FanFic.nl

A new life

37) DE JURK

Lynn en ik liepen door de straten van Brussel. Ik vond het fijn om weer in België te zijn in tegenstelling tot Lynn die maar bang was om haar ouders tegen het lijf te lopen. “Je zal ze niet tegenkomen, geloof me.”� Verzekerde ik haar, maar ze was er niet echt gerust in. Om 10uur hadden we afgesproken met Lisa een heel goede vriendin van ons. Ik kende Lynn al langer dan Lisa, maar we waren ook super goede vriendinnen. We hadden in dezelfde klas gezeten en hadden vaak samen een girlsnight gehouden. Vandaag zouden we gaan shoppen, lekker gek doen en vooral bijpraten. We hadden afgesproken bij manneke pis wat bij nader inzien niet zo’n goed idee was geweest met de massa toeristen er rond. “Nele!”� ik hoorde Lisa’s stem boven alles uit. Ik zag haar donker bruine, bijna zwarte haar tevoorschijn komen. Lisa had altijd een andere kledingstijl gehad als Lynn en ik. Ze droeg een zwarte skinny jeans met daaronder allstars, een stoere T-shirt en een neuspiercing glinsterde in haar linker neusvleugel en haar zwarte make-up liet haar donkere ogen mooi uitkomen. Die ogen keken mij en Lynn aan en even later volgde er een groepsknuffel. “Oh, wat heb ik jullie gemist!”� We dromden tussen de mensen door en wandelden door de winkelstraat. “Ik heb jullie zoveel te vertellen.”� Zei Lisa. “Wij ook.”� Zei ik en keek naar Lynn. Lisa wist nog helemaal niets over al de problemen thuis bij Lynn en wist waarschijnlijk ook nog niet dat ik en Bill samen waren. Terwijl we de winkels in en uit liepen, de onnozelste dingen paste gewoon voor de fun en een ijsje aten vertelden Lynn en ik haar alles wat ze nog niet wist. “Oohja ik heb iets meegebracht!”� zei Lisa terwijl ze in haar handtas zocht. Ze haalde de joepie boven. Bill en ikzelf keken mij van de voorpagina aan. Mijn mond viel open, het was super vreemd om mezelf in de joepie te zien, te bedenken dat ik die bijna elke week las in België. Eigenlijk was dit wel te verwachten na gisterenavond. “Jij bent gewoon samen met Bill Kaulitz!?”� zei Lisa lachend. Zo te voelen werd ik helemaal rood maar was toch trots en blij tegelijkertijd. Ze bladerde naar het artikel zelf waar een foto stond van mij en Bill op het podium. Het artikel bestond uit de paar zinnetjes dat Bill had gezegd in een tekst gegoten met de commentaar van de schrijfster. Lisa las luidop: “De beroemde en geliefde zanger van Tokio hotel, Bill Kaulitz is niet langer single. Hij heeft zijn geluk gevonden bij een Belgisch meisje, Nele. De reacties van de fans zijn verdeeld. Bij Bills voorstelling barstten verschillende meisjes in tranen uit, wetende dat hun kans bij hun grote idool nu verkeken is. Maar na al het verdriet en tranen volgde er een groot applaus voor Bill en Nele, wat hen blijkbaar goed deed aan hun lach te zien. Wij hier bij van de joepieredactie wensen deze 2 jonge verliefden het allerbeste met hun relatie.”� Lisa stopte en keek me met grote ogen aan. Ook zij kende Tokio Hotel alleen maar van zien en vond hun muziek niet echt super, maar het feit dat ik met de leadzanger was maakte het precies een stuk interessanter. “Komaan, vertel nu eens echt alles!!”� ik vertelde haar inderdaad alles wat ze wou weten. Met het nieuws van Lynn was ze een heel pak minder blij. “Oh Lynn, ik vind het zo erg voor je.”� Ze omhelsde Lynn en sprong over naar een minder pijnlijk onderwerp. “Ik moet jullie ook iets vertellen. Ik ben nu een koppel met Sander.”