FanFic.nl

OneShots - wedstrijd

Damn girl, dry your eyes.

“Het spijt me echt. Ik wilde je niet kwetsen”�.

Bij de eerste ontmoeting al verkrampte mijn kruis in mijn broek. En dat terwijl ik geen type was met krampen in mijn kruis. Mijn vrienden deden niets anders dan hun lul achterna lopen, maar ik was anders. Ik was moeilijker te krijgen. Ik wilde iets moois, niet alleen geweldige seks met het sletje van de school die na zoiets gedeeld te hebben als eerst gilde dat haar mascara was uit gelopen tijdens het wippen.
Zij was ook anders. Ze zag er sletterig uit, maar ook weer niet. Ze droeg iets wat meer riem dan rok was qua grootte, en ze had geweldige borsten en een flinke laag make-up, maar ze had neits opdringerigs. Ze was niet aan de wijn of exotische cocktails, ze was tevreden met in een hoekje cola drinken uit een rietje, verlegend glimlachend en voornamelijk kijkend naar de grond. Haar uiterlijk was dat van een hockeykutje, maar haar houding, haar innerlijk was… lief.
En toen keek ze me recht aan, diepblauwe, verlegen lachende ogen. Dat was de tweede kramp in mijn kruis. De blik.

“Maar dat heb je wel gedaan.”�

Het onschuldige daten en flirten veranderde langzaam in een serieuze relatie. Ze was het enige wat ik nodig had, en ik deed mijn best hetzelfde voor haar te betekenen. Ik probeerde har te helpen met problemen, sloeg als het nodig was een arm om haar schouder heen om haar te troosten, gaf haar haar vrijheid en ging op seksueel gebied niet verder dan dat zij wilde. Ik geloofde dat ik de enige voor haar kon zijn.
Na een jaar gingen ook de onschuldige strelingen en de eerste langzame dans verder, en gaf ze me toestemming haar te ontmaagden.

“Ik weet het. Ik wilde dat ik de tijd kon terugdraaien.”�

Ik zag haar bloeien. Van het verlegen wannabe-sletje in de hoek naar de spontane, vrolijke meid op de dansvloer. Ze was uit haar cocon gekropen en de mooiste vlinder geworden die ik ooit gezien had. Ze was ouder geworden, had meer zelfvertrouwen en lef gekregen. Ze waren compleet anders, het meisje van toen en nu. Van dit meisje hield ik nog meer. Ik had geen krampen meer in mijn kruis, omdat ik wist dat, als we daar allebei zin in hadden, ik bevredigd zou worden. Net als zij. Want ondanks dat ze immens gegroeid was, de ogen waren hetzelfde. De blauwe, onschuldige ogen met de onschuldige blik. De ogen met de kinderlijke lach erin.
Nog altijd deed ik mijn best om het perfecte vriendje te zijn, omdat ik dacht dat zij het perfecte vriendinnetje was.

“Alsjeblieft! Accepteer mijn excuses!”�

Perfectheid bestaat niet, en alles wat in de buurt komt wordt afgestraft. Dat weet ik nu, maar toen niet. Ik leerde het pas op een avond toen ik, zoals altijd, zonder aan te bellen haar huis binnenging. Ik sloeg de deur van haar slaapkamer deur open, en keek naar haar. Ze lag naakt. Ik kon de rondingen van haar perfect gevormde borst zien, en de huid van haar heup omdat de deken slechts haar benen bedekte. En de jongen op haar slechts half op haar lag. Mijn ogen werden wagenwijd opengesperd, ik heb een stroom vervloekingen gewenst die ik liever niet meer in mijn mond neem, ben tekeer gegaan en weggerend. Weggerend van die perfectie.

“Ik accepteer ze. Maar we zullen nooit meer samen zijn.”� Ik verfrommelde het papiertje waarop ze me duidelijk probeerde te maken hoe kapot ze ging aan haar eigen fouten, en toen de bel ging gooide ik hem over mijn schouder de prullenbak in.

Reacties:

Astarte zei op 13 sep 2009 - 13:35:
Vind het nog mooier nu ik het voor de 2e keer lees.

Vespertine zei op 9 aug 2009 - 13:52:
Wauw. o.o

Ik vind de compositie heel erg mooi, zo met die quotes ertussen. En ik dacht eigenlijk dat hij hí¡í¡r zou kwetsen (tja, ik interpreteer héél erg letterlijk [/lui]) Je schrijft ook leuk. Je hebt een fijne zinsbouw en je maakt je zinnen niet te lang of te kort (op een paar dingen na).

Ik ga eventjes een paar dingen opnoemen die me opvielen, zowel qua zinsbouw als qua inhoud:
- En de jongen op haar slechts half op haar lag. (Ik weet wel dat het bij de 'omdat' hoort, maar ik moest eventjes heel erg rewind'en om de constructie te begrijpen.)
- Want ondanks dat ze immens gegroeid was, de ogen waren hetzelfde. (Ik vind de constructie van de hoofdzin een beetje niet klinken in combinatie met de bijzin? o.o)
- maar ze had neits opdringerigs. (Klein typfoutje 8D)
- Wat me naar het openbloeien-gedeelte opviel, was dat je eigenlijk vertelt dat ze geen zelfvertrouwen had en een soort muurbloempje was, en dat ze ontwikkelt en zelfvertrouwen kweekt door de relatie met hem. Maar ik maakte me wel even de bedenking dat er sowieso toch al heel wat zelfvertrouwen voor nodig is om in een riem rond te lopen en er als een sletje uit te zien, niet? Dat vond ik een beetje tegenstrijdig.

En nu ga ik je volgende lezen, want ik vind dat je echt leuk schrijft!