FanFic.nl

The kiss of a vampire

50. The spotlight

Ik hoor mijn ouders lachen ik kijk naar ze. Ze lachen naar me. Wil ik dit? Wil ik mijn leven binden aan Robert. Ja, dat wil ik.
‘Ja’
Ik hoor achter gejuich. Hij kijkt me aan. Ik zie zijn ogen vragen om een kus. Of ik het aan kan. Ik knik. Dan komt hij naar me toe en kust me heel zacht en teder. IK ruik en proef het bloed dat door zijn lichaam stroomt. Ik moet het drinken. Ik moet hem bijten. Nee, ik moet me beheersen. Ik laat hem los. Ik fluister in zijn oor: ‘Ik moet jagen, ik kan dit niet aan, dek je me?’ voordat ik zijn reactie afwacht schiet ik al de deur uit. Ik moet bloed van een dier vinden en snel. Al snel zie ik een dier. Het is een beer. Dat is nieuw. Een uitdaging. Heerlijk.

Het is eindelijk zo ver. Het droom stel stapt in het huwelijksbootje. Robert heeft Esmee ten huwelijk gevraagd. Ze hebben nog geen datum geprikt maar dat zal snel komen. Ze denken aan de zomer. U hoort snel meer.

‘Ga je mee?’
‘Moet dat echt?’
Robert heeft een interview geregeld. Hij weet hoe erg ik die dingen haat. Helemaal nu. Bij interviews is er altijd publiek. Mensen. Bloed.
‘Ik zou het erg op prijs stellen, en het is het enige interview, oké?’
‘Oké, ik moet dan maar gewoon doorbijten’
‘Die grap is niet grappig’
‘Was ook niet grappig bedoeld’
Ik hoor hem zuchten. Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar buiten. Zijn auto moet nog steeds gerepareerd worden. Ik stap in mijn eigen auto.
‘Heb je eigenlijk wel nagedacht wat ik moet gaan zeggen. Ik kan moeilijk zeggen. Ja ik ben weggegaan om vampier te worden’
Ik hoor hem slikken.
‘Sorry, daar had ik niet eens over nagedacht. Ik wilde gewoon een interview regelen zodat we af waren van al die media’
‘Is niet erg hoor maar nu moeten we wel iets verzinnen. Maar wat’
‘Ik weet het niet’
De rest van de rit zwijgen we. Beiden verdronken in onze gedachten. Als ik stop bij het gebouw schrikken we beiden van de flitsen. Ik stap uit de auto en ik wordt bestoken met vragen: ‘Waar was je? Hoe heeft Robert je gevraagd? Heb je nieuwe ideeën voor een boek? Wat gaan we van je horen? Wanneer gaan jullie trouwen’
Ik negeer de vragen en loop naar binnen waar het interview is. Ik hoor de mensen juichen als we binnen komen. Ik zie alle mensen zitten. Ik ruik hun bloed maar kan me beheersen. Maar goed dat ik ben gaan jagen.
‘Welkom.’
‘Dankje’ zegt Robert. We gaan beiden zitten. Het bankje is te klein voor ons tweeën. Ik voel dat Robert zijn armen om me heen slaat en mij op schoot neemt. Ik moet oppassen dat ik hem niet pijn doe.
‘Wat schattig. Maar we weten allemaal waarom jullie hier zijn. Waar was je Esmee?’
Ik slik. Gaat het interview daarover? Ik dacht over het huwelijk. Ik kijk Robert aan. Hij kijkt net zo verbaasd als ik.
‘Uhm…’
‘Ze is op vakantie geweest voor nieuwe ideeën. Ik deed alsof ze vermist was zodat ze rust kreeg.’
‘O, maar dat is niet zo heel erg spectaculair.’
‘Sorry, dat we voor zoveel opschudding hebben gezorgd. Maar het heeft wel gewerkt. Esmee zit vol ideeën’
‘Is dat zo?’
Ik knik. Ik kan alleen maar stom knikken. Ik kijk op. Ik zie dat mensen een spotlight op ons willen richten. O nee dit mag niet. Als er licht op mijn huis komt gaat het schitteren. Ik kijk bang naar Robert. Hij kijkt ook omhoog.
‘Sorry, maar we hadden graag geen spot. Het is goed zo’
‘Maar dan kunnen we jullie niet goed zien’
‘Maar wij willen dat niet.’
Ik zie dat de vrouw verbouwereerd kijkt. Dit is niets voor mij totaal niet ik wil hier weg. Ik wil gewoon alleen zijn met Robert. Dit wil ik er niet bij. Dit kan ik er ook niet bij hebben. Niet sinds ik een vampier ben. Elke dag begin ik mezelf steeds meer te verafschuwen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.