Wat een droom. Nee, een perfecte droom.”¯ Ik ga recht zitten en kijk op de klok. Kwart na 3. De tijd gaat snel. Goed. Des te sneller ben ik bij mijn Billieboy.
Reacties:
Die droom, omg x'D
Ik lag echt díºbbel
Muaahhaa, ik geloof dat ik nog meer te lezen heb
Dus dat ga ik maar snel even doen ^^
ik vind het geweldig! maar ik ben nu met psp aan het werken, en da's kei moeilijk om mee te schrijven
ik hou trouwens nog steeds van dit verhaal! 
woehieee[ <3