� Sander was altijd al Lisa’s grote crush geweest, hij was razend knap maar Lisa had nooit durven dromen om samen met hem te kunnen zijn. We kregen een gedetailleerd verslag van hoe alles was gebeurd, hoe lief hij was,... We liepen een weer een klerenwinkel voorbij en een rode flits ging langs mijn oog. Ik stopte en ging op mijn passen terug. Ik keek naar een prachtige rode jurk van kniehoogte, vastgemaakt met een strik rond de nek, ik was helemaal verkocht, die jurk moest ik gewoon hebben. Ik sleurde Lisa en Lynn mee naar binnen en zocht de jurk op een kapstok, nam mijn maat en liep ermee naar de kleedhokjes. Ik deed de jurk voorzichtig aan en kwam weer naar buiten om mezelf te kunnen bekijken in de spiegel. Als zeg ik het zelf dus jurk zat als gegoten. Zoals ik had verwacht kwam ze net tot boven mijn knieën, de v-hals accentueerde mooi mijn borsten maar ook weer niet teveel en de stof was zijdezacht. Ik draaide in het rond en de jurk vormde een mooie hoepelachtige vorm. Ik kon niet wachten tot Bill me in dit jurkje zou zien. “Wow, Nele het staat je echt geweldig!”� zei Lynn. “Als je het niet koopt doe ik het, Nele.”� Zei Lisa met blinkende ogen. Ik lachte even “Ja dat ik hem koop staat vast.”� Ik had eigenlijk niet echt een jurk nodig, maar binnenkort was mijn 17de verjaardag dus zou hij zeker goed van pas komen. Ik ging het kotje weer in en kwam even later weer buiten om de jurk te gaan betalen. Buiten stonden Lynn en Lisa me op te wachten. “Je weet toch wat bij zo’n geweldige jurk hoort?”� vroeg Lisa me. “SCHOENEN!!!”� riepen we alle3 tesamen. We liepen de ene schoenwinkel na de andere binnen en weer buiten pas na een uur zoeken vond ik de perfecte schoenen voor mijn perfecte jurk. Ondertussen hadden Lisa en Lynn voor zichzelf ook al leuke schoenen gevonden. Lisa had een paar leuke zomerslippers gekocht en Lynn had ballerina’s gevonden. Zelf deed ik nu de rode ballerina’s die ik had gevonden aan. Ze zouden prachtig bij mijn jurk passen, waren net zo mooi rood, hadden wel geen hakje, maar waren met lintjes rond mijn been vastgemaakt. “Ik neem ze!”� riep ik door de winkel. Enkele klanten keken me wat raar aan, maar trok ik me niets van aan. We hadden nu denk ik bijna elke winkel van Brussel afgelopen maar hadden nog accessoires nodig. De volgende winkels waren dus de six, veritas en nog een of ander winkeltje dat er leuk uit zag. In de six had Lynn meteen een paar oorbellen vast. Ze hadden een eenvoudig model; lang, zilver met onderaan 2 blinkende steentjes, ze zouden haar prachtig staan. Lisa nam een paar zwarte steentjes en een klein roosje voor in haar neus. Ik zocht ook naar oorbellen, maar vond er geen naar mijn zin en besloot dan maar om een kettinkje te nemen. Ik hield een zilveren kettinkje waaraan een hartje bengelde in mijn handen. Je zou misschien denken dat een hartje wat cliché was, maar dit sprak me meteen aan, het had iets anders als alle andere kettingen en schitterde zo hard dat de zon erin weerkaatst werd. We rekenden af en vervolgden onze weg. In de veritas kochten we alle3 een zonnebril en liepen daarna als diva’s door de straten van Brussel. Ik keek op mijn horloge en zag dat het al 1uur was en om half 3 moesten we weer in het hotel zijn. Snel aten we nog een broodje en namen afscheid. “Dag Lisa, het was echt fijn om je nog eens te zien.”� “Jullie ook, nog veel plezier met de band en Lynn nog veel sterkte thuis ik weet zeker dat alles uiteindelijk goed kom, geloof me maar, ik heb altijd gelijk.”� Zei ze lachend. We waren alle3 even koppig en wouden dus telkens graag ons gelijk halen, maar meestal won Lisa toch. We gaven Lisa een knuffel, zwaaiden haar uit en liepen weer richting hotel.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.